You are here

Home » Content

OKUL ÖNCESİ DÖNEM ÇOCUKLARINDA AKADEMİK BENLİK SAYGISI İLE KİŞİLER ARASI PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİNİN İNCELENMESİ

INVESTIGATION OF PRESCHOOL CHILDREN’S ACADEMIC SELF-ESTEEM AND INTERPERSONAL PROBLEM SOLVING SKILLS

Journal Name:

  • Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi

Publication Year:

  • 2016

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to examine academic self-esteem and interpersonal problem solving skills in terms of various variables in preschool children and determine the correlation between academic self-esteem and interpersonal problem solving skills. The sample group of the study consisted of totally 300 5-6 year old children, who attended to independent kindergartens affiliated with Directorate of National Education in city center of Çankırı.162 of these children were girls (54%) and 138 were boys (46%). The data of the study were collected by using “Personal Information Form”, “Interpersonal Problem Solving Scale” and “Academic Self- Esteem Scale”. In the analysis of data, Kolmogorov-Smirnov, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis tests and Spearman correlation analysis were used. At the end of study it was determined that there was a significant difference between academic self-esteem of the children and variables of father educational level, a significant difference between interpersonal problem solving skills gender, birth order, family type and father educational level(p<.05); It is seen that there is a positive and significant relation between the academic self-esteem and constructive problem solving skills and there is a negative and significant relation between the academic selfesteem and destructive problem solving behaviors of the children (p<.01).
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmada, okul öncesi dönem çocuklarında akademik benlik saygısı ile kişiler arası problem çözme becerilerinin incelenmesi ve benlik saygısı ile kişiler arası problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Çankırı il merkezindeki Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı bağımsız anaokullarına devam eden 5-6 yaşlarında 162’si kız (%54), 138’i erkek (%46 ) olmak üzere toplam 300 çocuk oluşturmuştur. Araştırmanın verileri “Kişisel Bilgi Formu”, “Akademik Benlik Saygısı Ölçeği “ve “Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği ” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde Kolmogorov-Smirrnov, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis testleri ile Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda çocukların akademik benlik saygıları ile baba eğitim durumu arasında, kişiler arası problem çözme becerileri ile cinsiyet, doğum sırası, aile tipi ve baba eğitim durumu arasında anlamlı bir farklılığın olduğu (p<.05), Akademik Benlik Saygısı Ölçeği ile Kişilerarası Problem Çözme Ölçeği’nin yapıcı problem çözme alt boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı derecede pozitif yönlü bir ilişki, yıkıcı problem çözme alt boyutu arasında ise anlamlı derecede negatif yönlü bir ilişki olduğu belirlenmiştir (p<.01).
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-okul-oncesi-donem-cocuklarinda-akademik-benlik-saygisi-ile-kisiler-arasi-problem-cozme-becerilerinin-incelenmesi.pdf
  • 4
332
342
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akbaş, S. (2005). Okul öncesi eğitime devam eden altı yaş grubu çocukların sosyal problem çözme becerilerinin
incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Akgün, S., Araz, A. & Karadağ, S. (2007). Anlaşmazlıklarımızı çözebiliriz: İlköğretim öğrencilerine yönelik bir
çatışma çözme eğitimi ve psikososyal etkileri. Türk Psikoloji Dergisi, 22(59), 43-62.
Anlıak, Ş. & Dinçer, Ç. (2005). Okul öncesi dönemde kişilerarası bilişsel problem çözme becerilerinin
geliştirilmesi. Eğitim Araştırmaları, 20, 122-134.
Arslan, C. (2002). Okulda çatışma çözme (Ed. A.M. Sümbül). Eğitime yeni bakışlar. Mikro Yayınevi: Ankara.
Au, C.P. & Watkins, D. (1997). Towards a causal model of learned hopelesness for Hong-Kong adolescents.
Educational studies. Dor chaster-on thames. www.proquest.uni.com Er. Tar. 05.10.2016.
Balat, G.U. (2003). Erken çocuklukta gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar. (Ed. M. Sevinç). İçinde Erken
çocuklukta benlik saygısının gelişimi ve önemi. (ss: 330-336). Morpa Kültür Yayınları: İstanbul.
Başbay, M. & Senemoğlu, N. (2009). Projeye dayalı öğretimin akademik benlik kavramı ve derse yönelik tutuma
etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 55-66.
Burnett, P.C. (1998). Measuring behavioral indicators of self esteem in the classroom. Journal of Humanistic
Education & Development, 37(2). 107-116.
Can, S. (2015). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5–6 yaş çocuklarında akademik benlik saygısı
(Muğla ili örneği). Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 34,159-176.
Cevher, F.N. (2004). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5-6 yaş çocuklarının öğretmen algısına göre
akademik benlik saygı düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi,
Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
Cihangir, S. (1999). On yaşındaki çocukların denetim odakları ile özsaygı düzeylerinin incelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Daunic, A.P., Smith, S.W., Robinson, T.R., Miller, M.D. & Landry, K.L. (2000). School- wide conflict resolution and
