You are here

KAMU YÖNETİMİNDE DEĞİŞİMİN AFET YÖNETİMİ UYGULAMA ALANINA ETKİLERİ

THE EFFECT OF CHANGES IN PUBLIC ADMINISTRATION ON DISASTER MANAGEMENT APPLICATION AREA

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
In today’s understanding of public administration, the needs and preferences of the public is decisive and it is expected that the public also takes responsibility in the solution of problems. The multi-participant governance approach including acting together and encouraging active participation requires that the power and authority is shared with the relevant parties from a single center. Today, governances in which deliberative democracy has not developed and where people are excluded instead of being taken into the center fail to generate solutions against significant problems including disasters. It is possible to observe the effects of the changes in public administration on all stages of disaster management application area. The multi-participant structures should operate in coordination and collaboration to provide an effective disaster management and the strength of the public and the individual should be increased in order to decrease the damages caused by disasters. The objective of this study is to evaluate the effects of the changes in public administration and in principal governance on disaster management stages of risk management, preparation, intervention and enhancement work.
Abstract (Original Language): 
Günümüz kamu yönetimi anlayışında, toplumun ihtiyacı ve tercihleri belirleyici olmakta, bireyin haklarına sahip çıkıp, sorunların çözümünde sorumluluk alması beklenmektedir. Çok aktörlü, birlikte hareket etmeyi içeren ve aktif katılımı özendiren yönetişim yaklaşımı, güç ve yetkinin kullanımında tek merkezcilikten, paydaşlarla paylaşılmasını gerektirmektedir. Bugün, müzakereci demokrasinin gelişmediği, insanı merkeze almak yerine dışlayan yönetimler; afetlerinde içerisinde yer aldığı önemli sorunlara karşı çözüm üretememektedir. Kamu yönetiminde yaşanan değişimin etkilerini, afet yönetimi uygulama alanının tüm süreçlerinde görmek mümkündür. Afet yönetiminde etkinliğin sağlanması için çok aktörlü yapıların koordinasyon ve işbirliği içerisinde çalışması, afet zararlarının azaltılması içinde öncelikle toplumun ve bireyin direncinin arttırılması gerekmektedir. Bu çalışmada, kamu yönetiminde yaşanan değişimin ve temel olarak da yönetişimin, bütünleşik afet yönetiminin aşamaları olan; risk yönetimi, hazırlık, müdahale ve iyileştirme çalışmalarına etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.
27
41

REFERENCES

References: 

