Buradasınız

ALMANCA DERSLERİNDE ALTI ŞAPKALI DRAMA TEKNİĞİNİN ÖĞRENCİLERİN BAŞARISINA ETKİSİ

THE EFFECT OF DRAMA TECHNIQUE WITH SIX HATS ON THE STUDENTS’ ACHIEVEMENT IN GERMAN STUDIES

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Subjects in German Lessons which start in the tenth class in Anatolian High Schools are generally studied by using explanation and question-answer methods. These methods are teacher focused methods since these depend on the presentation teaching strategies. In this survey, the Effect on success of two methods which are the drama technique with six hats wich enable the students to use their mental abilities and presantative explanation technique in wich the students are passive is searched. In the base of Edward de Bono’s drama technique with six hats, we tell our ideas by wearing different colored hats wich symbolize six different angles of view. And by doing this we can increase our creativity. Evaluatin questionnaires have been sperated to the students to get the data and after explaining the subjects, test has been done. It has been established that success in the classes in which drama technique with six hats has been used is much higher than that of other classes.
Abstract (Original Language): 
Anadolu liselerinde 10. sınıfta başlayan Almanca derslerinde konular genellikle anlatım ve soru-cevap yöntemleri kullanılarak işlenmektedir. Bu yöntemler sunuş yolu öğretim stratejilerine bağlı olduğundan öğretmen merkezlidir ve öğrenme tam gerçekleşmeyebilir. Bu çalışmada, öğrencilerin zihinsel yeteneklerini kullanmalarına imkan tanıyan 6 şapkalı drama tekniği ile öğrencilerin pasif kaldığı sunuş yolu anlatım tekniğinin başarıya etkisi araştırılmıştır. Edward de Bono'nun Altı Şapkalı Düşünme Tekniği'nin temelinde, düşüncelerimizi altı farklı bakışı simgeleyen farklı renklerdeki şapkaları takarak ortaya koymak ve yaratıcılığımızı geliştirmek yatmaktadır. Çalışmada verilerin elde edilebilmesi için, öğrencilere değerlendirme anketleri dağıtılmıştır ve konu anlatımının ardından test yapılmıştır. 6 şapkalı drama tekniğinin uygulandığı sınıflarda, başarının diğerlerine göre çok daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.
265-290

REFERENCES

References: 

