Buradasınız

Anasayfa » Content

Üniversite Takımlarında Sporcu Olan Öğrencilerle Spor Yapmayan Öğrencilerin İletişim Becerisi Düzeylerinin Karşılaştırılması

Comparing Communication Skill Levels between the Students Being Athlete at University Teams and the Students not Doing Sport

Journal Name:

  • Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The aim of this study is comparing communication skills levels between the students being athlete at university teams and students not doing sport. In the study, communication skills levels have been compared according to certain features, such as : sport category the athletes do and gender, economic condition, class level of the athletes and students not doing sport. In the Aegean Region, 329 students being athletes at 4 universities teams and 329 students not doing sport; in total 658 students are the samples of this study.In the study, “Communication Skill Evaluation Scale”(CSES) developed by Korkut (1996) and 2 numbers “Personal Information Form” practised separately for the students being athlete at university teams and not doing sport, developed by the investigators, have been used as the data collect means. “Mann-Whithney U” and “Kruskal-Wallis H” test techniques have been used in order to evaluate the data. The findings of this study indicate that there were significant differences at communication skill levels of the students at university, according to being athlete or not doing sport (U=41519.5, p<0.05). It was also found that there were significant differences at communication skill levels in both athlete and not doing sport students groups according to gender (Uathlete=9757.00, p<.05; U not doing sport student=11160.00, p<.05). Also the study indicate that differences of the communication skill levels between athlete students and ones not doing sport according to other features of the study, such as sport category (
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, üniversite takımlarında sporcu olan öğrencilerle spor yapmayan öğrencilerin iletişim becerisi düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Araştırmada sporcu öğrencilerin yaptıkları spor türüne ve sporcu olan ve spor yapmayan öğrencilerin cinsiyet, ekonomik durum, sınıf düzeyi değişkenlerine göre iletişim becerisi düzeyleri karşılaştırılmıştır. Ege bölgesindeki 4 üniversitenin takımlarında sporcu olan 329 ve spor yapmayan 329 toplamda 658 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. Çalışmada veri toplama araçları olarak Korkut (1996) tarafından geliştirilen “İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği” (İBDÖ) ve araştırmacılar tarafından geliştirilen üniversite takımlarında sporcu olan ve spor yapmayan öğrenciler için ayrı ayrı uygulanan 2 adet “Kişisel Bilgi Formu” kullanılmıştır. Verilerin analizinde “Mann- Withney U” ve “Kruskal-Wallis H” istatistiksel test teknikleri kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre sporcu olan ve spor yapmayan üniversite öğrencilerinin iletişim becerisi düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu bulunmuştur (U=41519.5, p<0.05). Cinsiyet faktörüne göre de iletişim becerisi düzeylerinde her iki grupta da istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu belirlenmiştir (Usporcu=9757.00, p<.05; Uspor Yapmayan=11160.00, p<.05). Araştırmanın diğer değişkenleri olan yapılan spor türü (
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_152775_22_pp_43-53.pdf
  • 2
43–53
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. Akoğuz M. (2002). İletişim Becerilerinin
Geliştirilmesinde Yaratıcı Dramanın Etkisi. Yüksek
Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi. Eğitim Bilimleri
Enstitüsü Eğitim Programları ve Öğretim A. B. D.
(Eğitim Teknolojisi Programı).
2. Altunışık R, Çoşkun R, Bayraktaroğlu S, Yıldırım E.
(2007). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS
Uygulama (Beşinci baskı) Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
3. Arslan F, Bayraktar G, Akdoğan S. (2006). Beden
eğitimi ve spor yüksekokulunda amatör ve profesyonel
spor yapan öğrencilerle aktif spor yapmayan
öğrencilerin kişilik özelliklerinin incelenmesi. Atatürk
Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi.
8 (2), 40-47.
4. Aspegren K. (1999). Teaching and learning
communication skills in Medicine–A Review with quality
grading of articles. Medical Teacher, 21(6), 565-570.
5. Baltaş Z, Baltaş A. (1999). Bedenin Dili (Yirminci
basım) İstanbul: Remzi Kitabevi.
