Buradasınız

Anasayfa » Content

ÇEVRE - İKTİSAT İLİŞKİSİ VE TÜRKİYE’DE ÇEVRE POLİTİKALARININ ETKİNLİĞİ

ECONOMICS-ENVIRONMENT AND THE EFFICIENCY OF ENVIRONMENTAL POLICIES IN TURKEY

Journal Name:

  • Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Economics is defined as a discipline which tries to maximize social welfare by satisfying unlimited wants with scarce resources. It’s a common mistake that wants having an economic cost are more important and they should be analyzed within the wants. As a consequence of this mistake, environmental values not having an economic cost or having less cost but vital importance for life have been neglected. Thus, quality of environmental values deteriorated and vital problems have emerged like ozone layer thinning, global warming, climate change. CO2 gas has played an important role in which environmental pollution has been a serious problem. So the threats like global warming and climate change has become identical with CO2 emission. Therefore the route of this variable will assist the decision makers in respect of policies that will be applied. In this paper, 1960-2006 CO2 emitted in Turkey was tested by Lee-Strazicich unit root test which takes structural breaks into account and reached the result that applied policies for CO2 in Turkey will not be effective in the long run.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
İktisat, kıt kaynaklarla sınırsız ihtiyaçları tatmin etmeye çalışarak toplumsal refahı maksimize etmek için uğraş veren bilim olarak tanımlanır. İhtiyaçlar arasında ise ekonomik maliyeti olanların daha çok önem arz ettiği ve üzerinde durulması gerektiği yanılgısı yaygındır. Dolayısıyla ekonomik bir maliyeti olmayan veya daha düşük maliyetli olmasına rağmen canlılar için hayati öneme sahip olan çevresel değerler ihmal edilmiştir. Böylece çevresel değerlerin niteliği bozulmuş ozon tabakasının delinmesi, küresel ısınma, iklim değişikliği gibi tehditler baş göstermiştir. Çevre kirliliğinin ciddi sorun haline gelmesinde CO2 gazının rolü çok fazladır. Kirliliğinin yol açtığı tehditler CO2 emisyonu ile özdeş hale gelmiştir. Dolayısıyla bu değişkenin izlediği seyir karar birimlerine izlenecek politikalar açısından yardımcı olacaktır. Bu çalışmada Türkiye’nin 1960-2006 yılları arasındaki CO2 emisyonları Lee-Strazicich yapısal kırılmalı birim kök testiyle analiz edilmiş, Türkiye’de CO2 değişkenine yönelik izlenen politikaların uzun dönemde etkili olmayacağı sonucuna ulaşılmıştır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-cevre-iktisat-iliskisi-turkiyede-cevre-politikalarinin-etkinligi.pdf
  • 6
78
98
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Aldy, J. E. (2006), “Per Capita Carbon Dioxide Emissions: Convergence or
Divergence?”, Environmental & Resource Economics, 33, 533–555.
Aldy, J. E. (2007), “Divergence in State-Level per Capita Carbon Dioxide
Emissions”, Land Economics, 83 (3), 353–369.
Aslan, A. (2009), “Kişi Başına Karbondioksit Emisyon Yakınsama Analizi:
1950- 2004”. Ege Akademik Bakış / Ege Academic Review, 9 (4),
1427–1439.
Avila, D. R. (2008), “Convergence In Carbon Dioxide Emissions Among
Industrialised Countries Revisited”, Energy Economic, 30, 2265–2282.
Barassi, M. R., Matthew A. C. ve Robert. J. R. E. (2008), “Stochastic
Divergence or Convergence of Per Capita Carbon Dioxide Emissions:
Re-examining the Evidence”, Environ Resource Econ, 40, 121–137.
Camarero, M. Andres. J. P. ve Cecilio T. (2008), “Is the Environmental
Performance of Industrialized Countries Converging? A ‘SURE’
Approach to Testing for Convergence”, Ecological Economic, 66, 653–
661.
Civelek, B. G. (2006), Avrupa Birliği’nde Çevre Politikaları Çerçevesinde
İskenderun Sanayi Bölgesi, Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
İşletme Yönetimi Ana Bilim Dalı, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Mersin.
Criado C. O. J.-M. Grether (2011), “Convergence In Per Capita CO2
Emissions: A Robust Distributional Approach”. Resource and Energy
Economics, http://www.sciencedirect.com, (Erişim: 14.04.2011).
Çepel N. ve C. Ergün (2007b), Küresel Isınma ve Küresel İklim Değişimi,
Ankara, Tema Vakfı Yayınları.
Çokgezen, J. (2007), “Avrupa Birliği Çevre Politikası ve Türkiye”, Marmara
Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 23 (2), 91–115.
Değirmendereli, A. (2002), Mali Yükümlülüklerin Çevresel Amaçlar İçin
Kullanılması ve Ekolojik Vergi Reformu, Dokuz Eylül Üniversitesi
Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye Ana Bilim Dalı, Yayımlanmamış
Doktora Tezi, İzmir.
