You are here

ÇALIŞANLARIN TÜKENMİŞLİK DÜZEYLERİNİ YÖNETİCİLERİNİN CİNSİYETİNE GÖRE İNCELEMEYE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

A RESEARCH ON INVESTIGATION BURNOUT LEVEL OF EMPLOYEE BY THE GENDER OF SUPERVISOR

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
10.21733/ibad.419737

Keywords (Original Language):

Author Name
Abstract (2. Language): 
In recent years, the changes that have taken place in various fields have affected the daily life of individuals as well as their work life in the positive and negative aspects. The concept of burnout as a consequence of this adverse effect is defined as emotional exhaustion, depersonalization, and low personal accomplishment that are caused by exhaustion of the ending stress in life and constant interaction with people. So burnout consists of three dimensions: Emotional exhaustion, depersonalization, and low personal accomplishment. Emotional exhaustion refers to the decrease in the emotional and physical resources of the individual. Depersonalization refers to emotional deprivation, negative attitudes, and unresponsiveness to work. A sense of low personal accomplishment means that the person tends to evaluate himself negatively. The main purpose of this research is to determine whether the burnout levels of employees differ according to the gender of the managers. Within this scope, a questionnaire study was conducted on a group of 187 people who were easily selected by sampling method. The questionnaire consists of two parts. In the first part, the Maslach Burnout Inventory was used to measure the burnout level. In the second part, there are demographic questions. For the analysis of the data, t test and ANOVA analyzes were used. According to the results of the research, it was determined that the burnout levels of the employees differ according to the genders of the managers. In addition, there were differences among the levels of burnout according to working time, professional experience and institutional type. No significant differences were found between age, marital status, educational status and burnout levels among other demographic variables.
Abstract (Original Language): 
Son yıllarda çeşitli alanlarda yaşanan değişimler, bireylerin günlük hayatlarını olduğu kadar çalışma hayatlarını da olumlu ve olumsuz yönde etkilemektedir. Bu olumsuz etkilenmenin bir sonucu olarak meydana gelen tükenmişlik kavramı, yaşanan stres sonucu enerjide tükenme meydana gelmesi ve insanlar ile sürekli etkileşimde bulunmanın yarattığı duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve düşük kişisel başarı hissi olarak tanımlanmaktadır. Dolayısıyla tükenmişlik; duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve düşük kişisel başarı hissi olmak üzere üç boyuttan oluşmaktadır. Duygusal tükenme, bireyin duygusal ve fiziksel kaynaklarında azalmayı ifade ederken; duyarsızlaşma, duygudan yoksunlaşmayı, olumsuz tutumları ve işe karşı tepkisizleşmeyi belirtir. Düşük kişisel başarı hissi ise, kişinin kendisini olumsuz değerlendirme eğiliminde olmasını ifade eder. Bu araştırmanın temel amacı, çalışanların tükenmişlik düzeylerinin, yöneticilerinin cinsiyetine göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemektir. Bu kapsamda, kolayda örnekleme yöntemi ile seçilen 187 kişilik bir grup üzerinde anket çalışması yapılmıştır. Anket formu iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, tükenmişlik düzeyini ölçmeye yönelik olarak Maslach Tükenmişlik Envanteri kullanılmıştır. İkinci bölümde ise, demografik sorular yer almaktadır. Verilerin analizi için t testi ve ANOVA analizleri kullanılmıştır. Araştırma sonucuna göre, çalışanların tükenmişlik düzeylerinin, yöneticilerinin cinsiyetine göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Ayrıca medeni hal, mesleki deneyim ve kurum türüne göre tükenmişlik düzeyleri arasında da farklılıklar ortaya çıkmıştır. Diğer demografik değişkenlerden yaş, cinsiyet ve eğitim durumu ile tükenmişlik düzeyleri arasında anlamlı farklılıklar tespit edilememiştir.
319
330

REFERENCES

References: 

