You are here

Home » Content

Hemşire öğretim elemanlarının iletişim becerileri: Öğrenci perspektifi

Nurse faculty members’ communication skills: From student perspective

Journal Name:

  • Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Aim: This research was conducted to evaluate nurse faculty members’ communication skills from students’ perspective in a nursing department of health school. Method: Descriptive research design included 167 students, and the research sample was 114 students with a response rate of 68%. A questionnaire included several socio-demographic characteristics and Çetinkanat (1998)’s Teacher Communication Skills Scale (T.C.S.S), which has five sub-dimensions namely empathy, transparency, equality, efficiency and sufficiency. In its first use of this scale, the internal consistency was 0.81 whereas it is 0. 93 in this study. Findings and conclusion: The results of this study reveal that students evaluate nurse faculty members more on sufficiency and less on efficiency dimensions. Besides, statistically significant differences were determined among faculty members’ communication skills in terms of students’ class membership and gender. Female students and third year students have more positive and constructive evaluations than male and last year students do. It is suggested that carried out courses of measurement and evaluation methods for developing effectiveness dimension. In addition, it is suggested that are investigated in huge nursing student population about this subject.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Amaç: Bu araştırma, hemşire öğretim elemanlarının iletişim becerilerini öğrenci gözüyle değerlendirmek amacıyla planlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı nitelikte planlanan araştırmanın evrenini 167 öğrenci, örneklemini 114 kişi oluşturmuştur. Evrenin %68’ine ulaşılmıştır. Araştırmada öğrencilerin bazı sosyodemografik özelliklerini belirlemek için soru formu ve Çetinkanat(1998) tarafından geliştirilen Öğretmen İletişim Becerileri Ölçeği (Ö.İ.B.Ö) kullanılmıştır. Ölçeğin empati, saydamlık, eşitlik, etkililik ve yeterlilik olmak üzere beş alt boyutu bulunmaktadır Ölçeğin; ilk yapılan çalışmada iç tutarlılık katsayısı.81 olarak belirlenmiş olup, bu çalışmada .93 olarak bulunmuştur. Bulgular ve sonuç: Araştırma sonuçlarına göre öğrenciler öğretim elemanlarını en fazla etkililik en az yeterlilik boyutunda değerlendirmiş, öğrencilerin sınıfları ve cinsiyetlerinin öğretim elemanlarının iletişim becerilerine yönelik görüşleri etkilediği belirlenmiştir. Öğretim elemanlarının iletişim becerilerini erkek öğrenciler kızlara göre; üçüncü sınıf öğrencileri diğer sınıf öğrencilerine göre daha olumlu değerlendirmişlerdir. Etkililik boyutundaki davranışların geliştirilmesine yönelik ölçme ve değerlendirme konularında gerekli eğitimlerin yapılması, hemşirelik eğitim sisteminde etkililik boyutuna yönelik olarak büyük ölçekte araştırmaların yapılması önerilmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_161047_9_pp_34-45.pdf
  • 1
34-45
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aka, DK (2001). Akdeniz Üniversitesi’ndeki Hemşirelik Öğrencilerinin Empati Becerileri.
Hemşirelik Programı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık
Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
Akter, T (2009). Medya ve iktidar ilişkileri: Dilin klişeleştirdiği cinsiyet kimlikleri. Web
sayfası http://cws.emu.edu.tr/en/conferences/2nd_int/pdf/Tutku%20Akter.pdf (2009
Ekim 22).
Arslantaş, Y (1999). Sınıfiçi İletişim Becerilerine Yönelik Öğretmen ve Öğrenci Görüşleri.
Eğitim Yönetimi Programı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu, Türkiye.
Aştı, N (1990). Hemşirelik eğitiminde öğrenci-öğretmen ilişkileri. Hemşirelik Bülteni. 4(17),
51–55.
Bahçecik, N., Alpar, Ş.E., Yazıcı, Z. ve Erten, H (1997). Marmara Üniversitesi Hemşirelik
Yüksekokulu Öğrencilerinin Eğitim ile İlgili Görüş ve Beklentileri. IV. Ulusal
Hemşirelik Eğitim Sempozyumu (Sempozyum Kitabı). Yüce Reklam Yayım Dağıtım
A.Ş., Çevik Matbaacılık, Kıbrıs. (10–12 Eylül 1997), 24-29.
Balcı, A (2001). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Pegem A Yayıncılık, 3.Baskı, Ankara, 237.
Bangir, G. ve Senemoğlu, N (1999). Sınıfiçi İletişimi Kolaylaştırıcı Ve Engelleyici ÖğretmenÖğrenci
Davranışları. IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi (Kongre Kitabı). Anadolu
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları, Eskişehir. (10–12 Eylül 1997), 1, 81–107.
Bayık, A (2000). Ülkemizde hemşire yetiştiren kurumlarda eğiticilerin nitelik sorunu ve
eğiticilerde olması gereken özellikler. Toplum ve Hekim Dergisi. Türk Tabipler Birliği
Yayınları, 15(3), 190–198.
