You are here

Home » Content

Yükseklik ve Akut Dağ Hastalığı

ALTITUDE AND ACUTE MOUNTAIN DISEASE

Journal Name:

  • Türkiye Aile Hekimliği Dergisi

Publication Year:

  • 2002

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Real altitude which is defined as the distance of a point vertically to the sea level at 760 mm Hg and 15 C°, is very important both for the measurement of the climbed altitude and occurence level of mountain sickness. The decrease in partial oxygen pressure due to the increase in altitude, is accepted to be the main cause of mountain sickness . The physiological altitude to which human organism can be adapted easily is defined to be 0-10 000 ft. Over 10 000 ft na¬usea, vomiting, dizziness, decreased appetite and trouble in fal¬ling asleep can be seen. Apparent hypoxia occurs at 22 000 ft. Acute mountain sickness appears with one or more of the symptoms mentioned above. It can also present with cerebral edema, pulmonary edema, or ocular symptoms initially. Fatal cerebral edema or pulmonary edema can be the first symp¬tom. Some factors like; fast climbing, increased physical acti¬vity, female gender, dehydration and dietary profile can acce¬lerate the occurence of acute mountain sickness. Although leaving the present altitude and fast descending is defined as first line therapy, acclimatisation before climbing and slow climbing would be the best preventive measures.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
760 m m Hg basınç altında ve 15 C° sıcaklıkta bir noktanın deniz seviyesine dik uzaklığı olarak tanımlanan gerçek yükseklik hem tırmanılan yüksekliğin ölçülmesi hem de dağ hastalığının ortaya çıktığı seviye açısından önemlidir. Yükseklik arttıkça azalan kısmi oksijen basıncı dağ hastalığının ana sebebi olarak kabul edilmektedir. insan organizmasının kolayca uyum sağlayabileceği fizyolojik irtifa 0-10.000 ft'tir. 10.000 ft'ten sonra bulantı, kusma, baş dönmesi, iştahsızlık ve uykuya dalmada zorluk ortaya çıkabilmektedir. Belirgin hipoksi 22.000 ft'te oluşmaktadır. Akut dağ hastalığı yukarıdaki belirtilerin bir ya da birkaçı ile or¬taya çıkabilir. Başlangıçta beyin ödemi, akciğer ödemi ya da gözle ilgili belirtiler görülebilir. Fatal beyin ya da akciğer öde¬mi ilk bulgu olabilir. Hızlı tırmanış, artan fiziksel aktivite, cinsi¬yetin kadın olması, dehidratasyon ve beslenme tarzı gibi bazı faktörler; akut dağ hastalığının ortaya çıkışını hızlandırabilir. Bulunulan yüksekliğin terkedilmesi ve hızlı iniş ilk tedavi olarak tanımlanmasına rağmen, tırmanış öncesi aklimatizasyon ve ya¬vaş tırmanış en iyi korunma önlemi olabilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_116859_6_pp_127-131.pdf
  • 3
127-131
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1.
Kılınçe
r S. Fizyolojik Eğitim Ders Kitabı. Hava kuvvetleri komutanlığı eğitim daire başkanlığı yayını. Ankara, Hava basım ve neşriyat müdürlüğü, 1986; 5-15.
2. Guyton AC. Textbook of Medical Physiology. Philadelphia, W. B. Saunders Company 1981; 542-6.
3.
Erge
n E. Spor Hekimliği. TTB merkez konseyi spor hekimliği kolu yayını No I. Ankara, Maya Matbaacılık, 1992; 46-8.
4.
Açıkad
a C, Ergen E. Bilim ve Spor. Ankara, Büro-Tek Ofset Matbaacılık, 1990; 196-7.
5. Martignoni E, Appenzeller O, Nappi RE ve ark. The effects of physical exercise at high altitude on adrenocortical function in humans. Funct Neurol 1997; 12(6): 339-44.
6. Cogo A, Legnani D, Allegra L. Respiratory function at different altitudes. Respiration 1997; 64(6): 416-21.
7. Pequignot JM, Spielvogel H, Caceres E ve ark. Influence of gender and endogenous sex steroids on catecholaminergic structures involved in physiological adaptation to hypoxia. Pflugers Arch 1997; 433(5): 580-6.
8. Nishihara F, Shimada H, Saito S. Rate pressure product and oxygen saturation in tourists at approximately 3000 m above sea level. Int Arch Oc-cup Environ Health 1998; 71(8): 520-4.
9. Wiedman M, Tabin GC. High-altitude retinopathy and altitude illness. Ophthalmology 1999; 106(10): 1924-26, Discussion 1927.
10. Hanna JM. Climate, altitude, and blood pressure. Hum Biol 1999; 71(4):
553-8.
11.
Ergü
n Y. Yüksek İrtifa Fizyolojisi ve Akut Dağ Hastalığı. Ankara, Ak-gün Matbaası, 1996; 17-20, 64-69, 90-103, 125-60.
12. McnIntyre L. The high Andes. National Geographic 1987; 171(4): 422¬59.
13. Curran LS, Zhuang J, Droma T ve ark. Superior exercise performance in lifelong Tibetan residents of 4.400 m compared with Tibetan residents of 3.658 m. Am J Phys Anthropol 1998; 105(1): 21-31.
14. Bonnon M, Noel-Jorand MC, Therme P. Criteria for psychological adaptation to high-altitude hypoxia. Percept Mot Skills 1999; 89(1): 3-18
15. Roach RC, Greene ER, Schoene RB ve ark. Arterial oxygen saturation for prediction of acute mountain sickness. Aviat Space Environ Med
1998; 69(12): 1182-5.
16. Klocke DL, Decker W, Stepanek W. Altitude-related illnesses. J Mayo Clin Proc 1998; 73(10): 988-92, quiz 992-3.
17. Windle CM, Slaven GM, Macleod MA JR. Cerebral perfusion and psychometric testing after exposure to high altitude in the mountains. Nav Med Serv 1998; 84(1): 24-9.
18. Cogo A, Legnani D, Allegra L. Respiratory function at different altitu¬des. Respiration 1997; 64(6): 416-21.
19. Abraini JH, Bouquet C, Joulia F ve ark. Cognitive performance during a simulated climb of mount everest: implications for brain function and central adaptive processes under chronic hypoxic stress. Pflugers Arch
1998; 436(4): 553-9.
20. Hackett PH. Wilderness, the cerebral etiology of high-altitude cerebral edema and acute mountain sickness. Environ Med 1999; 10(2): 97-109.
21. Zamboni M, Armellini F, Turcato E ve ark. Effect of altitude on body composition during mountaineering expeditions: interrelationships with changes in dietary habits. Ann Nutr Metab 1996; 40(6): 315-24.
22. Porcelli MJ, Gugelchuk GMA. Trek to the top: a review of acute moun¬tain sickness. J Am Osteopath Assoc 1995; 95(12): 718-20.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com