AIKEN, L. H., CLARKE, S. P., SLOANE, D. M., SOCHALSKI, J., SILBER, J. H. (2003). HOSPITAL NURSE STAFFING AND PATIENT MORTALITY, NURSE BURNOUT, AND JOB DISSATISFACTION. The Journal of the American Medical Association, 288(16), 1987-1993.
ARDIÇ, K., POLATÇI, S. (2008). TÜKENMIŞLIK SENDROMU: AKADEMİSYENLER ÜZERİNDE BİR UYGULAMA (GOÜ ÖRNEĞI). Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(2), 69-96.
ARDIÇ, K., POLATCI, S. (2009). TÜKENMİŞLİK SENDROMU VE MADALYONUN ÖBÜR YÜZÜ: İŞLE BÜTÜNLEŞME. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 21-46.
ARI, G. S., BAL, E. Ç. (2008). TÜKENMİŞLİK KAVRAMI: BİREY VE ÖRGÜTLER AÇISINDAN ÖNEMİ. Yönetim ve Ekonomi, Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F., 15(1), 131-148
BUDAK, G., SÜRGEVİL, O. (2005). TÜKENMİŞLİK VE TÜKENMİŞLİĞİ ETKİLEYEN ÖRGÜTSEL FAKTÖRLERİN ANALİZİNE İLİŞKİN AKADEMİK PERSONEL ÜZERİNDE BİR UYGULAMA. DEÜ İİBF Dergisi, 20(2), 95-108.
9-11 Nisan 2018 Istanbul, TÜRKİYE
ICES-2018 1. Uluslararası Eğitim ve Sosyal Bilimlerde Yeni Ufuklar Kongresi Bildirileri
329
CEMALOĞLU, N., ŞAHİN D. E. (2007). ÖĞRETMENLERİN MESLEKİ TÜKENMİŞLİK DÜZEYLERİNİN FARKLI DEĞİŞKENLERE GÖRE İNCELENMESİ. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15(2), 465-484.
ÇAM, O. (1992). TÜKENMİŞLİK ENVANTERİNİN GEÇERLİLİK VE GÜVENİLİRLİĞİNİN ARAŞTIRILMASI. VII.Ulusal Psikoloji Kongresi Çalışmaları, Türk Psikologlar Derneği Yayını, Ankara, 155-160.
ERGİN, C. (1992). DOKTOR VE HEMŞİRELERDE TÜKENMİŞLİK VE MASLACH TÜKENMİŞLİK ÖLÇEĞİ’NİN UYARLANMASI. 7. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, Hacettepe Üniversitesi, Ankara, 143-154.
ERGİN, C. (1995). AKADEMİSYENLERDE TÜKENMİŞLİK VE ÇEŞİTLİ STRES KAYNAKLARININ İNCELENMESİ. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 12(1-2), 37-50.
FREUDENBERGER, H. J. (1974). STAFF BURN-OUT. Journal of Social Issues, 30(1), 159-165.
GEZER, E., YENEL, F., ŞAHAN, H. (2009). ÖĞRETİM ELEMANLARININ TÜKENMİŞLİK DÜZEYLERİ İLE SOSYODEMOGRAFİK DEĞİŞKENLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(6), 243-250.
GÜRBÜZ, H., KARAPINAR, M. (2014). BANKACILIK SEKTÖRÜNDE ÇALIŞANLARIN TÜKENMİŞLİK DÜZEYLERİNİN MASLACH KRİTERLERİNE GÖRE ÖLÇÜLMESİ. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 10 (23), 267-279.
IZGAR, H. (2001). OKUL YÖNETİCİLERİNDE TÜKENMİŞLİK. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
LEE, R. T., ASHFORD, B. E. (1993). A FURTHER EXAMINATION OF MANAGERIAL BURNOUT: TOWARD AN INTEGRATED MODEL. Journal of Organizational Behavior, 14, 3-20.
LEITER, M. P., MASLACH, C. (1988). THE IMPACT OF INTERPERSONEL ENVIRONMENT ON BURNOUT AND ORGANIZATIONAL COMMITMENT. Journal of Organizational Behaviour, 9, 297-308.
