Buradasınız

Türkmen Türkçesinde Tamamen İzafi Zamanlar

The Purely Relative Tenses in Türkmen Turkish

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The modem linguists are separate tenses into two group as absolute and relative tenses. The difference of the relative tenses from the absolute tenses is about the choice of the reference point. While the absolute tenses always use present tense as referense point, the relative tenses don’t use the time of the speech for this aim. Purely relative tenses use the tense of that main verb as referense point. In this study, the classification, formation and the usage of the purely relative tenses has been examined base on the theories ofBemard Comrie.
Abstract (Original Language): 
Çağdaş dil bilimciler zamanları mutlak ve izafi zamanlar olmak üzere ikiye ayırmışlardır. İzafî zamanların mutlak zamanlardan farkı gönderim noktasının seçimi ile ilgilidir. Mutlak zamanlar gönderim noktası olarak her zaman konuşma anı olan şimdiki zamanı alırlarken, izafi zamanlar gönderim noktası olarak şimdiki zamanı kullanmaz. Tamamen izafi zamanlar, yan cümlelerde bulunur; gönderim noktası olarak konuşma anını değil, ana fiilin çekimlenmiş olduğu fiil zamanını esas alır. Bu çalışmada, Bemard Comrie’nin ileri sürmüş olduğu teoriler temel alınarak Türkmen Türkçesinde tamamen izafi zamanların sınıflandırılması, oluşumları ve kullanımları üzerinde durulmuştur.
67-86

REFERENCES

References: 

AZIMOV, Pigam, (1960), Hazirki Zaman Türkmen Dili, Aşgabat.
AZTMOV. P., SOPIYEV, G., ÇÖNNÂYEV, Y., (1974), Türkmen Dili, Aşgabat.
BINNICK, Robert, (1991), Time and the Verb, A Guide to Tense andAspect, New York, Oxford:
Oxford University Press.
CLARK, Larry, (1998), Türkmen reference grammar, Wiesbaden: Harrassowitz.
COMRIE, Bemard, (1985), Tense, Cambridge: Cambridge University Press.
ÇARIYAROV,B., (1969), TürkiDillerin Günorta-GünbatarToparındalşlikZamanları, Aşgabat.
DECLERCK, Renaat, (1989), Tense in Discourse, Boomington, IN: Indiana Univ. Linguistics
Clup Pub.
FLEISCHMAN, Suzanne, (1990), Tense and Narrativity: from Medieval Performance to
Modem Fiction, London: Routledge, Croom Helm Romance Linguistics Series, xiii.
HUDDLESTON, Rodney, (1984), “Some Observations on Tense and Deixis in English” Language
45, s. 777-80.
JESPERSEN, Otto, (1924), The Philosophy ofGrammar, New York.
JESPERSEN, Otto, (1961 ),AModem English Grammer on HistoricalPrinciples, London:
George Ailen & Unwin, and Copenhagen: Ejnar Munksgaard.
KORKMAZ, Zeynep (1992), Gramer Terimleri Sözlüğü, Türk Dil Kurumu Yayınlan, Ankara.
KUROLOWICZ, Jerzy, (1973), “VerbalAspect in Semitic”, Orientalia, n.s., 42, s.114-20.
LYONS, John, (1977), Semantics, Cambridge: Cambridge University Press.
MADVİG, J.N., (\&&1), A Latin Grammar, London: Parker and Co.
REİCHENBACH, Hans, (1947), Elements ofSymbolic Logic,: Collier-Macmillan, New York.
SAURER, Wemer, (1984), A Formal Semantics o f Tense, Aspect and Aktionsarten, Indiana
University Linguistics Club, Bloomington.
SMITH, Carlota, (1981), “Semantic and Syntactic Constraints on Temporal Interpretation”,
Tedeschi and Zaenen, s. 213-37.
SÖYEGOV, M., (2000), Türkmen Dilinitj Grammatikası,Morfologiya, Aşgabat
TRAUGOTT, Elizabeth Closs, (1974), “Explorations in Linguistic Elaboration: Language
Change, Language Acquisition and the Genesis of Spatio-Temporal Terms”, (ed. J.M.
Anderson ve C. Jones), Proceedings o f the l s Intemational Conference on Historical
Linguistics, Amsterdam: North-Holland.
TRAUGOTT, Elizabeth Closs, (1978), “On the Expression of Spatio-Temporal Relations in
Language”, Greenberg etal. (1978), s. 369-400.
ULTAN, R., (1972), “The Nature of Future Tenses”, Working Papers on Language Universals,
8, s. 55-96, Stanford University.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com