Buradasınız

Evaluation of the Social Skill Levels of the Horseman Jereed Players with Respect to Diffrent Variables

Atlı Cirit Sporcularının Sosyal Beceri Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Abstract (2. Language): 
The aim of this study is to evaluate the social skill levels of the horsemen jereed players in Turkey. 330 players from different cities in Turkey have attended to the research. Social Skills Inventory developed by Riggio in 1986 has been used to evaluate the social skill levels of the players. This inventory which is a self-identifying test tool consisting of 90 terms was translated in to Turkish by Galip Yüksel in 1993. Grade point averages, minimum and maximum grades, standard deviation and range values have been calculated as the identifying parameters to evaluate and analyze the data obtained from SBE and personal information forms collected from the players attending to study. Independent groups T test and analyses of variance (ANOVA) have been used to determine if the data provided in the forms like the age, education, life quality and marital status of the players have a considerable effect on their social skill levels. In conclusion, it is seen that jereed players have mid-level social skills both in general and sub-dimensions. Moreover, it has been concluded that the social skills levels of the ones who are single (p=0,005) , under 21(p=0,000- p=0,013- p=0,002) or over 42 (p=0,000- p=0,026), university graduate (p=0,000- p=0,000) and living under good (p=0,001- p=0,000) to very good life standards (p=0,000- p=0,000 ) have better social skills levels than those who’re married, over 21 or under 42, high school, junior or middle school graduate, living under bad to very bad life standards.
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı Türkiye’deki atlı cirit sporcuların sosyal beceri düzeylerini incelemektir. Araştırmaya Türkiye’nin çeşitli illerinden 330 atlı cirit sporcusu katılmıştır. Atlı cirit sporcuların sosyal beceri düzeylerini ölçmek için 1986 yılında Riggio tarafından geliştirilen sosyal beceri envanteri (SBE) kullanılmıştır. Kendini tanımlama türünden bir ölçme aracı olan ve 90 maddeden oluşan bu envanter 1993 yılında Galip Yüksel tarafından Türkçeye çevrilmiştir. Araştırmaya katılan atlı cirit sporcularına uygulanan kişisel bilgi formu ve SBE’den elde edilen verilerin değerlendirilmesi ve analizinde; ölçeğin 6 alt boyutu ve toplam puanları için tanımlayıcı istatistikler kapsamında yer alan puanların aritmetik ortalamaları, minimum ve maksimum puanlar, standart sapma değerleri ve ranj değerleri hesaplanmıştır. Çalışmada kişisel bilgi forumunda yer alan sporcuların yaş, eğitim durumu, refah seviyesi ve medeni hallerinin sosyal beceri düzeylerine yönelik puanlarının birbirinden anlamlı derecede farklı olup olmadığını belirlemek için bağımsız guruplar T testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Atlı cirit sporcularından bekâr olanların evli olanlara göre (p=0,005), 21 yaş altı (p=0,000- p=0,013- p=0,002) ve 42 yaş üzeri olanların (p=0,000- p=0,026) diğer yaş aralıklarında bulunanlara göre, Eğitim düzeyi lisansüstü olanların (p=0,000- p=0,000) ilköğretim ve lise mezunu olanlara göre, İyi (p=0,001- p=0,000) ve Çok iyi refah seviyesine sahip olanların (p=0,000- p=0,000 ) çok kötü ve kötü refah seviyesine sahip olanlara göre sosyal beceri düzeylerinin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, araştırmaya katılan atlı cirit sporcularının hem sosyal beceri düzeylerinin genelinde, hem de alt boyutlarında orta düzeyde sosyal beceriye sahip oldukları sonucuna varılmıştır.
82–90

REFERENCES

References: 

