You are here

Home » Content

ÜNİVERSİTELERDEKİ TÜRK DİLİ DERSİ VE TÜRKÇE KONUSUNDAKİ TUTUMLAR

TURKISH LANGUAGE CLASSES AT UNIVERSITIES AND ATTITUDE ON TURKISH LANGUAGE

Journal Name:

  • Turkish Studies

Publication Year:

  • 2013
DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.4297

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Everyone has linguistic competence as soon as the birth and with this competence he gets his mother tongue. Since he perceives the world, he goes ahead learning his native language first from his mother and the environs. The learning process goes on both at school and life long other than school. In Turkish education system, Turkish language education as a native language starts at primary education and continues until university process. Turkish language is taught in the name of compulsory ‘Turkish Language’ at all departments except Turkish Language and Literature Departments. The importance and the necessity of the lesson have always been contentious question. Latterly, the elimination of the lesson has been planned. There are considerable problems in Turkish language lessons taught in the universities. There are many problems in this lesson such as the name of the lesson, employee rights of lecturers, the inadequacy of physical capacity, bureaucratic annoyence, curriculum, education materials and the problems on account of the students. However, the main problem of this lesson is the students’ ‘lack of conciousness of their native language’. Deprived of this conciousness, Turkish youth has a ‘negative attitude’ on their mother tongue, Turkish language. In this study, with the aim of evaluating the university students’ attitudes, students’ attitudes are ascertained. The survey was applied to the first class students and the information except the accuracy found acceptance in Turkish science is assessed as ‘negative attitude’. Throught the ‘Native Language Attitude Scale’ how Turkish language education should be is specified.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Her insan dünyaya geldiğinde dil yetisine sahiptir ve bu dil yetisiyle ana dilini edinir. Çevresindeki dünyayı algılamaya başladığı andan itibaren başta annesi olmak üzere çevresinden ana dilini öğrenmeye başlar. Bu öğrenme gerek okulda gerekse okul dışında hayat boyu devam eder. Türk eğitim sisteminde, ana dili olarak Türkçenin eğitimi ilköğretimin birinci kademesinde başlayıp üniversite eğitimi sürecine kadar devam etmektedir. Bu sürecin son basamağı olan üniversitelerde Türkçe eğitimi, Türk dili ve edebiyatı bölümleri dışındaki tüm bölümlerde ortak zorunlu “Türk Dili” adıyla verilmektedir. Bu dersin üniversitelerde okutulmaya başlamasından bugüne kadar dersin önemi veya gerekliliği daima tartışılmıştır. Son dönemlerde ise artık dersin kaldırılması planlanmaktadır. Üniversitelerde okutulan ortak zorunlu “Türk Dili” dersinin uygulanmasında önemli sorunlar yaşanmaktadır. Bu dersle ilgili; dersin adı, okutmanlık mesleğinin özlük hakları, fizikî şartların yetersizliği, bürokratik sıkıntılar, müfredat, eğitim ve öğretim malzemesi ve öğrenciden kaynaklanan birçok sorun bulunmaktadır. Ancak bu dersle ilgili temel sorun, “Türkçe ana dili bilinci”nin çocuklara kazandırılamamış olmasıdır. Bu bilinçten yoksun bırakılan Türk gençleri, ana dilleri olan Türkçe konusunda “olumsuz tutum” sahibi olmaktadırlar. Bu çalışmada, üniversite öğrencilerinin Türkçe ile ilgili tutumlarını ölçmek amacıyla birinci sınıf öğrencilerine uygulanan sormaca (anket) ile bu öğrencilerin ana dillerine karşı olan tutumları tespit edilmiş ve Türklük biliminde genel kabul görmüş doğrular dışındaki bilgiler “olumsuz tutum” olarak değerlendirilmiştir. Bu “ana dili tutum ölçeği” aracılığıyla “Türkçe, Türk dili” eğitiminin nasıl olması gerektiği belirtilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_79199_8_pp_1881-1898.pdf
  • 1
1881-1898
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AKALIN, Şükrü Haluk (E.T. 2011), “Türk Dili Dünya Dili”, www.tdk.gov.tr
AKSAN, Doğan (1975), “Anadili”, Türk Dili Dergisi, S. 285, s. 423-434, Ankara.
AKSAN, Doğan (1996), Türkçenin Söz Varlığı, Engin Yayınevi, Ankara.
AKSAN, Doğan (2000), Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim, TDK Yayınları, Ankara.
AKSAN, Doğan (2001), Türkçenin Gücü, Bilgi Yayınevi, Ankara.
AKSAN, Doğan (2005), Türkiye Türkçesinin Dünü, Bugünü, Yarını, Bilgi Yayınevi, Ankara.
AKSOY, Ömer Asım (1973), Gelişen ve Özleşen Dilimiz, TDK Yayınları, Ankara.
AKŞEHİRLİ, Soner (2008), Edebiyat Öğretiminde Terim Sorunu, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yeni Türk Edebiyatı Anabilim Dalı, Yayımlanmamış Doktora Tezi, İzmir.