Doğal Gaz Piyasası Sektör Raporu (2010), http://www.epdk.gov.tr, (Erişim:
05.06.2011).
Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi / Journal of Academic Researches and Studies
Yıl 4 - Sayı 6 – Haziran 2012 / Year 4 - Number 6 – June 2012
________________________________________________________________________________________
97
Dura, C. (1994), “Çevre Sorunları ve Ekonomi”, ed. Cihan Dura, Çevre
Ekonomisi, Kayseri.
Engin B. (2007), Avrupa Birliği Özelinde Çevre Politikalarının Etkinliği,
İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı,
Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
Ezcurra, R. (2007), “Is there cross-country convergence in carbon dioxide
emissions?”, Energy Policy, 35, 1363–1372.
Ferhatoğlu, E. (2003), “Avrupa Birliğinde Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde
Çevre Vergileri”, E-Yaklaşım Dergisi, 3, 1-7.
Göktaş, Ö. (2005), Teorik ve Uygulamalı Zaman Serileri Analizi, İstanbul:
Beşir Kitabevi.
Güçlü, A. (2007), Sürdürülebilir Kalkınma ve Türkiye’nin Çevre Politikaları.
Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Ana Bilim Dalı,
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Güney, E. (2004), Çevre Sorunları, Ankara, Nobel yayıncılık.
Jobert, T. F. Karanfil ve A. Tykhonenko (2010), “Convergence of Per Capita
Carbon Dioxide Emissions In The EU: Legend or Reality?”, Energy
Economic, 32, 1364–1373.
Karacan, A. R. (2007), Çevre Ekonomisi ve Politikası, İzmir, Ege Üniversitesi
yayınları.
Kasman S. ve D. Ayhan (2008), “Avrupa Birliğinin Genişleme Sürecinde Satın
Alma Gücü Paritesi Sağlanıyor mu?”, 2. Ulusal İktisat Kongresi DEÜ,
20-22 Şubat, İzmir.
Kennedy, P. (2006), Ekonometri Klavuzu, Çev. Muzaffer Sarımeşeli, Şenay
Açıkgöz, 5. Baskı, Ankara, Gazi Kitabevi.
Lee, C.C. ve C. Chang (2008), “New Evidence On The Convergence Of Per
Capita Carbon Dioxide Emissions From Panel Seemingly Unrelated
Regressions Augmented Dickey– Fuller Tests”, Energy, 33, 1468–
1475.
Lee, J. ve M. C. Strazicich (2003), “Minimum Lagrange Multiplier Unit Root
Test with Two Structural Breaks”, The Review of Economics and
Statistic, 85 (4), 1082–1089.
Lanne, M. ve M. Liski (2003), “Trends and Breaks in per-capita Carbon
Dioxide Emissions”, 1870-2028,
http://ideas.repec.org/a/aen/journl/2004v25-04-a03.html, (Erişim:
13.04.2011).
Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi / Journal of Academic Researches and Studies
Yıl 4 - Sayı 6 – Haziran 2012 / Year 4 - Number 6 – June 2012
________________________________________________________________________________________
98
List J. A. (1999), “Have Air Pollutant Emissions Converged among U. S.
Regions? Evidence from Unit Root Tests”, Southern Economic Journal,
66 (1), 144–155.
Nguyen-Van, P. (2005), “Distribution Dynamics of CO2 Emissions”,
Environmental and Resource Economics, 32, 495–508.
Ökmen, M. (2004), “Politika ve Çevre”, ed. M. C. Marın, U. Yıldırım, Çevre
Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar, İstanbul, Beta Yayıncılık.
Panopoulou, E. ve T. Pantelidis (2007), “Club Convergence in Carbon Dioxide
Emissions”, The Institute for International Integration Studies
Discussion Paper Series iiisdp235, IIIS.E.
Pearce, D. W. ve R. K. Turner (1990), Economics of Natural Resources And
The Environment, Hertfordshire, Harvester Wheatseaf Publishes.
Perron, P. (1989), “The Great Crash, The Oil Price Shock, And The Unit Root
Hypothesis”, Econometrica, 57 (6), 1361-1401.
Sarıgül, G. (2006), “Çevre: 300’den Fazla AB Yasasının Türk Mevzuatına
Aktarılması”, AB Türkiye Görünüm Dergisi, (4).
Sevüktekin, M. ve M. Nargeleçekenler (2010), Ekonometrik Zaman Serileri
Analizi, 3. Baskı, Ankara, Nobel Yayıncılık.
Stegman A. (2005), “Convergence in Carbon Emissions Per Capita”, Centre
For Applied Macroeconomic Analysis, http://cama.anu.edu.au/,
(Erişim: 13.04.2011).
Strazicich, M. C. ve J. A. List (2003), “Are CO2 Emission Levels Converging
Among Industrial Countries?”, Environmental and Resource
Economics, 24, 263–271.
Tuna, M. (2000), “Çevresel Sorunların Küreselleşmesi”. Muğla Üniversitesi
SBE Dergisi, 1 (2).
Westerlund, J. ve S. A. Basher. (2008). “Testing for Convergence in Carbon
Dioxide Emissions Using a Century of Panel Data”. Environ Resource
Econ, 40, 109–120.
Yavuz, N. Ç. (2009), ''Purchasing Power Parity With Multiple Structural
Breaks: Evidence From Turkey'', Economics Bulletin, 29 (2), 1201-
1210.
Yılancı, V. (2009), “Yapısal Kırılmalar Altında Türkiye İçin İşsizlik
Histerisinin Sınanması”. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 10 (2), 324-335

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com