Buradasınız

Anasayfa » Content

OKUL YÖNETİCİLERİNİN BİLGİ YÖNETİMİ STRATEJİLERİNİ KULLANMA DÜZEYLERİ

SCHOOL ADMINISTRATORS’ USE LEVEL OF KNOWLEDGE MANAGEMENT STRATEGIES

Journal Name:

  • Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This paper aims to determine use level of knowledge management strategies for secondary school administrators who are principals and vice-principals. Quantitative descriptive method is used. A questionnaire is administered to the administrators in central districts of Gaziantep. 169 of returned questionnaires are valid. Findings of this study show that (i) school administrators acquire knowledge from most frequently their own observations, experiences and, intuitions; (ii) mostly share their knowledge with colleagues and teachers in their schools; (iii) utilize knowledge which is acquired from their own experiences and colleagues in their schools in order to make decisions and solve problems regarding their schools and, (iv) store acquired knowledge firstly in computer and secondly in the form of hard copy. The study also reveals that school administrators use knowledge acquisition, sharing, utilization and, storing strategies in very often. However, school administrators have relatively less interaction among parents and members of parent-teacher association who are crucial shareholders for schools on acquiring, sharing and utilizing of knowledge. In other words, these shareholders have participation on process of decision-making and problem-solving in schools. We think that when school administrators’ opportunities of communication and interaction with parents and parent-teacher association, this participation will increase.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, ortaöğretim kurumlarında görev yapan okul yöneticilerinin bilgi yönetimi stratejilerini kullanma düzeylerini belirlemektir. Araştırma nicel yaklaşımla yapılmış betimsel bir çalışmadır. Verileri toplamak için kullanılan anket, Gaziantep ili merkez ilçelerinde bulunan ortaöğretim kurumlarında görevli yöneticilere uygulanmış ve 169 anket geçerli sayılmıştır. Araştırma sonucunda okul yöneticilerinin bilgiyi en sık kendi gözlemlerinden, tecrübe ve sezgilerinden elde ettikleri, edindikleri bilgileri en çok okuldaki diğer yöneticiler ve öğretmenler ile paylaştıkları, okulla ilgili sorunları çözerken ve kararlar alırken yine en çok kendi tecrübelerinden ve okuldaki diğer yöneticilerden elde ettikleri bilgileri kullandıkları ve elde ettikleri bilgileri ise öncelikle bilgisayarlarda ve sonra basılı olarak saklamayı tercih ettikleri görülmüştür. Ayrıca, okul yöneticilerinin bilgiyi elde etme, paylaşma, kullanma ve depolama stratejilerini yeterli düzeyde kullandıkları tespit edilmiştir. Ancak, yöneticilerin, bilgi elde etme, paylaşma ve kullanma aşamalarında, veliler ve okul aile birliği gibi önemli paydaşlarla görece daha az etkileşim içinde oldukları, dolayısıyla bu paydaşların okulun problem çözme ve karar alma süreçlerine daha az katıldıkları belirlenmiştir. Okul yöneticilerinin, veliler ve okul aile birliğiyle iletişim ve etkileşim fırsatlarının artırılmasıyla, bu katılımın artacağı düşünülmektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-okul-yoneticilerinin-bilgi-yonetimi-stratejilerini-kullanma-duzeyleri.pdf
  • 1
118-133
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AHMED, P. K., Lim, K. K. ve Loh, A. Y. E. (2002). Learning through Knowledge Management. Oxford:
Butterworth-Heinemann.
AKGÜN, A. E. ve Keskin, H. (2003). “Sosyal Bir Etkileşim Süreci Olarak Bilgi Yönetimi ve Bilgi Yönetimi Süreci.”
Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(1).
ALAVI, M. (2000). Managing organizational knowledge. In R. W. Zmud (Ed.), Framing the domains of IT
management projecting the future…through the past Cincinnati, OH: Pinnaflex Education Resources,
Inc. 15-28.
ALAVİ, M. ve Leidner, D. (1999). Knowledge management systems: emerging views and practices from the field.
Paper presented at the 32nd Hawaii International Conference on System Sciences, Hawaii.
BHATT, G. D. (1998). “Organizing Knowledge in the Knowledge Development Cycle.” Journal of Knowledge
Management, 4(1):15-20.
BUKOWITZ, W. R. ve Williams, R. L. (1999). The Knowledge Management Fieldbook. Pearson: Edinburgh.
CELEP, C. ve Çetin, B. (2003). Bilgi Yönetimi:Örgütlerde Bilgi Paylaşım Kültürü Yaratma. Ankara: Anı Yayıncılık.
CHOI, Y. S. (2000). An Emprical Study of Factors Affecting Successful Implementation of Knowledge
Management. PhD Dissertation,, Nebraska University, Nebraska.
CLARK, T. ve Rollo, C. (2001). “Corporate initiatives in knowledge management”. Education + Training, 4(5),
206-241.
