Buradasınız

Anasayfa » Content

9 Yaş Çocuklarının Psiko-Motor Gelişimlerinde Oyunun Etkisi

The Influence Of The Games On The Psychomotor Development Of The Children At The Age Of Nine

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The development in early childhood is the most important and critical stage in life. This stage underlies the grounds of the developments in the future. In this period one of the most important variable is the game. Games are not such activities that are just practiced at home or at school. Especially, games should constantly be played besides the education provided at schools. In the majority of the studies, these two areas are taken as the bases, and the other developmental areas are considered to be influenced by them. Similarly, the psychomotor skills and their development are taken as the bases for this study. The scope of the study is the third grade students at the age of nine in the primary schools in the city centre of Erzincan within the academic year 2007-2008. The specific scope of the study is determined via the method of group exemplification; the specific scope is composed of the third graders (at the age of nine) in MelikĢah Ġlköğretim Okulu, Vali Recep Yazıcıoğlu Ġlköğretim Okulu and Ziya Gökalp Ġlköğretim Okulu within the academic year 2007–2008. In the study, the model with pre-test and post-test control group is used. Both in the pre-test and post-test, motor performance test, which is generated by Morris, Atwater, Williams and Wilmore in1980 in order to test rough motor skills of the children at the ages of 3-10 , and which is practiced by Sevimay in 1986 on the 205 children at the ages of 3-6, is used to test motor performances of the children; therefore, throwing, grasping, jumping, running and stopping skills are measured. In the study, the experimental group played games which are thought to improve the rough and delicate motor skills under the care and with the help of their own teacher or a teacher of Physical Education course during fourteen weeks with two-hour–seances. According to the results of the study, there haven't been encountered any significant differences in the results of the pretest in which the skills of people in experimental and control groups are measured; by means of the posttest results, it is ascertained that there have usually been improvements in the other skills, except stopping skill, in the sexist and nonsexist comparisons
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Çocukluk dönemindeki geliĢim, insan hayatının en önemli ve hassas dönemidir. Bu dönem gelecek yıllardaki geliĢmenin temelini oluĢturur. Bu kritik dönemin en önemli değiĢkenlerinden biri de oyundur. Oyun sadece evde veya sokakta çocukların yaptıkları bir etkinlik de değildir. Özellikle okullarda verilen eğitimin yanında oyunun da sürekli olarak oynatılması gerekmektedir. Oyunun, tüm geliĢim alanlarının yanı sıra motor ve bedensel geliĢimdeki yeri çok daha önemlidir. Yapılan bu çalıĢmada da temele motor beceriler ve geliĢimi alınmıĢtır. AraĢtırmanın evrenini 2007–2008 eğitim-öğretim yılında Erzincan il merkezindeki ilköğretim ilk kademe 3. sınıf (dokuz yaĢ) çocukları oluĢturmaktadır. AraĢtırmanın örneklemi grup örnekleme türü ile seçilmiĢ olup; 2007–2008 eğitim-öğretim yılı Erzincan Ġli MelikĢah Ġlköğretim Okulu, Vali Recep Yazıcıoğlu Ġlköğretim Okulu ile Ziya Gökalp Ġlköğretim Okullarının 3. sınıf (9 yaĢ) öğrencileri oluĢturmaktadır. AraĢtırmada öntest-sontest kontrol gruplu model kullanılmıĢtır. Öntest ve sontestde çocuklara motor performanslarını ölçmek amacıyla Morris, Atwater, Williams ve Wilmore’un 1980 yılında 3-10 yaĢlarındaki çocukların kaba motor yeteneklerini ölçmek üzere geliĢtirdikleri ve 1986 yılında Sevimay’ın 3-6 yaĢlarında 205 çocuk üzerinde uyguladığı motor performans testi uygulanmıĢ olup, çocukların atma, tutma, sıçrama, koĢma, durma, becerileri ölçülmüĢtür. ÇalıĢmada deney grubuna 14 hafta boyunca 2 saatlik seanslarla beden eğitimi öğretmeninin veya dersin öğretmeninin gözetiminde ve yardımıyla ince ve kaba motor becerilerini geliĢtireceği düĢünülen oyunlar oynatılmıĢtır. AraĢtırmanın sonuçlarına göre deney ve kontrol gruplarının ölçülen becerilerinin öntest sonuçlarında anlamlı farklılıklara rastlanmamıĢ olup; sontest sonuçlarında hem cinsiyet ayrımı olmadan yapılan karĢılaĢtırmalarda hem de cinsiyet ayrımı yapılarak yapılan karĢılaĢtırmalarda durma becerisi hariç diğer becerilerde genellikle geliĢmelerin olduğu tespit edilmiĢtir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-9-yas-cocuklarinin-psiko-motor-gelisimlerinde-oyunun-etkisi.pdf