Atabeyoğlu C. Geleneksel Türk Güreşi ve Kırkpınar:
Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi, Yayınları 5, İstanbul,
2000.
2. Avşar Z. Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin
Sosyal Beceri Düzeylerinin Belirlenmesi, Journal of
Uludağ University Faculty of Education. 2004; 17(2): 111-
130.
3. Avşar Z, Öztürk Kuter F. Beden eğitimi ve spor
bölümü öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin
belirlenmesi. Journal of Theory and Practice in Education,
2007; 3(2): 197–206.
4. Bacanlı H. Duyuşsal Davranış Eğitimi. 3. Baskı, Ankara:
Nobel Publishing, 2005.
5. Bacanlı H. İlköğretimde Rehberlik. Sosyal Beceri Eğitimi,
Yıldız Kuzgun (Ed.), 5.Baskı, Ankara: Nobel
Publishing, 1999.
6. Bozbey Akalın AO. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite
Bozukluğu Olan Çocukların Abla ve Ağabeylerinin
Sosyal Beceri Düzeyi ve Kardeş ilişkileri, Unpublished
Graduate Theis, Çukurova University, Institue of social
Sciences, 2005.
7. Cartledge G, Milburn JF. Teaching Social Skills to Children,
2. Ed. New York: Pergamon Pres, 1992.
8. Chadsey-Rusch, Toward J. Defining and Measuring
Social Skills in Employment Settings, American Journal
on Mental Retardation, 1992; 96(4): 405–418.
9. Çubukçu Z, Gültekin M. İlköğretimde Öğrencilere
Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler. Bilig, Ahmet
Yesevi University Mütevelli Heyet Başkanlığı, 2006; 37: 155–
174.
10. Ditommaso E. Attachment styles, social skills and
loneliness in young adults. Personality and Individual
Differences, 2003; 35(2): 303-312.
11. Ekinci Y. İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Sosyal
Beceri Düzeylerine Göre Öğretmenlerin İş Doyumu ve
İş Stresinin Karşılaştırılması. Unpublished Graduate Thesis.
Gaziantep University Institute of Social Sciences, 2006.
12. Erkal ME. Sosyolojik Açıdan Spor. 1.Copy, 10000 Adet,
Ankara: Milli Eğitim Basımevi, 1986.
13. Erzurum Atlı Spor Kulübü. Ata Sporu Cirit. Özel Sayı,
Ankara: Güzel Sanatlar Matbaası A.Ş. 1974.
14. Genç ZS. İlköğretimde Sosyal Becerilerin Gerçekleşme
Düzeyinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma.
Kastamonu Eğitim Dergisi. 2005; 13(1): 41–54.
15. Gezder N. Geleneksel Sporlarımızdan Ata Sporu Cirit.
2.Baskı, Erzurum: Eser Ofset, 1998
16. Gezder N. Geleneksel Sporlarımızdan Ata Sporu Atlı Cirit.
3. Baskı, Erzurum: Hakikat Ofset Tesisleri, 2002.
17. Golaman D. Duygusal Zekâ, 14.Baskı, (Çeviren: Banu
Seçkin Yüksel), İstanbul: Varlık/Bilim Press, 2005.
18. Güven Ö. Kırkpınar Güreş Kültürü. Türk Dünyası Tarih
Dergisi, 1993; (80): 61–62.
19. Güven Ö. Türklerde Spor Kültürü, Geliştirilmiş 2.Baskı,
Ankara: AYK Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı
Yayını, 1999.
20. Hargie O. A handbook of communication skills, New York:
New York University Press, 1986
21. İskenderzade LA. Dede Korkut Hikâyelerinin Türk
Plastik Sanatlara Yansıması. Selçuk University Institute of
social Sciences Dergisi. 2007:(17): 319–340.
22. Kafesoğlu İ. Türk Milli Kültürü. 2. Baskı, İstanbul:
Boğaziçi Yayınları, 1983.
23. Kahraman A. Osmanlı Devletinde Spor. 1. Copy, Ankara:
Republic of Turkey. Ministry of Culture Press, 1995.
24. Kalafat T. Üniversite Öğrencilerinin Beden
Memnuniyeti Düzeyleri ile Sosyal Beceri Düzeyleri
