THE CAUSES OF PERINATAL ASPHYXIA AND PROGNOSIS
Journal Name:
- Türkiye Aile Hekimliği Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
Perinatal asphyxia remains a problem in the neonatal intensive care units in spite of an improvement in its diagnosis and treatment. Today, the main problem is to prevent the births resulting in asphy-xial newborns, rather than to treat the infants with perinatal asphy¬xia.
The purpose of this study was to determine the causes of neonatal asphyxia and to analyse its prognosis. This prospective study consis¬ted of 31 fullterm (37-42 weeks of gestational age) neonates admitted to the Neonatal Unit of Dicle University Hospital for neonatal asphyxia between April and September 1998. All infants diagnosed as perinatal asphyxia were hospitalised and treated, and followed for a period between 8 and 12 months.
While the causes of asphyxial damage were related to intrauterin and intrapartum factors with a ratio of %93.5, its causes were related to postpartum factors with a ratio of %6.5. Seven infants died in neonatal period (5 boys and 2 girls). Three infants had major sequelae and one infant had minor sequelae. Among 8 infants born in a home, 3 died, 1 had sequelae and 4 had a normal outcome. Of the 23 neonates born at hospital, 4 died, 3 had sequelae and 16 had a nor¬mal outcome. The mortality and morbidity of perinatal asphyxia were higher in infants born at home than those born at hospital. But, there wasn't a statistically significant difference (p>0.05).
While the rate of poor prognosis in infants born at home was %50, it was %30.4 in those of born in a hospital. Therefore, it was considered that the unfavorable outcome rate of perinatal asphyxia could be decreased when perfect prenatal care is given to all high risk pregnancies and when they give birth to their children in hospital.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Perinatal
asfiksi
; tanı ve tedavideki ilerlemelere rağmen, halen yeni-doğan yoğun bakım ünitelerinin önemli bir sorunu olmaya devam etmektedir. Bugün için asıl problem, asfiksik yaralanmaların tedavi edilmesinden ziyade, asfiksik doğumların önlenmesidir.
Çalışmamız, perinatal asfiksiye neden olan durumların saptanması ve perinatal asfikside prognozu analiz etmek amacıyla, Nisan-Eylül 1998 arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Yenidoğan Ünitesinde, perinatal asfiksi kesin tanısı ile tedavi edilen ve 8-12 ay süreyle izlenen 31 yenidoğan (37-42 gebelik haftası) bebek üzerinde prospektif olarak yapılmıştır.
Çalışmamızda, asfiksiyal yaralanmaların nedeninin %93.5 oranında doğum öncesi ve doğum anındaki, %6.5 oranında da doğum sonrasındaki faktörlere bağlı olduğu saptandı. Toplam 7 infant (%22.5) eksitus oldu. Eksitus olanların 5'i erkek, 2'si kız bebekti. 3 hastada major, 1 hastada minor sekel gelişti. Doğumu evde gerçekleşen 8 olgunun 3'ü eksitus oldu, 1'inde sekel gelişti. Doğumu hastanede ge-çekleşen 23 olgunun 4'ü eksitus oldu, 3'ünde sekel gelişti. Doğumu evde gerçekleşenlerde, hem morbidite, hem de mortaliteyi, doğumu hastanede geçekleşenlere oranla daha yüksek bulduk; ancak istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05).
Evde doğan infantlarda kötü prognoz oranı %50 iken doğumu hastanede gerçekleşen infantlarda bu oranı %30.4 idi; bu nedenle tüm yüksek riskli gebeliklerde mükemmel bir prenatal bakım ve hastane şartlarında doğumun gerçekleştirilmesi sağlandığı zaman, perinatal asfikside istenmeyen sonuçların azaltılabileceği kanaatine varıldı.
FULL TEXT (PDF):
- 1-4
30-33