You are here

Home » Content

PROFESYONEL BASKETBOLCULARDA YAYGIN VE TEMPO İNTERVALLERİN MAX VO2 GELİŞİMİ VE MAÇ BAŞARILARINA ETKİSİNİN KARŞILAŞTIRILMASI

COMPARISON OF THE EXTENSIVE AND TEMPO INTERVAL WORK OUTS FOR PROFESSIONAL BASKETBALL PLAYERS ON THEIR MAX VO2 LEVELS AND GAME SUCCESS RATES

Journal Name:

  • Uluslararası Hakemli Beşeri ve Akademik Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to determine which of the widespread and tempo interval workouts done by Akhisar Bld. Men Basketball team (part of Turkish Men Basketball 2nd League) are impacting more the maxVO2 development and their success during the games. For this purpose, before the league starts, maxVO2 levels of the players are measured in the laboratories. Then half of these players performed extensive interval workouts while other half performed tempo interval workouts for 5 months (20 weeks). At the end of the workouts maxVO2 are measured for each player again and recorded. Additionally, to measure the success of the players during the games, statistics of the Akhisar Belediye Basketball players thru out the season are recorded and measured by Most Valuable Player (En Degerli Oyuncu – EDO) criterion. At the end of the study, maxVO2 values of the players and their success rates during the games are compared for two different workout styles (extensive and tempo interval). A statistically meaningful difference has not been observed for the EDO values recorded at the beginning of the season and the end of the season for the tempo interval and extensive interval groups (p=0.5 ; p>0,05). A meaningful increase has been observed for the aerobic power values for both of the groups (p=0.018 ; p<0,05). However when the percentage of the improvements for two groups are compared, a statistically significant difference has not been observed (p=0.388 ; p>0,05). As a result, it has been observed that the tempo interval and extensive interval workout methods used for basketball have the same impact on the aerobic power (maxVO2) and EDO values are not impacted by choosing one of these workout methods.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı Türkiye Erkekler Basketbol 2. Ligi’nde yer alan Akhisar Bld. Spor Erkek Basketbol Takımı oyuncularının sezon boyunca uygulayacakları yaygın ve tempo interval antrenmanlarından hangisinin maxVO2 gelişimi ve maç başarılarına daha çok etki ettiğini tespit etmektir. Bu amaç bağlamında basketbolcuların sezon öncesi laboratuarda maxVO2 düzeyleri belirlenmiştir. Daha sonra bir grup yaygın interval, bir grup tempo interval yöntemiyle 5 ay(20 hafta) antrenman yapmışlardır. Antrenmanların sonunda tekrar laboratuarda maxVO2 düzeyleri ölçülecek ve kaydedilmiştir. Ayrıca basketbolcuların maç başarılarını ölçmek için projenin uygulanacağı Akhisar Bld. Spor Erkek Basketbol Takımı’nın sezon boyu maç istatistikleri tutulmuş ve Türkiye Basketbol Federasyonu’nun En Değerli Oyuncu (EDO) ölçeği kullanılmıştır. Çalışmanın sonunda değişik antrenman yöntemiyle çalışan grupların maxVO2 değerleri ve maç başarıları karşılaştırılmıştır. Tempo interval ve yaygın interval gruplarından sezon başı ile sonu EDO değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. (p=0.5; p>0,05). Aerobik güç değerleri ise her iki grupta da anlamlı düzeyde artmıştır (p=0.018; p<0,05). Ancak her iki grubun gelişim yüzdeleri birbiri ile kıyaslandığında, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmemiştir (p=0.388; p>0,05). Bu çalışmada elde edilen bulgular basketbolda kullanılan tempo interval ve yaygın interval yöntemlerinin aerobik güç (maxVO2) gelişimine etkilerinin benzer olduğunu ve EDO puanlarının bu değişimlerden etkilenmediğini ortaya koymuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_160806_1_pp_9-12.pdf
  • 2
9-12
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ASTRAND, P.O., RODALH, K. (1986). “Textbook
of Work Physiology.” U.S.A, McGrew Hill
BOMPA, T.O. (1988). “Physiological intensity
values employed to plan endurance traning.”
New Studies in Athletics, 3 (4) :37–52
CHRISTMASS, M.A., RICMOND, S.E.,
CABLE, N.T., ARTHUR, G.P. AND HARTMAN,
P.E. (1998). “Exercise intensity and
metabolic response in singels tenis.” Journal
of Sports Sciences, 16 PP:739–747
DAVIS, J.A., FRANK, M.H., WHIPPY, B.J.,
WASSERMAN, K. (1979). “Anaerobic
threshold alterations caused by endurance
traning in middle-aged-men.” J Appl Physial,
46:1039–1046
DICK, F.W. (1992). “Sports Traning Principles.”
A&C Black, London, Second ed.
FOX, E.L., MATHEWS, D.K. (1987). “The
Physiological Basis of Physical Education
and Athletics.” Philadelphia, W.B. Saunders
JAMES, A., DAVIS, P.D. (1995). “Direct Determinaton
of Aerobic Power, Physiolgical
Assessment of Human Fitness.” Human
Kinetics:United States of America, PP:9-17
MCINES, S.E., CARLSON, J.S., JONES,
C.F. AND MCKENNA, M.J. (1995). “The
physiological load imposed an basketball
players during competition.” J. Sports Sci.
13:387–397
MARTIN, D.E. (1990). Traning and performance
of women distance runners; a contemporary
perspective, New Studies in Athletics, 5 (2):
45–68
NAOKES, T.D. (1988). “Implications of exercise
testing for prediction of athletic performance:
a contemporary perspective.” Med. Sci. Sports
Exerc. 21(4):319–330
WILMORE, J.H & COSTILL, D.L. (1994).
Physiology of Sports and Exercise 1. Baskı
USA, Human Kinetics, PP:216–232

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com