İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ SON SINIF ÖĞRENCİLERİNİN TIP EĞİTİMİ İLE İLGİLİ GÖRÜŞLERİ

Amaç: Bu çalışmanın amacı, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi’nde 2010-2011 yılındaki intörn hekimlerin aldıkları tıp eğitimini nasıl değerlendirdiklerini ve tıp eğitiminin son yılında yaşadıkları sorunları saptamaktır. Gereç ve Yöntem:Kesitsel tipteki bu çalışmaya, 01 Mayıs–15 Haziran 2011 tarihleri arasında, İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi’nde eğitim gören 6.sınıf öğrencisi 288 kişi katılmıştır. Katılımcılara sosyo-demografik özellikleri, aldıkları tıp eğitimi ve okulun fiziki şartları hakkındaki düşünceleri, intörn hekimlik eğitiminde yaşadıkları sorunlar ı, eğitimleri ile ilgili kaygılarını sorgulayan görüşme formu uygulanmıştır. Bulgular:Öğrencilerin %80,1’inin İstanbul Tıp Fakültesini birinci sırada tercih ettiğini, %86,1’i okullarının fiziki şartlarının tıp eğitimi vermeye yeterli olmadığını belirtmiştir. İstanbul Tıp Fakültesi Hastanesinde eğitim-hizmet dengesi sorulduğunda, intörnlerin sadece %7,3’ü eğitime önem verildiğini ifade etmiştir. Tıp eğitimi sonunda kendini pratisyen hekim olarak pratik uygulamalar ve teorik konularda yeterli hisseden öğrenc ilerin oranı %14,8’dir. İntörnlerin %63,1’i aldıkları eğitimin birinci basamak hizmet sunumuna değil, uzmanlaşmaya yönelik olduğunu düşünmekte ve yalnızca %18’i koruyucu sağlık hizmetlerini uygulamada kendisini yeterli hissetmektedir. Öğrencilerin %81,3’ü tıp fakültesinin son yılında TUS’a hazırlanmayı tercih ederken %60,2’si TUS’a hazırlanmak için dershaneye gitmektedir. Öğrencilerin %88,6’sı tıp fakültesinin son yılında kendisini doktordan ziyade personel gibi hissettiğini ifade etmiştir. Sonuç:Tıp Fakültelerinde eğitim altyapısındaki eksikliklerin giderilmesi, tıp eğitiminde sağlığı koruyucu ve geliştirici yaklaşımlara önem verilmesi, öğrencilerin klinik becerilerinin geliştirilmesi, hekimlik mesleğine saygının tıp fakültelerinden başlayarak öğrencilere hissettirilmesi ve TUS’a giriş izninin Devlet Hizmeti Yükümlülüğü yerine getirildikten sonra verilmesi sonucunda, toplum sağlığıyla ilgili becerilere sahip, kendine güvenen ve kaygı düzeyi düşük hekimlerin yetiştirilebileceğini düşünmekteyiz