You are here

Vakf ve İbtidâ İlmi ve Kur'an Tefsîrindeki Yeri

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The Science o f Waqf and ibtidâ is one of the Qoranic Sciences and it's important for the commentary and recitation of the Qoran. This ccience stems from the Qoran itself since the "tartTI" which is mentioned therein means "reading it without hurry, clearly, word by word, letter by letter... showing pauses and beginnings". "Waqf" means "pausing during recitation when one is in need of breath" and "ibtidâ" means "starting recitation by beginning somewhere is suitable after breath". Both of waqf and ibtidâ have to suit perfect meaning of the Qoranic verse and ought to be made in somewhere suitable. The main rule in waqf and ibtidâ is that the meaning has to be perfect, true, and complete. However some of the later scientists accepted the ends of Qoranic verses (fâsila) for waqf as indicated in a prophetic tradition/practice. But this is not practical. A number of scientists accepted the first principle as a rule and they classified them in relation to the meaning: the perfect (al-tâmm), the enough (al-kâfi), the well (al-hasan) and the ugly (al-qabTh) waqfs. The latter is forbidden to be made because of the meaning is not perfect and not sufficient to be understood. The information collected along years about the subject were transmitted orally until the third century of the Hegira. Then at the beginning of this century this information was copied down into the books. After this period at the fourth century and later some symbol-letters were invented for all kinds of the waqfs. None was well-known until al-SadjawandT (560/1164) who came and set his special system up and it has found acceptance nearly all over the Islamic World up to now. These symbols are used in the Holy Qorans printed now a days. This science helps the science of commentary to determine the correct meaning, which is vital for a sound belief.
Abstract (Original Language): 
Kur'an İlimleri içerisinde önemli bir yere sahip olan Vakf ve İbtidâ İlmi, Kıraat İlmi için olduğu kadar Kur'an tefsîri için de önemlidir. Mananın tamam olduğu duraklarda okumayı kesip nefes almak olan "vakf" ile mana bütünlüğüne uygun düşen yerlerden başlayarak okumayı sürdürmeyi ifade eden "ibtidâ", Kur'an'ın tefsiri, maksat ve manalarının ortaya çıkarılmasına da büyük katkı sağlamaktadır. Mütaahhirînden bazı alimler, Sünnet olduğu gerekçesiyle vakf yapmak için fasılaları (ayet sonlarını) tercih yoluna gitmişler ise de alimlerin çoğunluğu mananın ve anlatımın tamamlandığı yerleri daha uygun bulmuşlar; uygulamada bu görüş ağırlık kazanmıştır. Vakf ve ibtidâ çeşitleri de mana esasına dayalı olarak, anlam bütünlüğünün oluşmasındaki derecesine göre genelin kabulünü kazanan tertiple tâm vakf, kâfî vakf, hasen vakf ve -anlam bütünlüğü oluşturamaması hasebiyle yapılması uygun bulunmayan- kabîh vakf şeklinde sıralanmıştır. Konu etrafında geliştirilen diğer terminolojinin de anlam bütünlüğü üzerine bina edildiği görülecektir. Sözlü anlatım ve öğretim yöntemiyle aktarılan bu bilgiler hicrî üçüncü asrın hemen başlarında kitaplaşma, müdevven ilim olma aşamasına geçmiştir. Bu süreç devam ederken hicrî dördüncü asırda yeni bir süreç başlamış, vakf çeşitleri işaretlerle, sembol harflerle gösterilmiş ve bunlar mushaflarda ilgili kelimenin üzerine konularak bizzat kullanılmıştır. Bu çalışmalar arasından Secâvendî (560/1164)'nin geliştirdiği vakf sistemi, terminoloji ve işaretler revaç bulmuş; sonradan geliştirilen terminoloji de onun üzerine bina edilerek yaygınlık ve süreklilik kazanmıştır. Bugün İslâm aleminin hemen tümünde basılmış olan mushaflarda kullanılan vakf sistemi bu sistemdir. Vakf ve İbtidâ İlmi, Kur'an tefsirinde sahih itikadın belirlenmesi; hükümlerin sağlam bir biçimde tespiti; doğru mananın ortaya konulması; sağlıklı haberin açığa çıkarılması; bilgilerin doğru olan kaynağa kanalize edilmesi; vb. bir çok açıdan inkarı kabil olmayan bir role sahiptir.
FULL TEXT (PDF): 
299
341