Akyel, R. (2005). Türkiye Kamu Yönetiminde Afet Yönetimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi.14(1):15-30.
Assmuth, T., Hildéna, M. and Benighaus, C. (2010). Integrated risk assessment and risk governance as socio-political phenomena: A synthetic view of the challenges. Science of the Total Environment. 408 (2010) 3943–3953.
Bilgen, S. (2012). Katılımcılık ve Temsiliyet. http://www.oed.org.tr/oed/images//katilimcilik-temsiliyet.pdf, (11.04.2016).
Burnham, G.M. and Rand, E.C. (2008). Disaster Definitions, Public health guide for emergencies. Rosemarie North/International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies. Geneva. Switzerland.
Chapman, S.A., Lindler, V., Kaiser, J.A., Nielsen, C., Bates, T., O'keefe, L.H. et al. (2008). EMS Workforce for the 21st Century: A National Assessment, Final Report. National Highway Traffic Safety Administration Office of Emergency Medical Services. USA.
Comfort, LK. (2007). Crisis Management in Hindsight: Cognition. Communication, Coordination, and Control. Public Administration Review. 2007(Special Issue):189-197.
Ekşi, A. (2013). Nükleer Kaza ve Saldırılarda Bütünleşik Kriz Yönetimi. Ege Üniversitesi Basımevi, İzmir.
Ekşi, A. (2016). Toplum Tabanlı Afet Yönetimi Modeline Yerelleşme-Merkezileşme Tartışmalarının Etkisi. Yerelleşme/Merkezileşme Tartışmaları. 9. Kamu Yönetimi Sempozyumu Bildiriler Kitabı. TODAİE. Ankara. ss:672-688.
Ergünay, O. (2009). Doğal Afetler ve Sürdürülebilir Kalkınma. Deprem Sempozyumu. 11-12 Kasım 2009. Abant İzzet Baysal Üniversitesi. Bolu.
Eroğlu, T.H. (2013). Kamu Yönetiminde Hiyerarşi, Ağ, Piyasa ve Aktörler Düzleminde Yönetişim (Ed. M.A.Çukurçayır-H.T.Eroğlu). Yönetişim. Çizgi Kitapevi, Konya, s.141-168.
Ertürkmen, C.(2006). Afet Yönetimi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kamu Yönetimi ve Siyaset Anabilim Dalı. Ankara.
Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi (7. Baskı). Umuttepe Yayınları. Kocaeli.
Farazmand, A. (2014). Crisis and Emergency Management: Theory and Practice. CRC Press. New York. USA.
Freydooni, B. (2007). Disaster Management Ethics. http://www.slideserve.com/jalen/disaster-management-ethics, (23.11.2015).
Gable, L.A. (2013). Evading Emergency: Strengthening Emergency Responses Through Integrated Pluralistic Governance. Wayne State University Law School Legal Studies Research Paper Series.
Genç, F.N. (2012). Yönetişim, Yönetime Katılma ve Farklı Katılım Türleri (Ed. F.N.Genç). Yönetişim ve Yönetim Ekseninde Kamu Yönetimi. Ekin Basım Yayın. Bursa. s. 47-86.
Güler, H.H. (2008). Zarar Azaltmanın Temel İlkeleri, Afet Zararlarını Azaltmanın Temel İlkeleri. JICA Türkiye Ofisi Yayınları No: 2. Ankara. s. 35-50.
Gündoğan, E. (2013). Yönetişim: Kavram, Kuram ve Boyutlar (Ed. M.A.Çukurçayır-H.T.Eroğlu). Yönetişim. Çizgi Kitapevi. Konya. s.15-56.
Heide, E.A. (1989). Disaster Response. http://www.coe-dmha.org/Media/Disaster_Response_Principals.pdf, (15.03.2016).
Joyce, K.E., Wright, K.C. and Samsonov, S.V. (2009). Remote sensing and the disaster management cycle. Advances in Geoscience and Remote Sensing. India, pp. 317-346.
Kadıoğlu, M. (2008). Modern, Bütünleşik Afet Yönetimin Temel İlkeleri. Afet Zararlarını Azaltmanın Temel İlkeleri, JICA Türkiye Ofisi Yayınları No: 2, Ankara, s. 1-34.
Hastane Öncesi Dergisi
Nisan 2016, Cilt 1 – Sayı 1 Sayfa No: 27-41 40
Kadıoğlu, M. (2011). Afet Yönetimi Beklenilmeyeni Beklemek, En Kötüsünü Yönetmek. T.C. Marmara Belediyeler Birliği Yayını. İstanbul.
Kapucu, N. (2012). Sivil Toplumun Kamu Politikalarına Etkin Katılımı: Yeni Kamu İşletmeciliğinden Yönetişime Geçiş ve Devlet-Birey ilişkileri (Ed. F.N.Genç.). Yönetişim ve Yönetim Ekseninde Kamu Yönetimi, Ekin Basım Yayın, Bursa, s.31-46.
