Buradasınız

Anasayfa » Content

BEDEN EĞİTİMİ VE SPOR YÜKSEKOKULU’NDA ÖĞRENİM GÖREN ÖĞRENCİLERİN FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYLERİ İLE SAĞLIKLI YAŞAM BİÇİMİ DAVRANIŞLARININ BELİRLENMESİ VE İLİŞKİLENDİRİLMESİ

Journal Name:

  • International Journal of Science Culture and Sport

Publication Year:

  • 2013

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı, Bartın Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu’nda (BESYO) öğrenim gören öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri ve sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının belirlenmesi ve ilişkilendirilmesidir. Çalışmaya Bartın Üniversitesi’nde BESYO öğrenim gören toplam 159 öğrenci (nkız:69, nerkek: 90) gönüllü olarak katılmıştır. Öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerini belirlemede “Uluslararası Fiziksel Aktivite Değerlendirme Anketi (inaktif, minimum aktif ve HEPA aktif grupları olarak MET yöntemiyle belirlenmiştir) kısa formu kullanılırken, sağlıklı yaşam davranışlarının belirlenmesinde “Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği” (kendini gerçekleştirme (KG), sağlık sorumluluğu (SS), egzersiz (E), beslenme (B), kişilerarası destek (KD) ve stres yönetimim (SY)) kullanılarak belirlenmiştir. BESYO öğrencileri toplam fiziksel aktivite düzeyi açısından HEPA aktif grupta yer alırken, sağlıklı yaşam biçimi toplam puan açısından da yüksek sayılabilecek bir puana sahip oldukları bulunmuştur. Yapılan Pearson Çarpımlar Moment Korelasyon analizi sonucunda araştırmaya katılan öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyi ile egzersiz (r=.223; p<0.01), sağlık sorumluluğu (r=.236; p<0.01), stres yönetimi (r=.192; p<0.05), kendini gerçekleştirme (r=.173; p<0.05) ve sağlıklı yaşam biçimi davranışı (r=.279; p<0.01 arasında anlamlı pozitif bir ilişki belirlenmiştir. Sonuç olarak, çalışmadaki bulgular Bartın Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu öğrencilerin sağlıklı yaşam davranışlarının fiziksel aktivite düzeyini belirlemede etkin olduğu söylenebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-beden-egitimi-spor-yuksekokulunda-ogrenim-goren-ogrencilerin-fiziksel-aktivite-duzeyleri-ile-saglikli-yasam-bicimi-davranislarinin-belirlenmesi-iliskilendirilmesi.pdf
  • 3
49
65
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. American College Of Sports Medicine (ACSM) (2011). There commended quantity
and quality of exercise for developing and maintaining cardiorespiratory,
musculoskeletalandneur motor fitness in apparently healthy adults:
guidanceforprescribingexercise.MedicineandScience in Sports andExercise:1334-
1359.
2. American College Of Sports Medicine Position Stand (1998).There commended
quantityand quality of exercise for developing and maintaining cardiorespiratory and
muscular fitness, and flexibility in healthy adults. Medicine&Science in Sports
&Exercise: 30, 975–991.
3. Atenz A.A.(2001). A review of empirically based physical activity program
formiddleaged toolder adults. Journal of Aging and Physical Activity: 9(1), 38-55.
4. Church T. (2011). Exercise in Obesity, Metabolic Syndrome And Diabetes Program.
CardiovascDis: 53(6), 412-418.
5. Çimen S. (2003).15-18 Yaş Grubu Gençlerde Riskli Sağlık Davranışları Ölçeğinin
Geliştirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi.
6. Delibaşı T., Karaaslan Y., Üstün İ., Köroğlu E., Hoşgör S. (2007). National
Prevalence of Underweight, Overweight And Obesity in Turkey: Cross Sectional
Study Of A Representative Adult Population. Central European Journal Of Medicine:
2(3), 294-303.
7. Dubnov G.,Brzezinski A., Berry E.M.(2003).Weight Control And The Management
Of Obesity After Menopause: The Role Of Physical Activity. Maturitas: 44(2), 89-
101.
8. Esin M. N. Ö. (1997). Endüstriyel Alanda Çalışan İşçilerin Sağlık Davranışlarının
Saptanması Ve Geliştirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Hemşirelik Ana Bilim Dalı Doktora Tezi.
9. Hesketh K.,Waters E., Salmon L., Williams J., Gren J. (2005). Health Eating, Activity
And Obesity Prevention: A Qualitative Study Of Parent And Child Perceptions in
