Buradasınız

Anasayfa » Content

İletişimci Biçimleri Ölçeğinin Türkçeye Çevirisi, Uyarlanması, Geçerlik ve Güvenirliğinin Sağlanması

Translation, Adaptation and Validation of the Communicator Style Instrument into Turkish

Journal Name:

  • Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study intended to adapt the Communicator Style Instrument developed by Robert Norton (1978, 1983) to Turkish context and to test the factor structure and psychometric features of the instrument. The studies adapting two different versions of the Communicator Style Instrument, which was published in 1978 and then revised in 1983, have been conducted in two stages namely Study‐I and Study‐II. Within the scope of the Study I, 1978 version of Communicator Style Instrument was administered to 254 people. Within the scope of the Study II, 1983 version of the instrument was administered to 235 people. Through confirmatory factor analyses, data collected at the end of both studies were evaluated leading to factor constructs for the Turkish context. The findings have revealed that after eliminating 16 items, 1978 version of the instrument could be confirmed with ideal fit values along with an internal consistency coefficient of 0.87; whereas the internal consistency coefficient of the 1983 was 0.89 with ideal fit indices after the deletion of only 4 items. It was suggested that the instrument could be modified to have a factor construct which was ideal for collecting data from Turkish students.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırma Robert W. Norton (1978, 1983) tarafından geliştirilen İletişimci Biçimleri Ölçeğinin Türkçeye uyarlanması, ölçeğin faktör yapılarının ve psikometrik özelliklerinin sınanması amacıyla yapılmıştır. İletişimci Biçimleri Ölçeğinin 1978 yılında yayımlanan ve 1983 yıllarında revize edilen iki farklı sürümünün uyarlama çalışmaları Çalışma‐I ve Çalışma‐II olmak üzere iki aşamada gerçekleştirilmiştir. Çalışma‐I kapsamında İletişimci Biçimleri Ölçeğinin 1978 sürümü yaşları 17‐26 arasında değişen 86 kadın 168 erkek toplam 254 kişiye uygulanmıştır. Çalışma‐II kapsamında ise İletişimci Biçimleri Ölçeğinin 1983 sürümü yaşları 17‐26 arasında değişen 89 kadın 146 erkek toplam 235 kişiye uygulanmıştır. Her iki uygulamadan da elde edilen veriler çeşitli istatistiksel analiz yöntemleri kullanılarak, ölçeğin Türkçe faktör yapısı, iç tutarlık katsayısı ve madde toplam güvenirliği açısından değerlendirilmiştir. Elde edilen bulgulara göre, ölçeğin 1978 sürümünün faktör yapısının, ölçekten 16 maddenin çıkarılmasıyla iç tutarlılık katsayısının 0.87 düzeyinde ve ideal seviyelerde doğrulanabildiği; ölçeğin 1983 sürümünde ise 4 maddenin çıkarılarak ölçeğin iç tutarlılık katsayısının 0.89 düzeyinde doğrulanabildiği ve ölçeğin Türk öğrencilerden veri toplamak için ideal bir faktör yapısına ulaştırılabileceği sonuçlarına ulaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-iletisimci-bicimleri-olceginin-turkceye-cevirisi-uyarlanmasi-gecerlik-guvenirliginin-saglanmasi.pdf
  • 2
263-287
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Açıkgöz, Ü. K. (2002). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
Adler, R.B. ve Towne, N. (1996). Looking Out Looking Inn: Interpersonal
Communication. NewYork: Harcourt Brace College Publishers.
Browne, M. W. ve Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In K.
A. Bollen ve J. S. Long (Eds), Testing structural equation models (136‐162).
Newbury Park, CA: Sage Publications.
Comstock, J. ve Higgins, G. (1997). “Appropriate relational messages in direct
selling interaction: Should sales people adapt to buyers’ communicator style.” The
Journal of Business Communication, 34 (4): 401‐418.
Devito, J. A. (2007). The Interpersonal Communication Book. (11th Ed). Boston,
MA: Ally & Bacon.
Dökmen, Ü. (2006). İletişim Çatışmaları ve Empati (36. Baskı). İstanbul: Sistem
Yayıncılık.
Ergin, A. ve Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Field, A. (2000). Discovering statistics using SPSS for Windows. London: Sage
Publications.
Güvenç, H. (2011). “Yansıtma materyalleriyle desteklenen İşbirlikli öğrenmenin
Türkçe öğretmeni adaylarının özdüzenlemeli öğrenmelerine etkileri.” Eğitim ve
Bilim, 36 (159), 3‐13.
Güvenç H. ve Açıkgöz, K.Ü. (2007). “İşbirlikli öğrenme ve kavram haritalamanın
öğrenme stratejisi kullanımı üzerine etkileri.” Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri
Dergisi, 7 (1), 117‐127.
Hambleton, R.K. ve Bollwark, J. (1991). Adapting tests for use in different cultures:
Technical issues and methods. Bulletin of the International Testing Commission,
18, 3‐32.
Heffner, C. L. (1997). “Communication styles.”, The CEDA Meta Profession Project
http://www.cedanet.com/meta/communication_styles.htm (Erişim: 20.02.2010)
Hill, A., Watson, J., Rivers, D. ve Joyce, M. (2007). Key themes in interpersonal
communication. Mainhead: Open University Press.
Hu, L.T. ve Bentler, P. (1995). Evaluating model fit. In R. H. Hoyle (Ed.), Structural
equation modeling. concepts,iIssues, and applications (76‐99). London: Sage.
Hutcheson, G. ve Sofroniou, N. (1999). The multivariate social scientist. London:
Sage.
EKİM 2011 283
Marsh, H. W. ve Hocevar, D. (1988). “A new, more powerful approach to
multitrait‐multimethod analyses: Application of second‐orde confirmatory factor
analysis.” Journal of Applied Psychology, 73 (1), 107‐117.
McCallister, L. (1992). I wish I’d said that: How to talk your way out of trouble and
into success. NY: John Wiley and Sons.
Mclean, S. (2005). The basics of interpersonal communication. Boston, MA: Ally &
Bacon.
Norton, R. W. (1978). “Foundation of a communicator style construct,” Human
Communication Research, 4 (2), 99‐112.
Norton, R. W. (1983). Communicator style: theory, applications, and measures.
Beverly Hills, CA: Sage.
Özer, A. (2005). “Etkin öğrenmede yeni arayışlar: İşbirliğine dayalı öğrenme ve
buluş yoluyla öğrenme.” Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 35, 105‐131.
Pallant, J. (2001). SPSS survival manual. Maidenhead, PA: Open University Press.
Pearson, J. ve Nelson, P. (2000). An İntroduction to human communication:
understanding and sharing (8th ed). Dubuque IA: McGraw‐Hill.
Raykov, T. ve Marcoulides, G. A. (2006). A first course in structural equation
modeling. Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Senemoğlu, N. (2007). Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gönül Yayıncılık.
Staley, C. ve Cohen, J.L. (1988). “Communicator Style and Social Style: Similarities
and Differences Betweeen the Sexes. Communication Quarterly”, 36( 3), Summer,
192‐202.
Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: Temel kavramlar ve örnek uygulamalar.
Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49‐74.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (1996). Using multivariate statistics (3rd edition).
New York: Harper & Row.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com