Arıcı, İ. (2008). Öğrencilerin cinsiyetlerinin ilköğretim din kültürü
ve ahlak bilgisi dersindeki başarı düzeylerine etkisi. Fırat
Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(1), 143–159.
Arseven, A. (1986). Çocukta benlik gelişimine ailenin etkisi ve
çocuğun okuldaki başarısı. Eğitim ve Bilim, 10(60), 11-17.
Aydın, H. (2012). Felsefi temelleri ışığında yapılandırmacılık.
(2. Baskı). Ankara: Nobel
Aydın, N., & Yılmaz, A. (2010). Yapılandırıcı yaklaşımın
öğrencilerin üst düzey bilişsel becerilerine etkisi. Hacettepe
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(39). 57-68.
Bayrak, S. (1997). Eğitim ve kalite ilişkisi. Türk Yurdu, 17(123),
40-48.
Cafoğlu, Z. (1996). Eğitimde toplam kalite yönetimi. İstanbul:
Serçe.
Community Review Committee. (2012). Assessing characteristics
of successful learners. Illinois: Wilmette Public Schools
District 39.
Cooperstein, S. E., & Kocevar-Weidinger E. (2004). Beyond active
learning: A constructivist approach to learning. Reference
Services Review, 32(2), 141-148.
Çalık, T., & Sezgin, F. (2005). Küreselleşme, bilgi toplumu ve
eğitim. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 55-66.
Çelikten, M., Şanal, M., & Yeni, Y. (2005). Öğretmenlik mesleği
ve özellikleri. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Dergisi, 19(2), 207-237.
Çokluk, Ö., Yılmaz, K., & Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme
yöntemi: Odak grup görüşmesi. Kuramsal Eğitimbilim, 4(1), 95-
107.
Dahlgaard, J., Kristensen K., & Kanji C. K. (1995). Total quality
management and education. Total Quality Management,
6(5&6), 443–619.
Demirbolat, A. (2011). Sınıf ortamı ve grup etkileşimi. Leyla
Küçükahmet (Ed.), Sınıf yönetimi. (s. 81-107). Ankara: Pegem
A.
Demirtaş, H., & Çınar. İ. (2004). Yönetici, öğretmen, veli ve
öğrencilerin başarı algısı ve eğitime ilişkin görüşleri (Malatya
İli örneği). XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayında sunulmuş
bildiri, İnönü Üniversitesi, Malatya.
Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü 30 - 11 - 2014
39
Erdoğdu, Y. (2006). Yaratıcılık ile öğretmen davranışları ve
akademik başarı arasındaki ilişkiler. Elektronik Sosyal Bilimler
Dergisi, 5(17), 95-106.
Esendemir, G. (2014). Modelleme ve bilgisayar animasyonları
destekli sosyal yapılandırmacı yaklaşımın insan üreme sistemini
anlamaya etkisi. Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi
Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Fox, R. (2001). Constructivism examined. Oxford Review of
Education, 27(1), 23-35.
Goe, L., & Stickler L. M. (2008). Teacher quality and student
achievement : Making the most of resent research Washington
D.C. National Comprehensive Center for Teacher quality
04/09/2013’de http://www.Tqsource org/ publications/ March-
2008Brief pdf adresinden alınmıştır.
Guskey, T. (1988). Teacher efficacy, self-concept, and attitudes
toward the implementation of instructional innovation. Teaching
and Teacher Education, 4(1), 63-69.
Kavrakoğlu, İ. (1996). Toplam kalite yönetimi. İstanbul: KalDer.
Kalaycı, N. (2014). Yapılandırmacı yaklaşımın sınıf yönetimi ve
öğrenme sürecine yansıması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Sabahattin
Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Köse, R. (1998). Effects of gender differences achievement orientations
on academic preference and acquisition. Eğitim ve
Bilim, 22(107), 36-43.
Küçükavşar, A. (2010). Yapılandırmacı yaklaşımın Türkçe
eğitiminde okuduğunu anlama becerileri üzerine etkisi. Doktora
Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Lortie, D. (1975). School-teacher: A sociological study. Chicago:
The University of Chicago.
Milner, H. R. (2002). A case study of an experienced English
teacher’s self-efficacy and persistence through ‘crisis’ situations:
Theoretical and practical considerations. High School Journal,
86(1), 28-35.
Mowrer-Reynolds, E. (2008). Pre-service educator’s perceptions
of exemplary teachers. College Student Journal, 42(1), 214-223.
Özben, Ş. (1996). Başarısızlık psikolojik bir zehir midir?.
Yaşadıkça Eğitim, 47(1), 2-4.
Özden, Y. (1999). Eğitimde dönüşüm eğitimde yeni değerler.
Ankara: Pegem A.
Perkins D. N. (2013). The many faces of constructivısm. Educational
Leadership, 6(6), 83-111.
Senemoğlu, N. (1989). Ortaöğretim kurumlarına öğretmen
yetiştirmede fen-edebiyat ve eğitim fakültelerinin etkililiği.
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 109-126.
Stewart, D., & Shamdasani, P. (1990). Focus groups: Theory and
practice. Newbury Park: Sage.
Stronge, J. H. (2002). Qualities of Effective Teachers. United
States: ASCO.
Sunay, H. (1996). Ortaöğretim kurumlarına öğretmen
yetiştirmede üniversite öğretiminin önemi. Eğitim Yönetimi,
2(2), 279-294.
Walls, R. T., Nardi, A. H., Von Minden, A. M., & Hoffman, N.
(2002). The characteristics of effective and ineffective teachers.
Teacher Education Quarterly, 29(1), 39-48.
Washington State Superintendent of Public Instruction. (2004).
Characteristics of improved school districts. http://www.
k12.wa.us/research/pubdocs/districtimprovementreport.pdf
sayfasından erişilmiştir.
Warren, S. R. (2002). Stories from the classrooms: How expectations
and efficacy of diverse teachers affect the academic performance
of children in poor urban schools. Educational Horizons,
80(3), 109-116.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel
araştırma yöntemleri. (5.Baskı). Ankara: Seçkin.
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com