Kapucu, N. ve Gündoğan, E. (2013). Yönetişim, Ekonomik Kalkınma ve Demokrasi (Ed. M.A.Çukurçayır-H.T.Eroğlu). Yönetişim. Çizgi Kitapevi. Konya. s.265-294.
Keleş, R. (2013). Yönetişim Kavramına Eleştirel Bir Yaklaşım (Ed. M.A.Çukurçayır-H.T.Eroğlu). Yönetişim. Çizgi Kitapevi. Konya. s.57-70.
Khan, H., Vasılescu, L.G. and Khan, A. (2008). Dısaster Management Cycle – A Theoretıcal Approach. Management and Marketing. 6(1): 44-50. http://www.mnmk.ro/documents/2008/ 2008-6.pdf, (12.09.2015).
Kohen, S. (2011). Deprem ve Diplomasi. Milliyet Gazetesi. http://cadde.milliyet.com.tr/2011/06/27/YazarDetay/1456056/Deprem_ve_dip..., (24.06.2014).
Leblebici, Ö. (2014). Afetlerde Kamu Yönetiminin Rolü ve Toplum Temelli Afet Yönetimine Doğru. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 7(2):457-477. NVFC (National Volunteer Fire Council) (2014). Volunteer as a First Responder. http://www.nvfc.org/about-the-nvfc, (21.12.2015). NWCG (The National Wildfire Coordinating Group) (1994). History Of Ics. Incident Command System National Training Curriculum. http://www.nwcg.gov/pms/forms/compan/history.pdf, (20.06.2014).
Okçu, M. (2012). Değişen Dünyayı Anlamak İçin Önemli Bir Kavram: Yönetişim (Ed. F.N.Genç.). Yönetişim ve Yönetim Ekseninde Kamu Yönetimi, Ekin Basım Yayın, Bursa, s. 9-30.
Oksay R. (2015). İklim Değişikliği ve Terör. Cumhuriyet Bilim ve Teknoloji. 1497:10-11.
Osborne, SP. (2006). The New Public Governance? Public Management Review. 8(3):377-387.
Özşahin, A. (2009). Afete Müdahalede Asgari Standartlar ve İnsani Yardım Sözleşmesi. SPHERE Projesi, Sena Ofset, İstanbul.
Özyol, A. (2013). Sürdürülebilir Kalkınma ve Katılımcı Demokrasi”. http://www.bpw-turkey.org/eklentiler/surdurulebilirkalkinmavekatilimcide..., (01.12.2015).
Palabıyık, H., YAVAŞ, H. ve AYDIN, M. (2010). Nükleer Enerji ve Sosyal Kabulü. USAK Yayınları, Ankara.
Prieur, M. (2012). Ethical Principles on Disaster Risk Reduction and People’s Resilience. European and Mediterranean Major Hazards Agreement (EUR-OPA). Council of Europe. Strasbourg.
Shehrin, P.K. (2013). Kent Yönetimi ve Planlamada Yönetişim (Ed. M.A.Çukurçayır-H.T.Eroğlu), Yönetişim, Çizgi Kitapevi. Konya. s.201-222.
Şahin, Y. (2011). Kentleşme Politikası (2. Baskı). Murathan Yayınevi. Trabzon.
TSO (The Stationery Office) (2008). Fire Service Manual, Fire Service Operations. The Stationery Office, London. United Kingdom.
Toprak, Z. (2012). Çevre Yönetimi ve Politikası (3. Baskı). Albi Yayınları. İzmir.
Toprak, Z. (2013). “Yerel Yönetimler ve Sivil Toplum”. Ortadoğu ve Sivil Toplum Diyalogu Çalıştayı. 6-7 Nisan 2013. Gaziantep.
UNDP (1997). United Nations Development Programme, Reconceptualising Governance. Discussion Paper 2. New York: Management Development and Governance Division.
USNRC (2007). Fact Sheet on Probabilistic Risk Assessment. U.S. Nuclear Regulatory Commission ,http://www.nrc.gov/reading-rm/doc-collections/fact-sheets/probabilistic-..., (18.12.2015).
Hastane Öncesi Dergisi
Nisan 2016, Cilt 1 – Sayı 1 Sayfa No: 27-41 41
Ünay, B. (2007). Türk Yunan İlişkilerinde Temel Sorunlar ve 1999 Sonrası Yumuşama Dönemi. Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Uluslar arası İlişkiler Bölümü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Vu, A. and Pant, A. (2008). Public health guide for emergencies. Rosemarie North/International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies. Geneva. Switzerland.
VUSSC (2007). Introduction to Disaster Management. Commonwealth of Learning. Vancouver. Canada, http://www.col.org/SiteCollectionDocuments/ Disaster_Management_ version_1.0.pdf, (21.03.2016).

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com