DAĞLI, G. ve Uzunboylu, H. (2007). “İlköğretimde Okul Yöneticilerinin Bilgi Yönetimine Yönelik Yeterlilikleri
(KKTC, Lefkoşa Örneği)”. Cypriot Journal of Educational Sciences, 2(4):68-79.
DARR, E. D., Argote, L. ve Epple, D. (1995). “The Acquisition, Transfer and Depreciation of Knowledge in Service
Organizations: Productivity in Franchises.” Management Science, 41(11):1750-1613.
DRUCKER, P. (1992). “The New Society of Organizations.” Harvard Business Review, 70:95-104.
EMPSON, L. (1999). The challenge of managing knowledge. The Financial Times Mastering Series: Mastering
Strategy, 8-10.
FRIEHS, B. (2004). Knowledge Management in Educational Settings. 15.03, 2010 tarihinde http://www.seeeducoop.
net/education_in/pdf/erasmus2009-oth-enl-t03.pdf sayfasından alınmıştır.
FULLAN, M. (2002). “The Role of Leadership in the Promotion of Knowledge Management in Schools.” Teachers
and Teaching, 8(3):409-419.
GÜRBÜZ, T. (2008). Knowledge Management in Education and Research: An Elective Course at METU. Paper
presented at the The 8th International Educational Technology Conference (IETC2008).
HALLINGER, P. (2003). Reshaping The Landscape Of School Leadershıp Development: A Global Perpective.
Netherlands: Swets & Zeitlinger Publishers.
HAMID, J. A. (2008). “Knowledge Strategies of School Administrators and Teachers.” International Journal of
Educational Management, 22(3):259-268.
HUBER, G. P. (1991). “Organizational learning:The contributing processes and the literatures.” Organization
Science, 2(1):88–115.
JENNEX, M. E. (2005). “What is KM?” International Journal of Knowledge Management, 1(4):i-iv.
JONES, G. ve Sallis, E. (2002). Knowledge Management in Education: Enhancing Learning and Education.
London: Kogan Page.
KALKAN, V. D. (2006). “Örgütsel Öğrenme ve Bilgi Yönetimi: Kesişim ve Ayrışma Noktaları.” Elektronik Sosyal
Bilimler Dergisi, 5(16):22-36.
KARASAR, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KIDWELL, J. J., Linde, K. M. V. ve Johnson, S. L. (2000). “Knowledge Management Practices Applying Corporate
in Higher Education.” Educause Quarterly, 4.
KING, W. R. (2005). “Communications and information processing as a critical success factor in the effective
knowledge organization.” International Journal of Business Information Systems, 10(5):31–52.
KİNG, W. R. (2009). Knowledge Management and Organizational Learning. Pittsburgh: Springer.
LEE, C. C. ve Yang, J. (2000). “Knowledge Value Chain.” The Journal of Management Development, 19(9):783-
794.
LEUNG, C. H. (2010). “Critical factors of implementing knowledge management in school environment: A
qualitative study in Hong Kong.” Res. J. Inform. Technol, 2:66-80.
NONAKA, I. (1999). Bilgi Yaratan Şirket: Harvard Business Review (Seçmeler). İstanbul: MESS Yayınları.
NONAKA, I. ve Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: How Japanese companies create the
dynamics of innovation. New York: Oxford University Press.
OECD. (2000). Knowledge Management in the Learning Society: Centre for Educational Research and
Innovation Education & Skills.
OECD. (2001). New School Management Approaches: OECD Publishing.
ÖZAN, M. B. ve Erten, P. (2008). “Okul Yöneticilerinin Bilgi Yönetimi Becerilerine İlişkin Öğretmen Görüşleri
(Elazığ İli Örneği).” GAU Journal of Social & Applied Sciences, 3(6), 67-81.
ÖZMEN, F. (2002, 23-25 Mayıs). 21.Yüzyılda Bilgi Yönetimi ve Eğitim Örgütleri. Paper presented at the Açık ve
Uzaktan Eğitim Sempozyumu, Eskişehir.
PENTLAND, B. T. (1995). “Information Systems and Organizational Learning: The Social Epistemology of
Organizational Knowledge Systems.” Accounting, Management and Information Technologies, 5(1):1-
21.
PETRIDES, L. A. ve Guniney, S. Z. (2002). “Knowledge Management for School Leaders: An Ecological Framework
for Thinking Schools.” Teachers College Record, 104(8):1702-1717.
POLANYI, M. (1975). The Tacit Dimension. London: Routledge and Kegan Paul.
ROEHL, H. (2000). Instrumente der Wissensorganization. Wiesbaden: Gabler.
ROSENBERG, M. J. (2001). E-Learning : Strategies for delivering knowledge in the digital age. New York:
McGraw Hil.
STANKOSKY, M. (2005). Creating the Discipline of Knowledge Management The Latest in University Research.
Burlington:USA: Elsevier.
THORN, C. A. (2001).” Knowledge Management for Educational Information Systems.” Education Policy Analysis
Archives, 9(47).
UIT BEIJERSE, R. P. (1999). “Question in Knowledge Management: Defining and Conceptualising a
Phenomenon.” Journal of Knowledge Management, 3(2):94-110.
YILMAZ, B. (2006). Bilgi Toplumu: Eleştirel Bir Yaklaşım. 10 Mart 2010 tarihinde
http://turkoloji.cu.edu.tr/GENEL/yilmaz_bilgi_toplumu.pdf sayfasından alınmıştır.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com