TEFSİR METODOLOJİSİ AÇISINDAN EL-BURHÂN VE EL-İTKÂN Harun BEKİROĞLU, Araştırma Yayınları, Ankara, 2003, 376 s.

Son vahiy Kur’an, nüzulünden itibaren kesintisiz bir anlama çabasının muhatabı olmuştur. Kur’an’ı anlamaya yönelik faaliyetler ashaptan tâbiûna; tâbiûndan da içinde yaşadığımız döneme kadar çeşitli biçimlerde devam edegelmiştir. Bu çalışmalar sonraki dönemlerde ulumû’l-Kur’ân başlığı altında toplanmış, bunun en sistemli ve kapsamlı hali Zerkeşî’nin (ö. 794/1392) el-Burhân fî ulûmu’l-Kur’ân’ı ile Suyûtî’nin (ö. 911/1505) el-İtkân fi ulûmi’l-Kur’ân’ında vücut bulmuştur. Zerkeşî’nin Burhân’ına kadar, Kur’an ilimlerini bu iki eser kadar kapsayan başka bir kitap telif edilmemiştir. Kur’an ilimleriyle ilgili bütün konuları içine alan müstakil bir eserin bulunmadığı kanaatiyle telif edilen Burhân ile İtkân, ulumû’l-kuran araştırmalarında bigâne kalınmayacak eserlerdir. Bu çerçevede, tanımını yapacağımız Tefsir Metodolojisi Açısından El-Burhân ve el-İtkân başlıklı çalışma söz konusu iki eserin tefsir metodolojisindeki yerini tespit etmeye çalışması açısından önem taşımaktadır. Harun Bekiroğlu tarafından kaleme alınan bu eser, Prof. Dr. M. Sait Şimşek danışmanlığında “el-Burhân ve el-İtkân Adlı Eserlerin Tefsir Metodolojisi Bakımından Değerlendirilmesi” adıyla 2012 yılında tamamlanan doktora tezinin genişletilip bazı değişiklikler yapılarak basılmış halidir.