Akınoğlu, O. (2001). Eleştirel Düşünme Becerilerini Temel Alan Fen Bilgisi Öğretiminin Öğrenme Ürünlerine Etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Aktaş, T. (2004). “Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti”. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12: 45-57.
Aybek, B. (2006). Konu ve Beceri Temelli Eleştirel Düşünme Öğretiminin Öğretmen Adaylarının Eleştirel Düşünme Eğilimi ve Düzeyine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Adana.
Aygün, M. (1999). “Yabancı Dil Dersinde Sözcük Öğretimi ve Sözcük Dağarcığını Geliştirme Teknikleri”. Tömer Dil Dergisi, 78:5-16.
Berber, F., Akbulut, F., Maden, H., Gezer, M. ve Keser, Ş. (2009). “Düşünme ve Eleştirel Düşünme. Özel Öğretim Yöntemleri Dersi Araştırma Projesi Raporu.” Süleyman Demirel Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi, Elektronik – Bilgisayar Eğitimi Bölümü, Bilgisayar Sistemleri Öğretmenliği, Isparta.
Beyer, B. (1991). Teaching Thinking Skills: A Handbook for Elementary School Teachers. Boston USA: Allyn and Bacon.
Bowell, P. ve Heap, B. (2001). Planning Process Drama. London: David Fulton Publishers.
Button, S. (2006). “Drama and Language in the Classroom.” Forum. Volume 48 (1): 79-94.
Çıkrıkçı, N. (1996). Eleştirel Düşünme: Bir Ölçme Aracı Bir Araştırma. III. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, 208-216, Adana: Çukurova Üniversitesi.
DeBono, E. (1985). Six thinking hats. Boston: Little, Brown and Company. DeBono, E. (1997). Altı Düşünme Şapka Tekniği (Six thinking hats technique). Çev., E. Tuzcular. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Demircioğlu, I.H. (2005). Tarih Öğretiminde Öğrenci Merkezli Yaklaşımlar. Ankara: Anı Yayıncılık.
Demirel, Özcan. (1999). İlköğretim Okullarında Türkçe Öğretimi. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Duden-Schülerlexikon (1974). Mannheim: Bibliographisches Institut.
Dunn, R., Dunn, K. (1992). Teaching Elementary Students Through Their İndividual Learning Styles: Practical Approaches 3-6, Massachusetts: Allyn and Bacon.
Erden, M., Akman, Y. (2004). Gelişim ve Öğrenme. Ankara: Arkadaş Yayınları.
Erdoğdu, M.Y. (Haziran, 2006). “Yaratıcılık İle Öğretmen Davranışları ve Akademik Başarı Arasındaki İlişkiler.” Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5( 17): 95-106. 15.05.2011 tarihinde EBSCO veri tabanından alınmıştır.
Forster, F. (2009). Improving creative thinking abilities using a generic collaborative creativity support System. Research, Reflections and Innovations in Integrating ICT in Education, 539-543. Badajoz: Formatex.
Fransen, W. J. (2003). Process Drama and Creative Problem Solving: An Integrated Approach. A Dissertation in Fine Arts. Texas Tech University.
Gelen, İ., Dolapçıoğlu, S., Keskin, A. (2008). “Düşünme Şapkalarının Türkçe Dersinde Okuduğunu Anlamaya Etkisi.” Milli Eğitim Dergisi, 179: 39-50.
Karadağ, E. ve Çalışkan, N. (2006). “İlköğretim Birinci Kademesi Öğrencilerinin Drama Yöntemine Karşı Tutumlarının Değerlendirilmesi.” Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 21.06.2010 tarihinde EBSCO veri tabanından alınmıştır.
Karadağ, M., Sarıtaş, S. ve Erginer, E. (2009). Using the “Six Thinking Hats” Model of Learning in a Surgical Nursing Class: Sharing The Experience and Student Opinions.” Australien Journal of Advanced Nursing. Volume 26 (3): 59-69. Australien Nursing Federation:Kingston. Karppinen, T. (2005). Artistic Practices and Techniques from Europe and North America Favouring Social Cohesion and Peace. Arts Education and Creativity in Primary and Secondary School. Paris: UNESCO.
Koray, Ö. (2004). Yaratıcı düşünme tekniklerinden altı düşünme şapkası ve nitelik sıralama tekniklerinin fen derslerinde uygulamasına yönelik öğrenci görüşleri. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 1-15. 6-9 Temmuz 2004. Malatya: İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi.
Kökdemir, D. (2003). Belirsizlik Durumlarında Karar Verme ve Problem Çözme. Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Psikoloji Ana Bilim Dalı, Ankara.
Küçükahmet, L. (2003). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. Ekonomik Baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Levent, T. (1999). Drama Kültürünü Oluşturmak, Eğitimde Tiyatroda Yaratıcı Drama. Çağdaş Drama Derneği Bülteni, 2: 7–9.
McCaslin, N. (2006). Creative Drama in the Classroom and Beyond. 8. Edition. Boston: Pearson Education.
McMaster, L. M. (1998). “Doing” Literature: Using drama to build literacy.” The Reading Teacher, 51, 7.
O’Gara, P. (2008). “To be or have not been: Learning language tenses Through drama.” Issues in Educational Research, 18 (2): 156-166.
Okvuran, A. (1995). “Çağdaş İnsanı Yaratmada Yaratıcı Drama Eğitimin Önemi ve Empatik Eğilim Düzeylerine Etkisi.” A.Ü. Eğitim Bilimleri Dergisi, 27 ( 1): 185-194.
Özçınar, H.N. (1996). Orta Seviyede İngilizce Üniversite Öğrencilerinin Eleştirel Düşünce Yeteneklerinin Arttırılması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Özen, Y., Gül, A., Gülaçtı, F. (2008). “İlköğretim Beşinci Sınıflar Sosyal Bilgiler Dersi “Cumhuriyete Nasıl Kavuştuk” Ünitesindeki “Atatürk İlkeleri ve İnkılâpları” Adlı Konunun Altı Köşeli Şapka Drama Tekniği İle Uygulanmasının Öğrenci Başarısına Etkisi.” Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (1): 155-170.
Robbie, S., Ruggirello, T., Warren, B. (2001). Using Drama to Bring Language to Life. Ontario: Captus Press.
San, İ. (1996). Yaratıcılığı Geliştiren bir Yöntem ve Yaratıcı Bireyi Yetiştiren Bir Disiplin: Eğitsel Yaratıcı Drama. Yeni Türkiye Dergisi. 2 (7): 148-160.
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim Öğrenme ve Öğretim: Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Gazi Kitapevi.
Şahbat, A. (2002). Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmen Tutumlarının Öğrencilerin Eleştirel Düşünme Becerilerine Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Şahinel, S. (2002). Eleştirel Düşünme. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Şenol, H., Bal, Ş., Yıldırım, H.İ. (2007). “İlköğretim 6. Sınıf Fen Bilgisi Dersinde Duyu Organları Konusunun İşlenmesinde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrenci Başarısı ve Tutum Üzerinde Etkisi.”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 15 (1): 211-220.
Tan, Ş., Kayabaşı, Y., Erdoğan, A. (2003). Öğretimi Planlama ve Değerlendirme. 4. Baskı. Ankara: Anı Yayıncılık.
Yeşil, R. (2008). “Aday Öğretmenlerin Öğrenme-Öğretme İlkelerini Uygulama Yeterlikleri (Kırşehir Örneği).” Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. (20): 637-652.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com