Australia. HealthPromotion International: 20, 19-26.
International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS) Sep 2013 1 (3) : 49-65
Volume 1 Issue 3
6 4
10. Kayıhan G., Ersöz G. (2009). 15-18 Yaş Grubu Adolesanlarda Obezite Tanısında Ve
Vücut Yağ Yüzdesinin Belirlenmesinde Kullanılan Farklı Yöntemlerin
Karşılaştırılması. Turkiye Klinikleri J Sports Sci: 1(2), 107-116.
11. Monteye H.J. (2000). Evaluation Of Some Measurements Of Physical Activity And
Energy Expediture. Medicine&Science in Sports &Exercise: 31, 137-140.
12. Nanchahal K., Morris J.N., Sullivan L.M., Wilson P.W.F. (2005).Coronary Heart
Disease Risk İn Men And The Epidemic Of Overweight And Obesity. International
Journal Of Obesity:29, 317-323.
13. Özdirenç M., Özcan A., Akın F., Gelecek N. (2005). Physical Fitness in Rural
Children Compared With Urban Children in Turkey. Pediatrics International: 47(1),
26–31.
14. Öztürk M. (2005).Üniversitede Eğitim-Öğretim Gören Öğrencilerde Uluslararası
Fiziksel Aktivite Anketinin Geçerliliği Ve Güvenirliği Ve Fiziksel Aktivite
Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Sağlık
Bilimleri Enstitüsü.
15. Papandreou C., Mourad T.A., Jildeh C., Abdeen Z., Philalithis A., Tzanakis N.
(2008).Obesity In Mediterranean Region (1997–2007): A Systematic Review.Obesity
Reviews: 9(5),389–399.
16. Pıtta F.,Troosters T., Probst V.S., Spruıt M.A., Decramer M., Gosselink R.(2006).
Koah’ta Anketler Ve Hareket Sensörleri İle Günlük Yaşamdaki Fiziksel Aktiviteyi
Belirleme. The European Respiratory Journal: 27, 1040-1055.
17. Sallı J.F.,Patrıck K., Long B.J. (1994). Overview Of The İnternational Consensus
Conference On Physical Activity Guidelines For Adolescents. Pediatric Exercise
Science: 6(4), 299–301.
18. Salmı A.J. (2003). Body Composition Assement With Segmental Multifrequency
Bioimpedance Method. Journal Of Sports Science And Medicine: 2(3), 1–29.
19. Savcı S, Öztürk M, Arıkan H, İnal İnce D, Tokgözoğlu L. (2006). Üniversite
Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyi. Türk Kardiyoloji Arşivi: 34(3), 166-172.
20. Speck B.J.(2002). From Exercise To Physical Activity. Holistictic Nursing Practice:
16 (5), 24-31.
International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS) Sep 2013 1 (3) : 49-65
Volume 1 Issue 3
6 5
21. Temel Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü (2010).Türkiye Obezite (Şişmanlık) İle
Mücadele Ve Kontrol Programı. Sağlık Bakanlığı Yayınları No:773 Ankara.
22. Thıbault H., Contrand B., Saubusse E., Baıne M., Maurıce-Tıson S.(2010).Risk
Factors For Overweight And Obesity in French Adolescents: Physical activity,
Sedentary Behavior And Parental Characteristics. Nutrition: 26, 192–200.
23. U.S. Department Of Health And Human Services.(1996). Physical Activity And
Health: A Report Of The Surgeon General. Atlanta, Ga: Centers For Disease Control
And Prevention.
24. Ünalan D., Şenol V., Öztürk A., Erkorkmaz Ü. (2007).Meslek Yüksekokullarının
Sağlık Ve Sosyal Programlarında Öğrenim Gören Öğrencilerin Sağlıklı Yaşam Biçimi
Davranışları Ve Öz-Bakım Gücü Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi.İnönü
Üniversitesi Tıp Dergisi: 14(2), 101-109.
25. Walker S.N., Sechrist K.R., Pender N.J.(1987). The Health Promoting Lifestyle
Profile: Development And Psychometric Characteristics. Nursing Research: March-
Apr, 36(2),76-81.
26. Welk G.J.,Meredıth M.D. (2008). Factors That influence Physical Fitness in Children
And Adolescents (PangraziRp, CorbinCb, Eds). Fitnessgram/ Activity Gram
Reference Guide. 3rd Ed. Pp. 52–60. Dallas, Tx, The Cooper Institute Pub.
27. Yalçınkaya M., Özer F.G., Kahramanoğlu A.Y. (2007).Sağlık Çalışanlarında Sağlıklı
Yaşam Biçimi Davranışlarının Değerlendirilmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bilgisi:
6(6), 409-420.
28. Zaybak A, Fadıloğlu Ç. (2004).Üniversite Öğrencilerinin Sağlığı Geliştirme Davranışı
Ve Bu Davranışı Etkileyen Etmenlerin Belirlenmesi.Ege Üniversitesi Hemşirelik
Yüksekokulu Dergisi: 20(1), 77-95.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com