Bayrak C (1999) Modern eğitimde öğretmen profili. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 9(1-2), 12-13.
Bayram H (1992) Eğitim Yüksekokullarında Öğretim Elemanı-Öğrenci İletişimi. Eğitim
Bilimleri Programı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Benor, D. ve Leviyof, I (1997). The development of student’s perceptions of effective
teaching: The ideal, best and poorest clinical teacher in nursing. Journal of Nursing
Education, 36(5), 206–211.
Bilen, M (1994). Sağlıklı İnsan İlişkileri. Armoni Ltd. Şti. Ankara, 29–31.
Birol, C (1996). Öğretim Elemanlarının İletişimsel Etkililiklerine Yönelik Karşılaştırmalı
Değerlendirme. Eğitim Programı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Cimete, G (1998). Öğrenci-öğretim elemanı etkileşimine yönelik kalitatif bir çalışma.
Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2 (1), 9–19.
Çakmak, M (1995). Yükseköğretimde Öğretim Elemanı-Öğrenci İlişkilerinde Öğrencilerin
Beklentileri. Eğitim Programları ve Öğretim Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek
Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Çakmak, M (2001). Etkili öğretimin gerçekleşmesinde öğretmenin rolü. Çağdaş Eğitim
Dergisi. Tekışık Yayıncılık, 274.
Çetinkanat, C (1998). Öğretmen adayları ve müfettişlerin bakış açısından öğretmen iletişim
becerileri. Eğitim Yönetimi Dergisi, PegemA Yayınları, 13, 209–221.
Deryakulu, D (1992). Öğretim Elemanı-Öğrenci Arasındaki İletişimde İstenilen Öğretim
Elemanı Davranışlarının Gösterilmesini Engelleyen Faktörler. Eğitim Programları ve
Öğretim Anabilim Dalı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
Erdoğan Ö (1990) Öğretim Üyeliğinin Öğretme-Öğrenme Süreçleri Açısından
Değerlendirilmesi. Eğitim Bilimleri Programı Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir, Türkiye.
Erişti, B (1998). Üniversite öğrencilerinin öğretme-öğrenme sürecine katılım durumları.
Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 52-67.
Ergin, A. ve Birol, C (2000). Eğitimde İletişim. Anı Yayıncılık. Kozan Ofset Matbaacılık
San. Ltd. Şti.. Ankara.
Ergün, M (2001) Üniversitelerde Öğretim Etkinliğinin Geliştirilmesi. Eğitimde Yansımalar
IV-2000 yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi Ulusal
Sempozyumu(Sempozyum Kitabı), Tekışık Yayıncılık Web Ofset Tesisleri, Ankara.
(11-13 Ocak 2001), 188-192 .
Ergün, M., Duman, T., Kıncal, RY. ve Arıbaş, S (1999). İdeal bir öğretim elemanının
özellikleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3, 1–19.
Fuin-Tang, T., Shieu, C. ve Hsien-hsien, C (2005). Students’ perceptions of effective and
ineffective clinical instructors. Journal of Nursing Education, 44(4), 187–192.
Görak, G., Varol, D. ve Erkman, F (1997). Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Hemşire
Öğretmenleriyle İlişkilerini Algılayışları ve Bu Algılayışlara Değişik Faktörlerin
Etkisi. IV. Ulusal Hemşirelik Eğitimi Sempozyumu(Sempozyum Kitabı) Yüce Reklam
Yayım Dağıtım A. Ş. Çevik Matbaacılık, Kıbrıs, (10-12 Eylül 1997), 204-209.
Güven, İ (2001). Değişen Çağda Öğretmenin Değişen Rolleri. Eğitimde Yansımalar IV 200
yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu(Sempozyum
Kitabı), Tekışık Yayıncılık, Ankara, 281–289.
Kağıtçıbaşı, Ç (2005). Yeni İnsan ve İnsanlar. Evrim Yayınevi ve Bilgisayar San. Tic.Ltd. Şti,
İstanbul, 242–244.
Kurt, İ (2000). Yetişkin Eğitimi. Nobel Yayın Dağıtım Ltd. Şti, Ankara. 68–70.
Sax, LJ., Bryant, A.N. ve Harper, C.E (2005). The differential effects of student-faculty
interaction on college outcomes for women and men. Journal of College Student
Development, Nov/Dec 2005; 46, 6.
Özcan, A (2009). Ortaokul öğrencilerinin Türkçe ve Matematik öğretmenleriyle gerçekleşen
iletişim düzeylerini belirleme. Web sayfası http://www.mebnet.net/Dergi/sayi-
2/bolum3.pdf (22 Ekim 2009).
Taşocak, G (2001). Hemşirelik Eğitiminin Felsefi Temelleri. V.Ulusal I. Uluslararası
Hemşirelik Eğitimi Sempozyumu(Sempozyum Kitabı), Kapadokya, (19–21 Eylül
2001).
Turanlı, A. ve Yıldırım, A (2000). Sınıfiçi öğretmen davranışlarının ve öğrenme ortamının bir
öğretmenin iki değişik sınıfında gösterdiği farklılıklar. Eğitim ve Bilim Dergisi, Türk
Eğitim Derneği Yayınları, 25(118), Ankara, 26–31.
Ulupınar, S (1995). Öğrenci ve Öğretim Elemanlarına Göre Öğretmenin Nitelikleri. Uluslar
arası Katılımlı IV. Ulusal Hemşirelik Kongresi (Kongre Kitabı), Damla Matbaacılık,
Ankara, (15–17 Kasım 1995), 327–329.
Yetkin, A (1999). Öğrencilerin hemşire öğretmende aradığı özelliklerin incelenmesi. Atatürk
Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2(1), 11–20.
Velioğlu, P (1994). Hemşireliğin Düşünsel Temelleri. Alaş Ofset Matbacılık, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com