Buradasınız

CELÎLÎ’NİN GAZELLERİNDE ŞERH KAVRAMININ KULLANIMI VE ŞERH REDİFLİ GAZELİNİN ŞERHİ

THE USE OF THE TERM ANNOTATION IN CELILI’S GHAZALS AND THE ANNOTATION OF THE ANNOTATION RYHMED GHAZAL

Journal Name:

Publication Year:

DOI: 
http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.883

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Classical Turkish Literature has a common device that is used by all the poets, one of which is the word “annotation”. It is likely to see this word in the Classical Turkish divan poetry, however; it is interesting that there are so many of them in Celili’s ghazals as well as his ghazal with annotation ryhme. In this analysis, the meanings of the word annotation are pointed out. Also the relationship between Celili’s character and life and the term itself is tried to be identified as he repeatedly used this term in his ghazals.It is also aimed to reveal how the term takes place in Celili’s ghazals
Abstract (Original Language): 
Klâsik Türk edebiyatı, bütün şairler tarafından kullanılan ortak bir malzemeye sahiptir. Bunlardan birisi de “şerh” kelimesidir. Klasik Türk şairlerinin divanlarında bu kelimeye rastlamak mümkündür; ancak Celîlî’nin gazellerinde oldukça fazla olması ve “şerh” redifli gazeli dikkat çekicidir. Bu çalışmada, “şerh” kelimesinin anlamları üzerinde durulmuş ve bu kavramı şiirlerinde sık sık tekrar eden Celîlî’nin kişiliği ve hayatıyla, söz konusu kavram arasındaki ilişki tespit edilmeye ve Celîlî’nin gazellerinde nasıl yer aldığı gösterilmeye çalışılmıştır.
291-325

REFERENCES

References: 

CANIM, Rıdvan (2000). Latîfî, Tezkiretü‟Şu„arâ ve Tabsıratü‟n-Nuzamâ (İnceleme-Metin), Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yayınları.
CENGĠZ, Halil Erdoğan (1982). Divan Şiiri Antolojisi, Ankara: Turhan Kitabevi.
324 Şevkiye KAZAN
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/6 Fall 2009
CEYLAN, Ömür (2000). Tasavvufî Şiir Şerhleri, Ġstanbul: Kitabevi.
ÇAVUġOĞLU, Mehmet (2001). Necati Bey Divanı‟nın Tahlili, Ġstanbul: Kitabevi.
DEMĠREL, ġener (2005). Dinle Neyden (Mesnevî‟nin İlk 18 Beytinin Türkçe Şerhleri Üzerine Bir Çalışma), Ankara: AraĢtırma Yayınları.
DEVELLĠOĞLU, Ferit (2000). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat, Ankara: Aydın Kitabevi.
DĠLÇĠN, Cem (1991). “Fuzûlî‟nin Bir Gazelinin Şerhi ve Yapısal Yönden İncelenmesi”, Türkoloji Dergisi, IX. Cilt, Sayı:1, s. 43-98, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
DOĞAN, Muhammet Nur Doğan (1999). “Metin Şerhi Üzerine”, Osmanlı Divan Şiiri Üzerine Metinler, (haz. Mehmet Kalpaklı), Ġstanbul: Yapı Kredi Yay.
ĠPEKTEN, Halûk (1996). Fuzûlî Hayatı, Edebî Kişiliği ve Bazı Şiirlerinin Açıklamaları, Ankara: Akçağ Yayınları.
ĠSEN, Mustafa (1980). Sehî Bey Tezkire “Heşt Behişt” Ġstanbul: Tercüman 1001Temel Eser.
ĠSEN, Mustafa (1994). Künhü‟l Ahbâr‟ın Tezkire Kısmı, Ankara: AKM Yay.
KAZAN, ġevkiye (1997). Hâmidî-zâde Celîlî, Hayatı, Eserleri, Edebî Kişiliği ve Husrev ü Şîrîn Mesnevisi (İnceleme- Tenkidli Metin) Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, BasılmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
KILIÇ, Filiz (1994). Âşık Çelebi Meşâ‟irü‟ş-Şu‟arâ İnceleme-Tenkitli Metin, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, BasılmamıĢ Doktora Tezi, Ankara.
KOÇ KESKĠN, Neslihan (2008). “Dede Korkud‟un Kopuzundan Osmanlı Şiirindeki Aşkın Kopuzuna”, Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/1 Winter: 72-88
KORTANTAMER, Tunca (1994). “Teori Zemininde Metin Şerhi Meselesi”, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Ġzmir: Türk Dili ve Edebiyatı Araştırmaları Dergisi, VIII: 1-10.
KURNAZ, Cemal (1996). Hayâlî Bey Dîvânı‟nın Tahlîli, Ġstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Celîlî’nin Gazellerinde Şerh… 325
Turkish Studies
International Periodical For the Languages, Literature
and History of Turkish or Turkic
Volume 4/6 Fall 2009
KUT, Günay (2000). “Bir Şairi Değerlendirmedeki Yöntem: Ortak Malzemenin Kullanılışı ve İfade Şekli”, İlmi Araştırmalar Dergisi, 10: 169.
KUTLUK, Ġbrahim (1989). Kınalı-zâde Hasan Çelebî, Tezkiretü‟ş-Şu„arâ, I.C. Ankara: TTK Yay.
LEVEND, Agah Sırrı (1988). Türk Edebiyatı Tarihi, 1. Cilt, Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
MACĠT, Muhsin (2005). Divan Şiirinde Âhenk Unsurları, Ġstanbul: Kapı Yayınları.
MENGĠ, Mine (2000). Divan Şiiri Yazıları, Ankara: Akçağ Yayınları.
PARLATIR, Ġsmail (2006).Osmanlı Türkçesi Sözlüğü, Ankara: Yargı Yayınları.
SARAÇ, M. A.Yekta (2006). Şerhler, Türk Edebiyatı Tarihi, C.II, Ġstanbul: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yay. s.121-133.
SARAÇ, M..A.Yekta (1999). “Divan Tahlilleri Üzerine”, İlmi Araştırmalar Dergisi, 8: 293-299.
SOLMAZ, Süleyman (2005). Ahdî ve Gülşen-i Şu‟arâsı (İnceleme-Metin), Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Yay.
TARLAN, Ali Nihad (1985). Fuzûlî Divanı Şerhi I.II.III., Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yay.
TARLAN, Ali Nihad (1997). Necâti Beg Divanı, Ġstanbul: MEB Yay.
TARLAN, Ali Nihad. (1981). Edebiyat Meseleleri, Ġstanbul: Ötüken NeĢriyat.
ULUDAĞ, Süleyman (1999). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, Ġstanbul: Marifet Yayınları.
YAZIR, Elmalı Hamdi. (1995). Hak Dîni Kur‟an Dili, Ankara: Akçağ Yayınları.
YEKBAġ, Hakan (2008). Metin Şerhi Geleneği Çerçevesinde Şârihlerin Divan Şiirine Yaklaşımları, Türkiyat Araştırmaları Dergisi 23: 189-217.
http://sufizmveinsan.com
http://www.darulkitap.com/oku/kuran/tefsirler/elmalitefsiri/94.htm

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com