peer mediation programs: Experiences in three middle schools. Intervention in School & Clinic, 36(2), 94-100.
Dikici, A. (1998). Cassidy kukla görüşme formunun beş-altı yaş çocuklara uygulanması ve özsaygı düzeylerinin
incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Dilber, M. (2015). Okul öncesi çocukların ahlaki yargı düzeyleriyle kişilerarası problem çözme becerileri
arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Ankara.
Doğusal, N. (1987). İlkokul 5. Sınıf öğrencilerinde benlik kavramının akademik başarı üzerindeki etkisi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Geçtan, E. (2002). Psikanaliz ve sonrası. Remzi Kitabevi: İstanbul.
Göktaş, M. (2008). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin akademik benlik saygısı düzeyleri ile ders başarıları
arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Aralık 2016 Cilt:5 Özel Sayı Makale No: 38 ISSN: 2146-9199
341
Güçray, S. (1989). Çocuk yuvasında kalan 9, 10, 11 yaş çocuklarının özsaygı gelişimi. Yayınlanmamış Doktora
Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Gülay, H. (2011). The evaluation of the relationship between the tv viewing and peer relations of preschool
children. Internetional Journal of Academic Research, 3(2), 922-930.
Gülkokan, Y. (2011). Akran arabuluculuğu eğitiminin ilköğretim öğrenci anlaşmazlıkları üzerindeki etkisinin
incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Hablemitoğlu, Ş. (2009). Toplumsal cinsiyet yazıları kadınlara birkaç söz. Toplumsal Dönüşüm Yayınları: İstanbul.
Humphries, T.L. (1999). Improving peer mediation programs: Student experiences and suggestions. Professional
School Counseling, 3(1), 13-21.
Johnson, D.W. & Johnson, R.T. (1995). Teaching students to be peacemakers: Results of five years of research.
Peace and conflict. Journal of Peace Psychology, 1(4), 417-438.
Johnson, D.W. & Johnson, R.T. (1996). Training elementary school students to manage conflict. Journal of
Group Psychotherapy Psychodrama & Sociometry, 49(1), 24-38.
Kepenekçi, Y.K & Özcan, A.Y. (2001). Okullarda suçun önlenmesi. 1. Ulusal Çocuk ve Suç- Nedenler ve Önleme
Çalışmaları konulu sempozyumda sunulan bildiri. Ss: 153-163.
Korkut, F. (2004). Okul temelli önleyici rehberlik ve psikolojik danışma. Anı Yayıncılık: Ankara.
Koruklu, N. (2006). Eğitimde arabuluculuk ve okulda arabuluculuk sürecinin işleyişine ilişkin bir model. Dokuz
Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 11-20.
Lane, P.S. & McWhirter, J.J. (1992). A peer mediation model: Conflict resolution for elementary and middle
school children. Elementary School Guidance & Counseling, 27, 15-24.
Malatyalı, K.M. (2014). Türkiye’de çocuk gelin sorunu. Nesne, 2(3), 27-38.
Messing, J.K. (1993). Mediation an intervention strategy for cunselors. Journal of Counseling & Development,
72(1), 67-73.
Ocak, G. & Sarlık, B. (2016). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 5-6 yaş çocuklarında akademik benlik
saygısı. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5, 182-193.
Öngay, A.E. (1998). Anaokuluna giden ve gitmeyen ilkokul öğrencilerinin benlik tasarımlarının karşılaştırılmış
olması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Özcan, Ç. (2012). Okul öncesinde aile katılımı ile çocukların akademik benlik saygısı düzeyi arasındaki ilişkinin
anne-baba görüşlerine göre incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi,
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
Özdil, G. (2008). Kişilerarası problem çözme becerileri eğitimi programının okulöncesi kurumlara devam eden
çocukların kişilerarası problem çözme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes
Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Aydın.
Rogge, J.U. (2001). How tackling the chaos. (Çev. İ. Gürün). Rota Yayınları: İstanbul.
Sünbül, D. (2008). Müzakere (problem çözme) ve arabuluculuk eğitim programının ortaöğretim 9. Sınıf
öğrencilerinin çatışma çözme becerileri, öfke kontrolü ile özsaygı düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi
Journal of Research in Education and Teaching
Aralık 2016 Cilt:5 Özel Sayı Makale No: 38 ISSN: 2146-9199
342
Şeramet, E.Ö. (2006). Okul öncesi dönem çocuklarının (5-6 yaş) kendilik algılarının çeşitli değişkenlere göre
incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Telli, A.A. (2014). 3-6 yaş grubu çocuğu olan babaların babalık rolü algısı ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi.
Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
Turan, F., Bayhan, P. & Yükselen, A. (2004). 6-12 yaş çocuklarının problem çözme becerilerinin incelenmesi.
Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi, Haziran-Aralık (2004), 71-85.
Varlı, O. (1999). Özel ve devlet ilköğretim okullarında öğrenim gören 4. Sınıf öğrencilerinin benlik kavramı
düzeylerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü,
Ankara.
Warash, B.G. & Markstrom, C.A. (2001). Parental peeerceptions of parenting styles. In relation to academic
self-esteem of preschoolers. Education, 121(3), 485-493.
Yaman, E., Eroğlu, Y., Bayraktar, B. & Çolak, T.S. (2010). Öğrencilerin güdülenme düzeyinde etkili bir faktör: Okul
zorbalığı. Akademik Bakış Dergisi, 20, 1-17.
Yavuzer, H. (2009). Ana-baba ve çocuk. Remzi Kitabevi: İstanbul.
Zincirkıran, Z. (2008). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 6 yaş grubu çocukların benlik kavramlarının
bazı değişkenlere göre incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com