Buradasınız

Haltercilerde Benlik Saygısı ile Yaşam Doyum ve Vücut Benlik Algısı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Evaluation of the Correlation between Self Esteem and Satisfaction with Life and Body Image Perception in Weightlifters

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
The present research aimed to evaluate the correlation between self esteem and satisfaction with life and body self perception of the athletes who participated in the competitions. Therefore, athletes who participated in Weight Lifting Championship held in Çorum were analyzed as the research group. The sample was consisted of 160 athletes questionnaires were administered to this limited sample group in accordance with the research aims. Rosenberg’s Self Esteem Scale was used in order to determine the self esteem, Body Image Scale was assessed using in order to determine body image perception and The Satisfaction with Life Scale was used in order to determine satisfaction with life of the sample group. As a result, it was found out that there was statistically significant, positive, linear and low level of correlation between self esteem and satisfaction with life scores of the athletes (r= .181; p<0.05), (r= .214; p<0.05). However, there was not significant correlation between satisfaction with life and satisfaction with body. As a conclusion, it may be suggested that as participant athletes’ self esteem increases so does their satisfaction with life and their perception about body images improves
Abstract (Original Language): 
Bu araştırma yarışmacı olarak müsabakalara katılan haltercilerin benlik saygıları ile yaşam doyum ve vücut algıları arasındaki ilişkilerinin incelenmesi amacı ile yapılmıştır. Bu amaçla Çorum’da yapılan halter şampiyonasına katılan sporcular çalışma grubu olarak ele alınmıştır. 106 erkek ve 54 bayan olmak üzere toplam 160 sporcu ile sınırlı olan örneklem grubuna araştırmanın amaçları doğrultusunda anket uygulaması yapılmıştır. Örneklem grubunun benlik saygılarını belirlemek amacı ile Rosenberg benlik saygısı ölçeği, Vücut benlik algıları vücut algısı ölçeği ve yaşam doyumları yaşam doyum ölçeği kullanılarak belirlenmiştir. Sonuç olarak haltercilerin benlik saygıları ile yaşam doyum puanları ve vücut memnuniyeti puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönde doğrusal ve düşük düzeyde (r= .181; p<0.05), (r= .214; p<0.05) bir korelasyon olduğu tespit edilmiştir. Sporcuların yaşam doyumları ile vücut memnuniyetleri arasında ise istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Buna göre örneklem grubundaki haltercilerin benlik saygılarının arttıkça yaşam doyumlarının yükseldiği ve vücut algılarının pozitif yönde geliştiği söylenebilir.
285
294

REFERENCES

References: 

