You are here

Home » Content

Okulda Din Öğretiminin Toplumsal Temeli ve İşlevleri

The Social Basis of Religious Education at the Schools and its Functions

Journal Name:

  • Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Reaching religious education in a healthy way depends on identifying and clarifying the theoretical foundations of the teaching of religion. One of the most important elements which constitute the theory of religious education at the schools is its social basis. With respect to the functional approach which we take as a model in our paper the institutions can only continue to live as long as they serve for the community and meet the needs of them. Religion continuously leads its existence in the social institutions. Religion is known in our country to be the most important factor in achieving and protecting the national unity and togetherness as well as contributing the social peace and giving the social moral and value.Religious education serves as an important function from the standpoint of carrying out these issues.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Okulda sağlıklı bir din öğretimine ulaşılabilmesi, din öğretiminin teorik temellerinin belirlenmesi ve açıklığa kavuşmasına bağlıdır. Okulda din öğretiminin en önemli teorik temellerinden biri toplumsal temeldir. Çalışmamızda model aldığımız fonksiyonel yaklaşıma göre kurumlar toplumda bir işlev gördüğü ve toplumsal ihtiyaçları karşıladığı sürece varlıklarını devam ettirmektedirler. Din, toplumsal kurumlar içinde varlığını sürekli devam ettirmektedir. Ülkemizde din, milli birlik ve beraberliğin sağlanıp korunmasında, toplumsal barışa katkı sağlamada, sosyal ahlak ve değerlerin verilmesinde en önemli unsur olarak durmaktadır. Din öğretimi, dinin bu fonksiyonlarını sağlıklı şekilde yerine getirmesi açısında çok önemli bir görev yapmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-okulda-din-ogretiminin-toplumsal-temeli-islevleri.pdf
  • 1
20-37
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akgün, V.(1990). Sosyolojik açıdan din eğitiminin önemi ve mecburi din
öğretiminin sebep ve sonuçları üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış
doktora tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Akyüz, H.(1992). Eğitim sosyolojisi(Eğitim sosyolojisinin temel kavram ve
alanları üzerine bir araştırma.,İstanbul:MEB.
Aslan, A.(2001). Eğitimin toplumsal temelleri. Balıkesir Üniversitesi
Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 16-30.
Avcı, N.(2007). Üniversite gençliğinin bireysel ve toplumsal değerlere
ilgi ve bakışı: Süleyman Demirel Üniversitesi örneği. Değerler ve
Eğitimi, içinde (819-851).İstanbul: Dem Yayınları.
Aydın, M. Ş. (2001). Barış kültürü ve din eğitimi. Avrupa Birliği’ne
Giriş Sürecinde Türkiye’de Din Eğitimi ve Sorunları Sempozyumu,
içinde(117-123). İstanbul:Değişim Yayınları.
Aydın, M. Z. (2007). Okulda din dersi tartışmaları (Türkiye’de din
dersinin tarihi, teorik yapısı ve bazı ülkelerle karşılaştırılması).
Cumhuriyet Üniversitesi İlâhiyat Fak. Dergisi, S. XII/2, 7-51.
Ayhan, H. (2004). Türkiye’de din eğitimi. İstanbul:Dem Yayınları.
Bilgin, B. (1998). Eğitim bilimi ve din eğitimi. Ankara:Gün Yayınları.
Bolay, S.H. (2007). Aşkın değerler buhranı. Değerler ve Eğitimi,
içinde(55-69). İstanbul: Dem Yayınları.
Bolay, S.H. (1999). Eğitim, din ve değer, Cumhuriyetin 75.yılında
Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi. içinde (27-41). Ankara:Türk Yurdu.
Bolay, S. H.,Türköne, M,(1995).Din eğitimi raporu. Ankara:Ankara
Merkez İ.H.L Öğrencileri ve Mezunları Vakfı.
Ramazan BULUT 37
Buyrukçu, R. (2007). Kurumsal değişim ve gelişim boyutlarıyla Türkiye’de
mesleki din eğitim-öğretim. Isparta:Fakülte Yayınları.
Doğan, R., Altaş, N. ve Yılmaz, R., (2007). Yaygın din eğitimi. Din
Bilimleri I,ed.Cemal Tosun,Ankara: Ankara Üniversitesi Uzaktan
Eğitim, 205-235.
Ersoy, M. A. (2007). Safahat.(5. Baskı), İstanbul:Çağrı.
Fraas, H. J. (2002). Öğrencinin dini eğitimi ve dini sosyalleşmesi,(çev.
Şuayip Özdemir), Tabula- Rasa S.4, 235-245.
Göçeri, N. (2002). Din eğitim bilimine giriş. Adana:Çukurova
Üniversitesi.
Gökalp, Z. (1992).Terbiyenin sosyal ve kültürel temelleri I. İstanbul:MEB.
Günay, Ü. (1992). Eğitim sosyolojisi dersleri. Kayseri:Erciyes
Üniversitesi.
Günay, Ü. (1989). Din ve sosyal bütünleşme.Erciyes Üniversitesi
İlahiyat Fak. Dergisi, S.6, 1-14.
İmam Malik. (1992). Muvatta. İstanbul:Çağrı.
Marshall, G. (1999).Toplumsallaşma, Sosyoloji sözlüğü, içinde.
(çev.Osman Akınhay-Derya Kömürcü)Ankara:Bilim ve sanat.
MEB, (2010). İlköğretim ve ortaöğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi
öğretim programı. erişim tarihi: 9 eylül 2011
http://dogm.meb.gov.tr/program-.htm
Onat, H. (1997). Niçin din eğitimi?. Uluslararası Din Eğitimi
Sempozyumu’nda sunulan bildiri Kitabı, s.15-23 Ankara Üniversitesi
İlahiyat fakültesi ve TÖMER dil öğretim merkezi, Ankara.
Parladır,S., (1999).Genel öğretim-din öğretim ilişkisi, Cumhuriyetin
75.yılında Türkiye’de Din Eğitimi ve Öğretimi, içinde(63-
70).Ankara:Türk Yurdu.
Sarıçam, İ. (2001). Hz. Muhammed ve evrensel mesajı. Ankara:TDV.
Tezcan, M. (2000). Eğitimin toplumsal temelleri. Öğretmenlik Mesleğine
Giriş, ed.Veysel Sönmez, Ankara:Anı.
Tosun, C. (2005). Din eğitimi bilimine giriş. Ankara:Pegem.
TDK, (2005). Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu.
Yılmaz, H. (2003). Din eğitimi ve sosyal barış. İstanbul:İnsan.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com