MASLACH, C. (1976). BURNED-OUT. Human Behaviour, 5, 197-220.
MASLACH, C., JACKSON, S. E. (1981). THE MEASUREMENT OF EXPERIENCED BURNOUT. Journal of Occupational Behavior, 2, 99-113.
MASLACH, C., LEITER, P. M. (1997). THE TRUTH ABOUT BURNOUT, JosseyBass, San Francisco, Ca.
MASLACH, C., SCHAUFELI, W. B., LEITER, M. P. (2001). JOB BORNOUT. Annual Reviews of Psychology, 52, 397-422.
9-11 Nisan 2018 Istanbul, TÜRKİYE
ICES-2018 1. Uluslararası Eğitim ve Sosyal Bilimlerde Yeni Ufuklar Kongresi Bildirileri
330
MIKOLAJCZAK, M., CLEMENTINE, M., OLIVER, L. (2007). EXPLAINING THE PROTECTIVE EFFECT OF TRAIT EMOTIONAL INTELLIGENCE REGARDING OCCUPATIONAL STRESS: EXPLORATION OF EMOTIONAL LABOUR PROCESSES. Journal of Research in Personality, 41, 1107–1117.
NAGY, S., DAVIS, L. G. (1985). BURNOUT: A COMPARATIVE ANALYSIS OF PERSONALITY AND ENVIRONMENTAL VARIABLES. Psychological Reports, 57, 1319-1326.
NOWACK, K. M. (1988). HEALTH HABITS, TYPE A BEHAVIOUR AND JOB BURNOUT. Work and Stress, 1, 135-142.
POLATCI, S., ARDIÇ, K, TINAZ, Z. D. (2007). TÜKENMİŞLİK SENDROMU VE DEMOGRAFİK ÖZELLİKLERİN TÜKENMİŞLİK ÜZERİNE ETKİSİ: TOKAT ORTA ÖĞRETİM KURUMLARINDA BİR ANALİZ. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, 7, 1-22.
POTTER, B. A. (1998). OVERCOMING JOB BURNOUT: HOW TO RENEW ENTHUSIASM FOR WORK, Ronin Publishing, California.
RANDALL, M., SCOTT W.A. (1988). BURNOUT, JOB SATISFACITON AND JOB PERFORMANCE, Australian Psychologist, 23(3), 335-347.
SAYIL I., HARAN S., ÖLMEZ Ş., ÖZGÜVEN H. D. (1997). ANKARA ÜNIVERSİTESİ HASTANELERİNDE ÇALIŞAN DOKTOR VE HEMŞİRELERIN TÜKENMİŞLİK DÜZEYLERİ. Kriz Dergisi, 5(2), 71-77.
SÜNTER, A. T., CANBAZ, S., DABAK, Ş., ÖZ, H., PEKŞEN, Y. (2006). PRATİSYEN HEKİMLERDE TÜKENMİŞLİK, İŞE BAĞLI GERGİNLİK VE İŞ DOYUMU DÜZEYLERİ. Genel Tıp Dergisi, 16(1), 9-14.
TAYCAN, O., KUTLU, L., ÇİMEN, S., AYDIN, N. (2006), BİR ÜNİVERSİTE HASTANESİNDE ÇALIŞAN HEMŞİRELERDE DEPRESYON VE TÜKENMİŞLİK DÜZEYİNİN SOSYODEMOGRAFİK ÖZELLİKLERLE İLİŞKİSİ. Anatolian Journal of Psychiatry, 7, 100-108.
TUĞRUL, B., ÇELİK, E. (2002). NORMAL ÇOCUKLARLA ÇALIŞAN ANAOKULU ÖĞRETMENLERINDE TÜKENMIŞLIK. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (12), 1-11.
TÜMKAYA, S. (1996). ÖĞRETMENLERDEKİ TÜKENMİŞLİK, GÖRÜLEN PSİKOLOJİK BELİRTİER VE BAŞA ÇIKMA DAVRANIŞLARI. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
TÜMKAYA, S. (1999). AKADEMİK TÜKENMİŞLİK ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
ÜNAL, S., KARLIDAĞ, R., YOLOĞLU, S. (2001). HEKİMLERDE TÜKENMİŞLİK VE İŞ DOYUMU DÜZEYLERİNİN YAŞAM DOYUMU DÜZEYLERİ İLE İLİŞKİSİ. Klinik Psikiyatri, 4(2), 113-118.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com