6. Bozkurt N, Serin O, Emran B. (2003). İlköğretim
birinci kademe öğretmenlerinin problem çözme,
iletişim becerileri ve denetim odağı düzeylerinin
karşılaştırmalı olarak incelenmesi. 12. Eğitim Bilimleri
Kongresi Bildirileri. 1373-1392, Antalya.
7. Broucke SV, Vandereycken W, Vertommen H. (1994).
Martial communication in eating disorder patient: A
Controlled Observational Study. International Journal
of Eating Disorders, 17(1), 1-21.
8. Bulut BN. (2004). İlköğretim sınıf öğretmenlerinin
iletişim becerilerine ilişkin algılarının çeşitli değişkenler
açısından incelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,
2(4), 443-452.
9. Cratty BJ. (1973). Psychology in Contemporary Sport
Psychology: Guidelines for Coaches and Athletes.
New Jersy : Printice-Hall Englewood Cliffs.
10. Cornelius TL, Shorey RC, Beebe SM. (2010). Self
– Reported communication variables and dating
violence: Using Gottman’s Martial Communication
Conceptualization. Journal of Family Violence, 25,
439-448.
11. Cunningham MR. (1977). Personality and the structur
of the nonverbal communication of emotion. Journal
of Personality, 45(4), 564-584.
12. Çamlıyer H, Çamlıyer H. (2001). Eğitim Bütünlüğü
İçerisinde Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun. Manisa:
Emek Matbaacılık.
13. Çetin MÇ, Kuru E. (2009). Beden eğitimi spor
yüksekokulu öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin
belirlenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve
Spor Bilim Dergisi, 11(1), 1-8.
14. Demirci EE. (2002). İletişim Becerileri Eğitiminin
Mesleki Eğitim Merkezine Devam Eden Genç İşçilerin
İletişim Becerilerini Değerlendirmelerine Etkisi.
Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi. Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
15. Deniz İ. (2003). İletişim Becerileri Eğitiminin İlköğretim
8. Sınıf Öğrencilerinin İletişim Becerisi Düzeylerine
Etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi. Eğitim
Bilimleri Enstitüsü.
52 Tepeköylü Öztürk, Soytürk, Daşdan Ada, Çamlıyer
16. Devito JA. (2004). The Interpersonal Communication
Book (Tenth edition) Boston: USA:Allyn and Bacon.
17. Dökmen Ü. (2004). İletişim Çatışmaları ve Empati
(Yirmi sekizinci basım) İstanbul: Sistem Yayıncılık.
18. Dumas JE, Blechman EA, Prinz RJ. (1994).
Aggressive children and effective communication.
Aggressive Behavior, 20, 347-358.
19. Erden M, Akman Y. (2002). Gelişim ve Öğrenme (On
birinci baskı) Ankara: Arkadaş Yayınevi.
20. Fulkerson JA, Keel PK, Leon GR, Dorr T. (1999).
Eating–Disordered behaviors and personality
characteristic of high school athletes and nonathletes.
The International Journal of Eating Disorders, 26 (1),
73-79.
21. Greennockle KM. (2010). The new face in leadership:
Emotional Intelligence. National Association for
Kinesiology and Physical Education in Higher
Education, 62, 260-267.
22. Gordis EB, Margolin G, Vickerman K. (2005).
Communication and frightening behavior among
couples with past and recent histories of physical
martial aggression. American Journal of Community
Psychology, 36 (1/2), 177-191.
23. Görür D. (2001) Lise Öğrencilerinin iletişim
Becerilerini Değerlendirmelerinin Bazı Değişkenler
Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova
Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
24. İlaslan Ö. (2001) Orta Öğretim Öğrencilerinin Bazı
Özlük Niteliklerinin ve Baskın Ben Durumlarının
İletişim Becerileriyle İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk
Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri
A. B. D.
25. İzgören AŞ. (2000). Dikkat Vücudunuz Konuşuyor.
Ankara: Academyplus Yayınevi.
26. Jones WH, Freemon J, Goswick RA. (1981) The
persistence of loneliness: Self and Other Determinent.
Journal of Personality, 49(1), 27-48.
27. Karancı N, Dirik G, Yorulmaz O. (2007). Eysenck
kişilik Anketi–Gözden geçirilmiş kısaltılmış formunun
(EKA-GGK) Türkiye’de geçerlik ve güvenilirlik çalışması.
Türk Psikiyatri Dergisi, 18(3), 1-8.
28. Kim KH, Yang KM. (2008). The relationship
between eating disorders and Parent – Adolescent
communication in middle school students in rural
areas. Taehan Kanho Hakhoe Chi, 38(1), 55-63,
ABSTRACT
29. Korkut F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme
ölçeğinin geliştirilmesi: güvenirlik ve geçerlik
çalışmaları. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi,
2(7), 18-23.
30. Korkut F. (1997) Üniversite öğrencilerinin iletişim
becerilerinin değerlendirilmesi. IV. Ulusal Eğitim
