You are here

Türkiye’de iç göçlerin ilçelere göre mekânsal analizi: 1995- 2000 dönemi

Spatial analysis of internal migration by districts in Turkey: 1995-2000 period

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
While entering 21st century, both the population and population mobility have increased considerably in Turkey. This phenomenon occurs in parallel with social change is caused by internal migration as well as population movements, without changing residence. The internal migrations are seen by the increasing size and the spatial distribution pattern. The aim of the study is to reveal the spatial distribution pattern of the internal migrations of Turkey by county during 1995-2000 period. County-wide study of internal migration data county suggests more detailed and reliable results than those of provinces. According to the spatial analysis, internal migration in Turkey and the decomposition of assembly areas have been identified. In addition, an effect of internal migration on population growth was determined by its spatial distribution. As a result, internal migrations in Turkey have varied by districts’ characteristics such as underdeveloped-developed, rural-urban, eastwest, coastal-inland as well as other local and regional dynamics.
Abstract (Original Language): 
21.yy’a girilirken Türkiye’nin sadece nüfusu değil, nüfusun hareketliliği de artış göstermiştir. Toplumsal değişmeye paralel olarak ortaya çıkan bu durum, iç göçlerin yanında ikametgâh değiştirmeksizin yapılan nüfus hareketlerinden meydana gelmektedir. Bunlardan iç göçler, artan boyutları kadar mekânsal dağılım deseni ile de dikkat çekmektedir. Bu araştırmada Türkiye’de 1995-2000 dönemindeki iç göçlerin ilçelere göre mekânsal deseninin (dağılımının) ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. İlçe ölçeğinde iç göç verisinin kullanıldığı araştırmada ortaya çıkan mekânsal dağılım illere göre yapılan analizlere göre daha detaylı ve sağlıklı sonuçlar ortaya çıkmıştır. Yapılan mekânsal analizlere göre, Türkiye’de iç göçlerin toplanma ve ayrışma sahaları tespit edilmiştir. Ayrıca iç göçlerin nüfus gelişimi üzerindeki etkisi mekânsal dağılımı ile belirlenmiştir. Sonuçta Türkiye’deki iç göçler ilçelerin az gelişmiş-gelişmiş, kırsal-kentsel, doğu-batı, kıyı-iç kesim olması yanında diğer yerel ve bölgesel dinamiklere bağlı olarak değişiklik göstermiştir.
741-768

REFERENCES

References: 

Anselin, L., (1995). “Local Indicators of Spatial Association - LISA”, Geographical Analysis,
27 (2), 93-115.
Anselin, L., Dodson, F. R., Hudak, S., (1993). “Liking GIS And Spatial Data Analysis In
Practice” Geographical Systems, 1, 3-23.
DİE (1985). Genel Nüfus Sayımı Daimi İkametgâha Göre İç Göçler 1980. DİE Yay. No:
1124, Ankara.
DİE (1989). Genel Nüfus Sayımı Daimi İkametgâha Göre İç Göçler 1985. DİE Yay. No:
1381, Ankara.
DİE (1993). 1990 Genel Nüfus Sayımı Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri: Türkiye.,
DİE Yay., Ankara.
DİE (1997). 1990 Genel Nüfus Sayımı Daimi İkametgâha Göre İç Göçün Sosyal ve
Ekonomik Nitelikleri, DİE Yay., Ankara.
DİE (2002). 1997 Köy Envanteri: Türkiye. DİE Yay.,Ankara.
DİE (2003). 2000 Genel Nüfus Sayımı Nüfusun Sosyal ve Ekonomik Nitelikleri: Türkiye.,
DİE Yay., Ankara.
Erdoğan, S., Demirel, R. ve Tiryakioğlu, İ. (2009). “Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Neonatal
Tetanozun Dağılımının Belirlenmesinde Kullanımı”, TAF Preventive Medicine Bulletin,
8 (1), 59-68.
Fan, C.C. (1996). “Economic Opportunities and Internal Migration: A Case Study of
Guangdong Province, China” The Professional Geographer, 48 (4), 28-45.
Fan, C.C. (2005). “Interprovincial Migration, Population Redistribution, and Regional
Development in China: 1990 and 2000 Census Comparisons” The Professional
Geographer, 57 (2), 295-311.
Gedik, A. (1993). “Türkiye’deki İç göçler 1965-1985 Bazı Varsayımların Sorgulanması”.
Kent, Planlama, Politika, Sanat içinde, (Ed.) İlhan Tekeli, ODTÜ Mimarlık Fakültesi
Yayını, Birinci Kitap, Ankara.
Özgür, E. M. (1999). “Türkiye’de İl İçi Göçler Hakkında Düşünceler” Ankara Üniversitesi Dil
ve Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi, (Cumhuriyet’in 75. Yılına Armağan) 39 (1-2), 159-167.
Özgür, E. M. (2003). “XXI Yüzyılın Başında Türkiye Nüfusu” Coğrafi Bilimler Dergisi, 1
(1), 43 -53.
Özgür, E.M. (2004). “Türkiye’de Toplam Doğurganlık Hızının Mekânsal Dağılışı” Coğrafi
Bilimler Dergisi, 2 (2), 1-12.
Özgür, E.M. ve Aydın, O. (2011). “Türkiye’de Evlilik Göçünün Mekânsal Veri Analizi
Teknikleriyle Değerlendirilmesi” Coğrafi Bilimler Dergisi, 9 (1), 29-40.
Plane, A. D. and Rogerson, A. P., (1994). The Geographical Analysis of Population with
Applications to Planing and Busines, John Wiley&Sons Inc, USA.
Rogerson, A. P. (2001). Statistical Methods For Geography, London: Sage Pablications,
United Kingdom.
Rowland, T. D., (2003). Demographic Methods and Concepts, New York: Oxford University
Press.
Stillwell, J., Bell, M., Blake, M., Williams, O. and Rees, P. (2000). “Net Migration and
Migration Effectiveness: A Comparison Between Australia and The United Kingdom,
1976-1996”, Jounal of Population Research, 17 (1), 17-38.
Sungur, O. (2005). Korelasyon Analizi, Ş. Kalaycı (Ed.) SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli
İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yay.
Tekeli, İ. (2005). “Türkiye’de nüfusun dağılımında yaşanan gelişmeler (1935-2000)” ODTÜ
Mimarlık Fakültesi Dergisi, 22 (1), 85-102.
Tobler, W., (1970) "A computer movie simulating urban growth in the Detroit region"
Economic Geography, 46 (2), 234-240.
Toruk, İ. (2005). “Türkiye'de 1990-2000 Yılları Arasında Sosyo-Ekonomik Ortamın ve
Kültürel Hayatın Reklamlar Üzerinden Temsili” Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi, 14, 493-508.
TUİK (2005). Genel Nüfus Sayımı 2000 Göç İstatistikleri. Türkiye İstatistik Kurumu Yay.,
No: 2976, Ankara.
Yüceşahin, M. ve Özgür, E. M. (2006). “Türkiye’nin Güneydoğusunda Nüfusun Zorunlu
Yerinden Oluşu: Süreçler ve Mekânsal Örüntü” Coğrafi Bilimler Dergisi, 4 (2), 15-34.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com