Arasındaki İlişkinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi
(Çanakkale İli Örneği). Unpublished Graduate Theis,
Çanakkale On sekiz Mart University Institute of Social
Sciences, 2006.
25. Kapıkıran NA, İvrendi AB, Adak A. Okul öncesi
çocuklarında sosyal beceri: Durum saptaması.
Pamukkale University Eğitim Fakültesi Dergisi, 2006; 19(1):
20-28.
26. Karahan FT. Üniversite Öğrencilerinin Stresle Başa
çıkma Tarzlarının Sosyal Beceri Düzeylerine ve
Mutluluk Algılarına Göre İncelenmesi. Ankara
University Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2007; 40(2):
41-61.
27. Karahüseyinoğlu FM. Geleneksel Türk Sporlarındaki
Modern Spor Yansımaları. e-Journal of New World Sciences
Academy, 2008; 3: 130–137.
28. Karayurt Ö, Akyol Ö. Hemşirelik Yüksekokulu
Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeyleri ile Akademik
Başarı Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi.
Journal of Atatürk University High School of Nursing, 2008;
11(1): 33–39.
29. Koçan N. Geleneksel Sporlarımızdan Cirit’in
rekreasyon amacı ile günümüze uyarlanması.
Proceedings of 9. International Congress of Sport Sciences,
(84–86), Ankara: Nobel Yayınları. 2006.
30. Marlowe AH. Social Intelligence: Evidence for
Multidimensionality and Construct Independence.
Journal of Educational Psychology, 1986; 78(1): 52–58.
31. Meriç B. Boşanmış Ailelerdeki Ergenlerin Uyum
Düzeylerini Ve Sosyal Becerilerini Geliştirmeye Yönelik
Bir Grup Rehberliği Çalışmasının Sınanması.
Unpublished Doctorate thesis, Marmara University,
Institute of Educational Sciences, 2007.
32. Merrel WK, Gimphel GA. Social Skills of Children and
Adolescents: Conceptualization, Assessment, Treatment, New
Jersey. Lawrence Erlbaum Associates Inc., 1997.
33. Özabacı N. Çocukların Sosyal Becerileri ile
Ebeveynlerin Sosyal Becerileri Arasındaki İlişki Üzerine
Bir Araştırma. Fırat University Journal of Social Sciences.
2006;16(1): 163–179.
34. Sağlam M, Avşar Z, Özonay İZ, Özkanal Ü. Eğitim
Fakültesi Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin
Belirlenmesi. Pamukkale University 14. Proceeding presented
on 14th National Educational Sciences Congress, 2005.
35. Seven S. Yedi-Sekiz Yaş Çocuklarının Sosyal
Becerilerinin İncelenmesi. Fırat University Journal of Social
Sciences, 2008; 18(2): 151–174.
36. Trower P. Toward a generative model of social skills: A
critique and synthesis. In Social Skill Training. J. P. Curan
ve P. M. Monti (Ed.), A Practical Handbook for
Assessment and Treatment, (399–428), New York: The
Guilford Press, 1982.
37. Tutel E. At Yarışları ve Atlı Sporlar. 1. Baskı, İstanbul:
İletişim Publishing A.Ş, 1998.
38. Yetim A. Sosyoloji ve Spor. İstanbul: Morpa Kültür
Yayınları Ltd. Şti., 2005.
39. Yıldıran İ. Geleneksel Yağlı Güreşin, Kültürel, Yapısal
ve Bilimsel Açıdan Modern Minder Güreşleriyle
Farklılıklarının Değerlendirilmesi. Gazi Journal of Physical
Education and Sport, 2000; 5(1): 53–62.
40. Yıldıran İ. Kavramsal ve Fonksiyonel Açıdan Türklerde
Yorga/Rahvan Biniciliğin Tarihsel Gelişimi ve
Türkiye’de Geliştirme Perspektifleri. Gazi Journal of
Physical Education and Sport, 1999;4(2): 43–58.
41. Yüksel G. Sosyal Beceri Envanteri El Kitabı. 1. Copy,
Ankara: Asil Publishing ltd., 2004.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com