  • 2
51-37
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akandere, M. (2004). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yayıncılık. Atlı, M. (1992). İlköğretim Öğrencilerinin Spora Yönelmelerinde Sportif Amaçlı Eğitsel Oyunların Rolü. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara Bacanlı H. (2005). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım BaĢaran, Ġ.E. (2005). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Pegema Yayıncılık. Bayhan San P. (2004). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi. Ġstanbul: Morpa Kültür Yayınları Çamlıyer, H., Çamlıyer, H. (1997). Eğitim Bütünlüğü İçinde Çocuk Hareket Eğitimi ve Oyun. Manisa: Can Ofset. Hazar, M. (2005). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. Ankara: Tutibay Yayıncılık. Jansma, P. (1999). Psychomotor Domain Training And Serious Disabilities. USA, New York: University Pres of America Inc. Jersild, T. A. (1979). Çocuk Psikolojisi. (Çev. Günçe, G.). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi Magıll A. R. (1993). Motor Learning Consept and Applications. USA: Wm C. Brown Communications, Inc. Muratlı, S. (2003). Çocuk ve Spor. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Onur, B. (2003). Gelişim Psikolojisi. Ankara: V Yayıncılık. Özdemir, S., Yalın, H. Ġ., Sezgin, F. (2004). Öğretmenlik Mesleğine Giriş. Ankara: Nobel yayıncılık. Özdenk, Ç. (2007). 6 Yaş Grubu Öğrencilerinin Psikomotor Gelişimlerinin Sağlanmasında Oyunun Yeri Ve Önemi. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi). Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ. Özdoğan, B. (2000). Çocuk ve Oyun. Ankara: Anı Yayıncılık. Özer, D. S., Özer, K. (2007). Çocuklarda Motor Gelişim. Ankara: Nobel Yayıncılık. Patrick, T. (1996). Play: An Important Component Of Preventative Behavior Management. Arkansas: Archild Inc.) Santrock, J. W. (1988). Children. United States Of America: Wm. C. Brown Publishers Sarı, K. (2001). Temel Psikomotor Becerilerin Gelişimine Farklı Eğitim Kurumları ve Deneklerin Özlük Niteliklerine Bağlı Değişkenlerin Etkisi. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi.) Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya. Senemoğlu, N. (2004). Gelişim Öğrenme ve Öğretim. Ankara: Gazi Kitabevi. ġimĢek S. (1998). İlköğretim 8. Sınıf Beden Eğitimi Dersinin Öğrencilerin Psikomotor Gelişimine Katkısı Konusunda Beden Eğitimi Öğretmenleri ve Öğrencilerin Görüşleri. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi.) Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli. Tekin M., Özmutlu Ġ. (2008). Sınıf Öğretmenlerinin ÇeĢitli DeğiĢkenlere Göre Eğitsel Oyunlarla Ġlgili GörüĢlerinin Ġncelenmesi. VII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildiri Kitabı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Timurkaan S. (2003). Farklı Fiziki Özelliklere Sahip Yerleşim Bölgelerinde Yaşayan 6 Yaş Grubu Çocuklarının Psikomotor Gelişimlerinin Karşılaştırılması. (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi.) Ġnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya Uluğ Ormanlıoğlu, M. (1997). Niçin Oyun? Çocuğun Gelişiminde ve Çocuğu Tanımada Oyunun Önemi. Ġstanbul: Göçebe Yayınları Yavuzer, Y., Demir, Z., ÇalıĢkan, M. (2006). Eğitim Psikolojisi - Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Nobel Yayıncılık. YeĢilyaprak, B. (Ed.) (2006). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Ankara: Pegema Yayıncılık.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com