Buradasınız

Anasayfa » Content

ÖRGÜTLERDE BİREYSEL PERFORMANS UNSURLARI ve ÇATIŞMA

In The Organizations Individual Performance Components And The Conflict

Journal Name:

  • Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2007

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In recent years,the relation between human resources and performance has been a vital issue discussed greatly.The main reason for this is the necessity of increasing the individual, group and institutional performance in order to get a continuing success. In other words, increase in the performance of individuals in the organizations positively affect the group and institutional performance. Another inevitable and crucial issue in organizations is conflict. Conflict can positively or negatively affect individuals’ performance. In this context, in terms of those in the organization, the increase or decrease of the performance has been debated as conflict-based. Within this debate, the relation between individual and performance has been evaluated not only in the frame of managerial,individual and other potential reasons.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Son yıllarda, insan kaynakları ve performans arasındaki ilişki yoğun olarak tartışılan hayati bir konudur. Bunun temel nedeni, örgütlerde sürdürülebilir başarının sağlaması için bireysel, grupsal ve kurumsal performansın yükseltilmesinin gerekliliğidir. Bu çerçevede performans artışının odağında ise, örgütteki bireyler öne çıkmaktadır. Diğer bir deyişle örgütlerde yer alan bireylerin performansındaki artış, grup ve kurum performansına da olumlu olarak yansımaktadır. Örgütlerde kaçınılmaz ve hayati olan diğer bir konu ise, çatışma’dır. Çatışma bireylerin performansını olumlu ya da olumsuz olarak etkileyebilmektedir. Bu bağlamda, örgütte yer alan bireylerin performanslarının, çatışma süreçlerinde olumlu yöne yöneltilmesi için, örgütte ortaya çıkan çatışmaların pozitif bir sürece yöneltilmesi gerekmektedir. Aksi taktirde çatışma bireysel, grupsal ve kurumsal performansı sarmal bir şekilde olumsuz olarak etkileyebilecektir. Bu bağlamda, bu çalışmada, örgütte yer alan bireyler kapsamında, performans artışı ya da azalışı çatışma odaklı olarak tartışılmıştır. Tartışma çerçevesinde birey performans arasındaki ilişki hem yönetimsel, hem bireysel, hem de diğer olası nedenler çerçevesinde değerlendirilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orgutlerde-bireysel-performans-unsurlari-catisma.pdf
  • 2
41-60
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. AKDEMİR, A. (1994), Yönetici Engeli, Adalet Yayınevi, Ankara.
2. AKDEMİR, A. (2004), İşletmeciliğin Temel Bilgileri, Biga İ.İ.B.F. Yay.,
Çanakkale.
3. AYDEMİR, M. (1999), “Sosyal Sorumluluk 8000 (Social Accountability 8000)
Standardı”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,
1(3): 2-4.
4. AKINCI, B. (2001), İnsan Kaynakları Yönetimi, Ege Ünv. İletişim Fak. Yay.,
İzmir.
5. BARUTÇUGİL, İ. (2002a), Performans Yönetimi, Kariyer Yayınları, İstanbul.
6. BARUTÇUGİL, İ. (2002b), Duyguların Yönetimi, Kariyer Yay., İstanbul.
7. BARUTÇUGİL, İ. (2004), Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi,, Kariyer Yayınları,
İstanbul.
8. BITTEL, L. E. (1984), Leadership: The Key to Management Success, Franklin
Watts, New York.
9. COSTLEY, D. L. ve Todd, R. (1991), Human Relations in Organizations, West
Publishing Company, New York.
10. DIXON, R. (1992), Management Theory & Practice, Butterworth-Heinemann Ltd.,
Oxford.
11. GÜRÜZ, D. (1999), Halkla İlişkiler – Reklam Ajansları İşletmeciliği ve Yönetimi,
Ege Ünv. İletişim Fak. Yay., İzmir.
12. HUME, D. A. (1998), Reward Management, Blackwell Publishers Ltd., USA.
13. IŞIKHAN, V. (2004), Çalışma Hayatında Stres ve Başa Çıkmanın Yolları, Sandal
Yay., Ankara.
14. KALIPRASAD, M. (2006), “The Human Factor II: Creating a High Performance
Culture in an Organization”, Cost Engineering, 48 (6): 27.
15. KATAU, A. ve Budhwar, P. S. (2006), “Human Resource Management Systems
and Organizasyonel Performance: A Test of A Mediating Model In The
Greek Manufacturing Context”, Int. J. Human Resource Management, 17
(7): 1226.
16. KOÇEL, T. (2003), İşletme Yöneticiliği, Beta Yayınları, İstanbul.
17. LUTHANS, F. (1992), Organizational Behavior, McGraw-Hill, Inc., New York.
18. MASLOW, A. H. (1970), Motivation and Personality, 2ND Edition, Harper &
Row, New York.
19. MILKOVICH, G. T. ve BOUDREA, J. W. (1991). Human Resource Management,
Richard D. Irwin, Inc., Boston.
20. NAHAVANDI, A. ve MALEKZADEH, A. R. (1998), Organizational Behavior,
Prentice –Hall, New Jersey.
21. NURSE, L. (2005), “Performance Appraisal, Employee Development and
Organizational Justice: Exploring The Linkages”, Int. J. Of Human
Resource Management, 16 (7); 1178.
22. ÖĞÜT, A. (2006), “Türkiye’de Kadın Girişimciliğin ve Yöneticiliğin Önündeki
Güçlükler: Cam Tavan Sendromu”, Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 1(1):
58.
23. PASCALE, R. T. (1990), Managing On The Edge: How The Smartest Companies
Use Conflict To Stay Ahead, Touchstone / Simon & Schuster, New York.
24. PLUNKETTT, L. C. ve Fournier, R. (1991), Participative Management:
Implementing Empowerment, John Willey & Sons, New York.
25. Redhouse Sözlüğü (1990), Redhouse Yayın Evi, İstanbul.
26. RYFMAN, P. (2006), Sivil Toplum Kuruluşları, Çev. İsmail Yerguz, İletişim
Yayınları. İstanbul.
27. ŞİMŞEK, M. Ş., Akgemci, T. Ve Çelik, A. (2003), Davranış Bilimlerine Giriş ve
Örgütlerde Davranış, Adım Batbaacılık, Konya.
28. TOKAT, B. (2003), “Örgütlerde Değişim ve Değişimin Yönetimi”, İşletmelerde
Yönetim ve Örgüt, Avcı Matbaası, İstanbul.
29. TUTAR, H. (2004), İş Yerinde Psikolojik Şiddet, Barış Yayınları, Ankara.
WILCOX, D. A. ve McCray, J. Y. (2005), “Multicultural Competence Through
Deliberative Dialogue”, Organizational Development Journal, 23 (4): 77-
78.
30. YALÇIN, S. (1994), Personel Yönetimi, Beta Yay., İstanbul

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com