Buradasınız

AŞIRI DOZDA AKIŞKANLAŞTIRICI KİMYASAL KATKI KULLANIMININ TAZE VE SERTLEŞMİŞ BETONUN BAZI ÖZELLİKLERİ ÜZERİNE ETKİLERİ

THE EFFECTS OF THE USE OF EXCESSIVE DOSAGES OF CHEMICAL PLASTICIZER ON SOME PROPERTIES OF FRESH AND HARDENED CONCRETE

Journal Name:

Publication Year:

Abstract (2. Language): 
Today, the use of plasticizing chemical admixtures is an obligatory for workability of concrete. The increase in type and effectivity of chemical admixtures forced the user to be more careful while using these products. While the quantity of admixtures is minor when compared to the other components of concrete, more quantity of admixtures than the computed one may be used because of the fault arise from human and equipment during the concrete production. In this study, the effects of use of normal, super and hyper plasticizers having different chemical compositions at dosages similar to or higher than quantities recommended by producers, on the fresh and hardened concrete properties were investigated.
Abstract (Original Language): 
Günümüz beton teknolojisinde akışkanlaştırıcı kimyasal katkı kullanımı işlenebilirlik açısından sağladığı kolaylıklarla bir zorunluluk haline gelmiştir. Kimyasal katkıların çeşitliliğinin ve etkinliğinin artması bunların kullanımında üreticiye daha kontrollü davranma zorunluluğunu getirmektedir. Katkı miktarları betonun diğer bileşenlerinin yanında çok küçük mertebelerde olduğundan, beton üretimi sırasında insan ve ekipman faktörlerinden kaynaklanan hatalardan dolayı aşırı dozda katkı kullanımı, uygulamada zaman zaman karşılaşılan bir sorundur. Bu çalışmada, normal, süper ve hiper akışkanlaştırıcı sınıfına giren farklı kimyasal kökenlere sahip akışkanlaştırıcı katkıların üretici firmalar tarafından tavsiye edilen dozajlarda veya daha fazla miktarda kullanılması halinde betonun taze ve sertleşmiş haldeki özelliklerine etkileri araştırılmıştır.
77-89

REFERENCES

References: 

Bürge T.A. (1999): “Multi Component Polymer Concrete”, First International RILEM
Symposium on Self-Compacting Concrete, Rilem Publications S.A.R.L., pp. 411-424.
Collepardi M.M. (1984): “Concrete Admixtures Handbook–Part 6: Water Reducers", Noyes
Publications, pp.286-287.
Çil İ. (2000): “ eni Kuşak Hiperakışkanlaştırıcı Beton Katkıları”, Vizyon Dergisi,
SKW-MBT, Mart-Nisan-Mayıs, Sayı: 2, s.32-35.
Illinois Department of Transportation (IDT) Bureau of Materials and Physical Research
(2002): “Approved List of Concrete Admixtures”, Standard Specifications for Road and
Bridge Construction, Section 1021 (Adopted January 1, 1997 or January 1, 2002), May
10.
Mehta P.K., Monteiro P.J.M. (1997): “Concrete Microstructure, Properties and Materials”,
Chapter 8: Admixtures, Indian Concrete Institute, Chennai, pp.256-271.
Parlak N., Akman M.S. (2002): “Lignosulfonatların Üretimi, Özellikleri ve Süper
Akışkanlaştırıcı Olarak Geliştirilmesi”, Sika teknik bülten, 2002/1, 3-13.
Ramachandran V.S., Malhotra M. (1984): “Concrete Admixtures Handbook–Part 7:
Superplasticizers", Noyes Publications, pp. 462-463.
Sağlam A.R., Akman M.S. (2002): “ üksek Performanslı Betonlarda İşlenebilme Açısından
Çimento ve Süper Akışkanlaştırıcı Katkının Uyumu”, Sika Teknik Bülten, s.3-9.
K., anagisawa T., Hanehara S. (1999): “Influence of Temperature on the
Dispersibility of Polycarboxylate Type Superplasticizer for Highly Fluid Concrete”, First
International Symposium on Self-Compacting Concrete, Rilem Publications S.A.R.L.,
pp. 437-448.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com