AKTAŞ, Şerif (2005), Dil ve Anlatım Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (9. - 12. Sınıflar), MEB Yay. Ankara.
BURAN, Ahmet (2001), “Yabancı Diller Karşısında Türkçe”, Türk Yurdu, Türkçeye Saygı, C. 21, S. 162-163, s.79.
CIRTAUTAS Ilse Laude (1961). Der Gebrauch der Farbbezeichnungen in den Türkdialekten, Otto Harrassowitz, Wiesbaden.
ÇOTUKSÖKEN, Yusuf (2006), Uygulamalı Türk Dili, Papatya Yayıncılık, İstanbul.
DEVELİ, Hayati (2006), Dil Doktoru, 3F Yayınevi, İstanbul.
DURMUŞ, Oğuzhan (2004), “Alıntı Kelimeler Bakımından Türkçe Sözlük”, Ankara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 26, Erzurum, s. 1-21.
DURMUŞ, Oğuzhan; BÖLER, Tuncay (2008), “Türkçe Sözlük (TDK)’ten Hareketle 1944’ten 2005’e Dilimizdeki Batı Kökenli Sözcükler”, Ankara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, S. 36, Erzurum, s. 49-63.
DÜNDAR, Ali (2003), “Ataç’ı unutmadık!..”, Türk Dili Dergisi, Y. 16, C. 16, S. 95
EKER, Süer (2005), Çağdaş Türk Dili, Grafiker Yayınları, Ankara,
GÖÇER, Ali (2009), “Türkiye’de Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenen Lise Öğrencilerinin Hedef Dile Karşı Tutumlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Turkish Studies, C. 4/8, s. 1335-1350.
GÜNDOĞAN, Ali Osman (1997), “Bilim Dili Olarak Türkçe”, Bilim Dili Olarak Türkçe Konulu Panel (13.05.1997) Bildirisi, Ankara Üniversitesi, Türkiyat Enstitüsü, Ankara.
İlköğretim Türkçe Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5, 6-8. Sınıflar), Devlet Kitapları Müdürlüğü, Ankara, 2005.
JOHANSON, Lars (2007), Türkçe Dil İlişkilerinde Yapısal Etkenler (Çev. Prof. Dr. Nurettin Demir), TDK Yayınları, Ankara.
KAHYA,Esin (1978), “İki Osmanlıca Metinden Derlenmiş Anatomi ve Fizyoloji Terimleri”, Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe, TTK Yayınları, Ankara 233-269.
1898 Mustafa KARATAŞ
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic
Volume 8/1 Winter 2013
KARAAĞAÇ, Günay (2002), Dil, Tarih ve İnsan, Akçağ Yayınları, İstanbul.
KARAAĞAÇ, Günay (2008), Türkçe Verintiler Sözlüğü, TDK Yayınları, Ankara.
KARAAĞAÇ, Günay (Hz.), (2004), Türkçenin Dünya Dillerine Etkisi, Akçağ Yayınları, Ankara.
KARATAŞ, Mustafa (2010), “Türkçede İletişim Sorunları ve Nedenleri”, TDAY Belleten 2008/1, TDK Yayınları, s. 81-99.
KORKMAZ, Zeynep (1995), “Batı Kaynaklı Yabancı Kelimeler ve Dilimiz Üzerindeki Etkileri”, Türk Dili Üzerine Araştırmalar, TDK Yayınları, C. 1, Ankara, s. 948.
KORKMAZ, Zeynep (1995), “Dilimizin Dünkü ve Bu Günkü Sorunları ve Çözüm Yolları”, Türk Dili Üzerine Araştırmalar, TDK Yayınları, C. 1, Ankara, s. 868.
KORKMAZ, Zeynep, (2003), Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), Türk Dil Kurumu Yayınları: Ankara.
KÖKSAL, Aydın (2003), Dil İle Ekin, Toroslu Kitaplığı, İstanbul.
Lİ, Yong-Song (1999), Türk Dillerinde Akrabalık Adları, Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi: 15, Yayımlayan: Mehmet Ölmez, Simurg Yayıncılık. İstanbul 1999.
ÖZKAN, Nevzat (2003), Türk Dilinin Yurtları, Akçağ Yay., Ankara.
PAKER, Turan(2006), “Ben ve Öteki Bağlamında İngiliz Dili ve Türk Dili Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin Türk ve İngilizlere Bakışı”, http://tpaker.pamukkale.edu.tr/articles/imgebilim.doc
SARIYEV, Bedri (2004), “Türkçe ve Satranç: Ortak Kurallar Üzerine”, Çağdaş Türklük Araştırmaları Sempozyumu (8-10 Mayıs 2002) Bildirileri, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih, Coğrafya Fakültesi Yayınları: 395, Ankara, s. 20-48.
SAYILI, Aydın (1978), “Bilim ve Öğretim Dili Olarak Türkçe”, Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe, TTK Yayınları, Ankara, s. 325-599.
SEZER, Ayhan (1998), Word Power for Proficiency in English, Hacettepe TAŞ Yayınları, Ankara, s. 57.
SİNANOĞLU, Oktay (1978), “Uluslararası Bilim-Ulusal Eğitim Dili”, Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe, TTK Yayınları, Ankara, s. 1-5.
SİNANOĞLU, Oktay (2003), Bye Bye Türkçe, Otopsi Yayıları, İstanbul.
TEKELİ, Sevim (1978), “Bilim Dillerinin Tarihsel Gelişimlerine Kısa Bir Bakış”, Bilim Kültür ve Öğretim Dili Olarak Türkçe. Türk Tarih Kurumu Yayınları, Ankara s.205-232.
VURAL, Hanifi(2007), “Üniversitelerde Okutulan Türk Dili Dersi Üzerine”, Türk Dili, TDK Yayınları, s.496-503.
YAPICI, Şenay; YAPICI, Mehmet (2004), “Ruh Sağlığı Yerinde İnsan”, Üniversite ve Toplum Dergisi, C. 4, S. 2, s. (http://www.universite-toplum.org/text.php3?id=192)
www.tdk.gov.tr(E.T. 06.02.2011)
www.meb.gov.tr (E.T. 06.02.2011)

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com