SITUATION AND SUSTAINABILITY OF PHYSICAL EDUCATION IN SCHOOLS: A GLOBAL PERSPECTIVE
Journal Name:
- Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi
Keywords (Original Language):
Author Name |
---|
Abstract (2. Language):
This paper draws from a number of international and national surveys of the situation
of physical education in schools and will report on the worldwide situation of school physical
education as well as developments since the Physical Education World Summit held in
November 1999 in Berlin. The data generated from the surveys provide an indication of
patterns and trends in school physical education in countries and regions across the world.
The evidence indicates that positive developments and policy rhetoric are juxtaposed with
adverse practice shortcomings. Thus, the overall scenario is one of ‘mixed messages’ with
intimations that national and/or regional governments have committed themselves through
legislation to making provision for physical education but some have been either slow or
reticent in translating this into action through actual implementation and assurance of quality
of delivery. Essentially, the situation especially in economically under-developed and
developing regions has changed little since the 1999 Berlin Physical Education Summit.
Continuing concerns embrace: insufficient curriculum time allocation, inappropriate
curricula, perceived inferior subject status, insufficient competent qualified and/or
inadequately trained teachers (particularly in primary schools), inadequate provision of
facilities and equipment and teaching materials frequently associated with under-funding,
large class sizes and, in some countries, inadequate provision or awareness of pathway links
to wider community programmes and facilities outside of schools as well as barriers to full
and equitable gender and disability inclusion. However, current intergovernmental agencies’
initiatives (e.g. UNESCO (advocacy) and European Parliament (2007 Resolution) have
placed physical education on the political agenda. With inter-governmental commitments to
policy principles and action advocacy, a secure and sustainable future for physical education
appears to be realisable. The paper concludes with suggestions for securing that
sustainability.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu makalede, okullarda beden eğitiminin durumunu araştıran ulusal ve uluslararası
araştırmalar incelenerek, Kasım 1999’da Berlin’de düzenlenen Beden Eğitimi Dünya Zirvesi
(Physical Educatıon World Summit)’nden günümüze okul beden eğitiminin dünya genelindeki
durumu hakkında rapor verilecektir. Araştırmalardan elde edilen veriler dünyadaki ülkelerde
ve bölgelerde okul beden eğitimindeki modellerin ve yönelimlerin göstergelerini
sağlamaktadır. Kanıtlar, olumlu gelişmelerin ve politik söylemin bu olumluluğa ters
uygulamalardaki noksanlıklarla yan yana durduğunu göstermektedir. Nitekim, içtenliklerin ve
aynı zamanda ‘karışık mesajlar’ın da yer aldığı bütünlüklü senaryo, ulusal ve/veya bölgesel
hükümetlerin yasalar yoluyla beden eğitimi için gerekli koşulları sağlama görevini
üstlendiklerini fakat, bazılarının doğru yürütme ve kaliteli beden eğitimi sağlama güvencesi
yoluyla doğru uygulamaların gerçekleştirilebilmesi konusunda yavaş ya da suskun
kaldıklarını işaret etmektedir. Esas itibariyle, 1999 Berlin Beden Eğitimi Zirvesi’nden bu
yana okul beden eğitiminin durumunda, özellikle ekonomik olarak az gelişmiş olan ve
gelişmekte olan bölgelerde çok az bir değişiklik olmuştur. Var olmaya devam eden endişeler
şunları kapsamaktadır: eğitim programına ayrılan yetersiz süre, uygun olmayan eğitim
programı, beden eğitiminin algılanan düşük statüsü, yetersiz nitelikli ve/veya yeterli derecede
eğitilmemiş öğretmenler (özellikle ilköğretim okullarında), sıklıkla yetersiz bütçe ve büyük
sınıflarla ilişkilendirilen yetersiz tesis, araç-gereç ve öğretim materyalleri, bazı ülkelerde,
okul dışındaki geniş toplum programlarına ve tesislerle kurulacak ilişkilere yönelik bir
farkındalık eksikliği, toplumsal cinsiyet eşitliğini ve engelli öğrencilerin tam katılımını
sağlama yönündeki engeller. Fakat şu anki ülkelerarası kurumların girişimleri (örneğin
UNESCO, Advocacy-Savunu) ve Avrupa Parlamentosu (2007 Resolution-Kararlılık) beden
eğitimini politik gündemlerine almışlardır. Politik ilkeleri ve eylem taraftarlılığını üstlenen
ülkeler arası kurumlar ile birlikte beden eğitimi için güvenli ve sürekli bir gelecek
gerçekleştirilebilir görünmektedir. Makale bu sürekliliğin sağlamlaştırılması için sunulan
önerilerle son bulmaktadır.
FULL TEXT (PDF):
- 1
1-22