Bilimleri Kongresi Bildirileri. Anadolu Üniversitesi,
208-218, Eskişehir.
31. Korkut F. (2004). Okul Temelli Önleyici Rehberlik ve
Psikolojik Danışma. Ankara: Anı Yayıncılık.
32. Korkut F. (2005). Yetişkinlere yönelik iletişim
becerileri eğitimi. Hacettepe Üniversite Eğitim
Fakültesi Dergisi. 28, 143-149.
33. Köker S, Evrengöl A, Canat S. (2005). Ergenlerin ana
babaları ile iletişimlerini algılama düzeyleri. Çocuk ve
Ergen Ruh Sağlığı Dergisi, 1(2), 75-78.
34. McDowell EE. (1993) An exploratar study of teacher
attidutes toward aspects of teaching and teaching
style. Miami, Nisan 2007, ERIC-ED370147, ABSTRACT
35. McGinty K, Knox D, Zumsan ME. (2003). Nonverbal
and verbal communication in ‘involved’ and ‘causal’
relationships among college students. College
Student Journal. 37(1). 28 Mayıs 2010, SPORTDiscus
veritabanından.
36. McKay M, Davis M, Fanning P. (2010). İletişim
Becerileri. (Prof. Dr. E. Köroğlu, Çev.). Ankara: Hyb
Yayıncılık.
37. Minskoff EH. (1980). Teaching Approach for
Developing Nonverbal Communication Skills in
Students with Social Perception Deficits. Journal of
Learning Disabilities. 13(3), 118-124.
38. Newman M. (1997). Stepfamily realities: How to
Overcome Difficultes and Have a Happy Family. Nisan
2007, ERIC: ED381294.
39. Nicholls AR, Polman R, Andrew RL, Taylor J, Cobley
S. (2007). Stressors, coping, and coping effectiveness:
Gender, type of sports, and skill differences. Journal
of Sports Sciences. 25(13), 1521-1530.
40. Özer K. (2006). İletişimsizlik Becerisi (Altıncı basım)
İstanbul: Sistem yayıncılık.
41. Özerkan KN. (2005). Spor Psikolojisine Giriş Temel
Kavramlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
42. Pehlivan BK. (2005) Öğretmen adaylarının iletişim
becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim-Online,
4(2), 17-23[Online].
43. Rees C, Sheard C, McPherson A. (2002).
Communication skills assesment: The perception
of medical student at the Universty of Nottingham.
Medical Education. 36, 868-878.
44. Riesch SK, Henriques J, Chanchong W. (2003)
Effects of communication skills training on parents
and young adolescents from extreme family types.
Journal of Child and Adolescent Psychiatric Nursing.
http://www.findarticles.com/p/articles/mi_qa3892/
is_200310/ai_n9332751 Ekim, 2006
45. Riggio RE, Riggio HR, Salinas C, Cole EJ. (2003). The
role of social and emotional communication skills in
leader emergence and effectiveness. Group Dynamics:
Theory, Research, and Practice. 7(2), 83-103.
46. Saygıdeğer A. (2004). Benlik Saygısı Düzeyleri Farklı
Genel Lise Öğrencilerinin Bazı Kişisel Özelliklerine Göre
İletişim Becerilerine İlişkin Algılarının İncelenmesi.
Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi. Eğitim
Bilimleri Enstitüsü.
47. Tepeköylü Ö, Soytürk M, Çamlıyer H. (2009). Beden
eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinin (BESYO)
iletişim becerisi algılarının bazı değişkenler açısından
Üniversitede Sporcu Öğrencilerle Spor Yapmayanların İletişim Becerisi Düzeyleri 53
incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor
Bilimleri Dergisi. 7(3): 115-124.
48. Turna ZR. (1999). İletişim Becerilerini Geliştirmeye
Yönelik Bilgi Verici Danışmanlığın Baba-Genç
Arasındaki Çatışma Düzeyine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi.
Ankara Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitimde
Psikolojik Hizmetler A. B. D.
49. Tutkun E, Güner BÇ, Ağaoğlu SA, Soslu R. (2010).
Takım sporları ve bireysel sporlar yapan sporcuların
saldırganlık düzeylerinin değerlendirilmesi. Spor ve
Performans Araştırmaları Dergisi, 1(1), 23-29.
50. Vatansever M. (2002). Farklı Liselerde Öğrenim
Gören Öğrencilerin Okullara Girişte ve Bitirirken Sahip
Oldukları İletişim Becerilerinin Belirlenip Kıyaslanması.
Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi. Eğitim
Bilimleri Enstitüsü.
51. Yüksel ŞF. (1997). Grupla İletişim Becerileri
Eğitiminin Üniversite Öğrencilerinin İletişim Becerileri
Düzeylerine Etkisi. Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi.
Sosyal Bilimler Enstitüsü.
52. Yüksel Y, Tepeköylü Ö. (2010). Ortaöğretimde sporcu
öğrencilerle spor yapmayan öğrencilerin iletişim
becerisi düzeyleri. 11. Uluslararası Spor Bilimleri
Kongresi, Antalya, 454-457
53. Zeng ZH. (2003). The differences between anxiety
and Self-Confidence between team and individual
sports college varsity athletes. International Sports
Journal, 7(1), 28-34.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com