You are here

Mersin ili orman alanlarının fizyografik özelliklere göre dağılımı

Distribution of forest areas according to physiographic features in Mersin province (South of Turkey)

Journal Name:

Publication Year:

Author Name
Abstract (2. Language): 
In this study, the distribution of forest areas according to physiographic features (slope, aspect, altitude and distance to the sea) in Mersin province has been examined. Numerical forest areas prepared by the General Directorate of Forestry have been divided into two, according to the management class, as productive (regular grove) and non-productive (poor) forests. Physiographic features have been obtained from 10 m resolution DEM image. According to these properties productive forest areas are widespread on the northern slopes of the mountainous areas, especially at an evaluation of 500-1000 m, and inland part of the study area which is far 30 km from the sea. Non-productive forests generally are seen around the productive forest areas and transitional areas to the other land use areas. Non-productive forest areas mainly spread in a larger area at the inclination groups of all southern slopes, especially at 1000-1500 m altitude, and 30-60 km away from the sea. Productive forests are mainly common on the rugged karstic lands, while unproductive forests are found on the slopes facing south, marly erosional surface and degenerated/destroyed areas.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmada, Mersin ili orman alanlarının fizyografik özelliklere (eğim, bakı, yükseklik ve denize uzaklık) göre dağılımları incelenmiştir. Orman Genel Müdürlüğü’nün hazırlamış olduğu sayısal haritalardaki orman alanları; işletme sınıfına göre, verimli (normal koru) ve verimsiz (bozuk) ormanlar olarak ikiye ayrılmıştır. Fizyografik özellikler 10 m çözünürlüklü DEM görüntüsünden elde edilmiştir. Bu özelliklere göre verimli orman alanları daha çok eğimin arttığı, 500–1000 m yükselti kuşağında, kuzey bakılı yamaçlarda ve denizden 30 km ye kadar olan uzaklıklarda daha belirgin yayılmaktadır. Verimsiz ormanlar, genellikle verimli ormanların çevresinde ve diğer arazi kullanım sınıflarına geçiş sahalarında görülmektedir. Verimsiz orman alanları, bütün eğim guruplarının güney bakılı yamaçlarında, daha çok 1000–1500 m yükselti kuşağında ve denizden 30–60 km mesafede daha geniş alanda yayılmaktadır. Orman alanları, arazinin arızalı bölümlerinde daha verimli iken; güney bakılı yamaçlar ile aşınım düzlüklerinin bulunduğu yetişme ortamlarında, kurak şartlardan ve tahribattan dolayı verimsiz durumdadır.
FULL TEXT (PDF): 
1-9

REFERENCES

References: 

Atalay, İ. (1994). Türkiye Vejetasyon Coğrafyasına Giriş, E.Ü. Ed. Fak. Yayın No:19, İzmir
Atalay, İ. (2002). Türkiye’nin Ekolojik Bölgeleri, T.C. Orman Bakanlığı Yayınları No:163
Meta Basımevi, İzmir
Atalay, İ. (2008) Ekosistem Ekolojisi ve Coğrafyası, Çevre ve Orman Bakanlığı Yay. No:327,
Cilt: I-II, Meta Basım, İzmir
Atalay, İ. (2010). Uygulamalı Klimatoloji. Meta Basım, İzmir
Avcı, M. (2005). Çeşitlilik ve Endemizm Açısından Türkiye’nin Bitki Örtüsü, İ.Ü. Ed. Fak.
Coğrafya Bölümü, Coğrafya Dergisi, Sayı: 13, s.27-55, İstanbul
Bocco, G.; Mendoza, M.; Velázque,A. (2001). Remote Sensing and GIS-Based Regional
Geomorphological Mapping—a Tool for Land Use Planning in Developing Countries,
Geomorphology, Volume 39, Issues 3–4, August Pages 211-219
Çoban, H. O. ve Eker, M. (2009). SRTM Verileri İle Bazı Topografik Analizler: Isparta
Orman Bölge Müdürlüğü Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi
Dergisi Seri:A, Sayı: 2, Yıl: 2009, ISSN: 1302-7085, Sayfa: 76-91
Elibüyük, M.; Yılmaz,E. (2010). “Türkiye’nin Coğrafi Bölge ve Bölümlerine Göre Yükselti
Basamakları ve Eğim Grupları”, Coğrafi Bilimler Dergisi CBD 8 (1), 27–55
Gemici, Y. (1992). Bolkar Dağlarının (Orta Toroslar) Flora ve Vejetasyonu. Ege Üniversitesi
Araştırma Fonu, Proje No:1988/011, 318 s. İzmir
Gerhardt, F.; Foster, D. R. (2002). Physiographical and Historical Effects on Forest
Vegetation in Central New England, USA. Journal of Biogeography, 29, 1421–1437
Gessler, P. E.; Chadwick, O. A.; Chamran, L.; Althouse, L.; Holmes, K. (2000). Modelling
Soil-Landscape and Ecosistem Properties Using Terrain Attributes, Soil Science Soc.
Am. J., 64:2046-2056.
Kantarcı, M., D., (1991). Akdeniz Bölgesi’nin Yetişme Ortamı Bölgesel Sınıflandırılması.
T.C. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı OGM Yayınları, Sıra No: 668, Seri No: 64,
Ankara
Mayer, H.; Aksoy, H. (1998). Türkiye Ormanları, T.C. Orman Bakanlığı Yayın No:38 Batı
Karadeniz Ormancılık Araştırma Enst. Yayın No:2, Bolu
Montgolfier, J. (2005). Akdeniz Orman Alanları Bugünkü Durum ve Gelecekte Beklenenler,
Çeviri Kitap, Fransızcadan Çeviren: Aydan Alanay, Doğu Akdeniz Orm. Araş. Müd.
Yay. No: 38, Tarsus
OGM (2010). Orman Genel Müdürlüğü, Mersin Orman Bölge Müdürlüğü Orman
Amenajman Planları ve Ek’li Dokümanları
Tağıl, Ş. (2006). Kazdağı Milli Parkı’nda Arazi Örtüsü Organizasyonunu Kontrol Eden
Jeomorfometrik Faktörler: Bir CBS Yaklaşımı, Coğrafi Bilimler Dergisi, 4 (2), 37-47
Yener, H., İnan, M., (2010). Artvin Orman Bölge Müdürlüğü Sınırları İçersinde Ağaç
Türlerinin Yatay ve Düşey Dağılımlarının SRTM Uydu Verileri ve Coğrafi Bilgi
Sistemi Yardımıyla Belirlenmesi, III. Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Cilt: II,
sf: 431–446

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com