L'ENVERS ROMANESQUE DANS JACQUES LE FATALİSTE ET SON MAÎTRE DE DENİŞE DİDEROT
Journal Name:
- Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
| Author Name | University of Author | Faculty of Author |
|---|---|---|
Abstract (2. Language):
Dans cette
etud
e on a essaye d'etaler l'envers romanesque dans Jacques le fataliste et son maître de Denis Diderot qui fut un ecrivain et philosopfıe français tres connu et le redacteur en chef de JEncyçlopedie (1772) qui revolutionna son epoque par ses opinions. On a expose comment Diderot fait la critique du genre romanesque en general dans cet antiroman et qu'il parodie les techniques les plus courantes du roman et qu'il refuse la position de I'omniscience et de i'omnipotence du romancier qui sait toujours tout de ses personnages comme Auteur -Dieu.
On a montre comment Diderot remet en question ['expression tnimetique de la realite dans le monde fictif du roman et la narration d'une action attachante, İnteıessante, fascinante et touchante autour de laquelte se tournent un certain nombre de personnages dont les sentiments et les actes sont analyses en profondeur. On a egalement expose' comment Diderot, en refusant les formes romanesques du roman traditionel, a constitue une nouvelle conception du roman el qu'il a directement ou indirectement remis en question du romanesque et de ['illusion de la ficticite que le romancier traditionnel cree dans son imagination. L'origtnalite da I'antiroman Jacques le fataliste et son maître de Denis Diderot est d'exposer l'envers du romanesque avant les antiromans de Gide et ceux des Nouveaux Romanciers.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çatışmada Aydınlanma Çağı'nın en önemli şahsiyetlerinden biri ve ünlü iAnsıfctopedî'nin (1772) baş editörü olan Diderot'nun Jacques le fataliste et son maître (Kaderci / Jacques ve Efendisi 1771-1778} adlı romanda romanesk karşıtlığı sergilendi. Ayrıca Diderot'nun bu karşı roman (antiroman )ında, genel olarak geleneksel romanı nasıl eleştirdiği, gene! geçer roman tekniklerini nasıl sorguladığı, geleneksel romancının her şeyi gören, her şeyi bilen, her şeye gücü yeten bîr Tann-Yazar konumunu nasıl reddettiği ele alınmıştır.
Diderot'nun, bu karşı romanında, romanın kurgusal dünyasında gerçeğin mimetik olarak yazıyla ifade edilmesi, buna bağlı olarak, duygulan derinlemesine analiz edilen bir sürü kahramanın etrafında döndüğü bağlayıcı, ilginç, büyüleyici, avutucu bir olayın anlatımının eleştirilmesi ele alındı. Ayrıca Diderot'nun geleneksel romanın biçimlerini reddedip eleştirirken aynı zamanda nasıl bir yeni bir roman anlayışına sahip olduğu vurgulanmıştır. Bunun yanında klasik romancının imgeleminde oluşturduğu romaneskin ve kurgunun gözbağcılığını dolaylı ya da dolaysız nasıl sorunsal haline getirdiği sergilenmiştir, Diderot'nun bu yapıtının özgün yönüLAndre Gide ve Yeni Romancıların romanlarından önce romanesk karşıtlığını sergilemesidir.
- 20