Abe, J.A.A. (2004). Self-Esteem, Perception of Relationships and Emotional Distress: ACross-Cultural Study. Personal Relationships. Vol. 11, 231-247.
Açıkada, C. (2004). Training in children. Acta Orthop Traumatol Turc, 38:16-26.
Albinson, J.G. (1974). Life style of physical active and physically inactive college males. International of Sports Psychology, 5, 93-101.
Altıntaş, A., ve Aşçı, F.H. (2005). Fitnes Uzmanlarının Bedenlerine Yönelik Algıları. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt: III Sayı: 3
Baştuğ, G. (2008). Bayan Sporcuların Bedenlerini Algılama Düzeyleri Ve Cinsiyet Rolleri Üzerine Bir Araştırma, (Yayınlanmamış Doktora Tezi) Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Ankara.
Berger, B.G, ve Owen, D.R. (1983). Mood alteration with swimming-summers really do “feel better”. Psychosom Med; 45:425-433.
Campbell, A. (1981). The sense of well-being in America: Recent patterns and trends. New York: McGraw-Hill.
Crews, D.J. ve Landers, D.M. (1987). A meta-analytic review of aerobic fitness and reactivity to psychosocial stressors. Medicine and Science in Sports and Exercise, 19, 114-120.
Çeçen, R.A. (2008). Üniversite Öğrencilerinde Yasam Doyumunu Yordamada Bireysel Bütünlük (Tutarlılık) Duygusu, Aile Bütünlük Duygusu ve Benlik Saygısı. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 4(1): 19-3.
Çivitçi, A. (2007). Çok boyutlu öğrenci yaşam doyumu ölçeğinin Türkçeye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(26), 51-60.
Çok, F. (1990). Body Image Satisfaction in Turkish Adolescents. Adolescence. 25: 409-414.
Çuhadaroğlu, F. (1986). Adölesanlarda Benlik Saygısı, (Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi), Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Dew, T. ve Huebner, E. S. (1994). Adolescents’ Perceived Quality of Life: An Exploratory İnvestigation. Journal of School Psychology, 32, 185–199.
Diener, E., ve Diener, M. (1995). Cross-cultural correlates of life satisfaction and self-esteem. Journal of Personality and Social Psychology, 68, 653-663.
Diener, E., Emmons, R.A., Larsen, R.J., & Griffin, S. (1985). The satisfaction with life scale. Journal of Personality Assessment,49, 71-75.
Ekeland, E., Heian, F., & Hagen, K.B. (2005). Can exercise improve self esteem in children and young people? A systematic review of randomised controlled trials. Br J Sports Med; 39:792-798.
Fox, K.R. (1999). The influence of physical activity on mental well-being. Public Health Nutr; 2(3A): 411-418.
292 Haltercilerde Benlik Saygısı ile… T. Karademir, Ü. Türkçapar, H. Ulucan, Z. Bahadır
Furnham, A., Badmın, N. & Seneade, I. (2002). “Body Image Dissatisfaction: Gender Differences in Eating Attitudes, Self Esteem and Reasons for Exercise”, The Journal of Psychology. Vol. 136, No: 6, 581–596
Henriques, G.R., ve Calhoun, L.G. (1999) Gender and ethnic differences in the relationship between body esteem and self-esteem. J Psychol, Jul; 133:357-68.
Hovardaoğlu, S. (1993). Vücut algısı ölçeği. Psikiyatri, Psikoloji, Psikofarmakoloji Dergisi, 1, 26.
Koç, M., (2004). “Gelişim Psikolojisi Açısından Ergenlik Dönemi ve Genel Özellikleri.” Marmara Üniversitesi SBE Dergisi. Yıl 2 Sayı 17. ss.225-230.
Köker, S. (1991). “Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyumu Düzeylerinin Karşılaştırılması”, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
Krechtle, B. (2004). Influence of physical activity on mental well-being and psychiatric disorders. Schweiz Rundsch Med Prax; 93:1403-1411.
Leung, J.P. ve Leung, K. (1992). Life satisfaction, self-concept, and relationship with parents in adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 21, 653-665
Maltby, J., ve Day, L. (2001). The relationship between exercise motives and psychological well-being. The Journal of Psychology. 135; 651–660.
Myers, D.G. ve Diener, E. (1995). Who is happy?. Psychological Science, 6, 10-16.
Rosenberg, M. (1965). “Society and the Adolescent Self-Image”. New Jersey: Princeton University Press.
Scully, D., Kremer, J., Meade, M.M., Graham, R., & Dudgeon, K. (1998). Physical exercise and psychological well being: A critical review. British Journal of Sports Medicine. 32; 111–120.
Steptoe, A. ve Cox, S. (1988). Acute effects of aerobic exercise on mood. Healthy Psychology, 7, 329-340.
Vara, Ş. (1999). “Yoğun Bakım Hemşirelerinde İş doyumu ve Genel Yaşam Doyumu Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi”. (Yayınlanmamış Yüksek Lisan Tezi). Ege Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
Yiğit, H. (2010). Ergenlerin Benlik Saygılarının Yaşam Doyumu ve Bazı Özlük Nitelikleri Açısından İncelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com