Buradasınız

Engelli Bireylerin Eğitilmesine Yönelik Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi

Development of an Altitude Scale for the Training of Individuals with Disabilities

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study aims to develop a valid and reliable scale that is to be used for measuring the attitudes toward the raining of people with disabilities. It was carried out with 150 participants studying in the Faculty of Education at Abant Izzet Baysal University. Cronbach's Alpha reliability coefficient of the scale, reduced to 20 items after the reliability study, is 0.89. Barlett KMO coefficient for its construct validity was found to be 0.79. After the factor analysis, it was confirmed that the factors of the scale were grouped into five and the variance of the each defined factor was 61.78%. Based on the findings, 20-item scale with five-factor structure having the construct validity was developed. It is considered that this scale will be beneficial both for the research conducted in the field and for having a general idea about determining the specifications of the staff serving for the educational institutions in which people with disabilities are trained.
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı engelli bireylerin eğitilmesine ilişkin tutumların belirlenmesinde kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçek elde etmektir. Ölçek geliştirme çalışması Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim gören 150 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. Güvenirlik çalışması sonrasında 20 maddeye indirgenen ölçeğin Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı 0.89’dur. Yapı geçerliği için başvurulan KMO Barlett katsayısı 0.79 olarak saptanmıştır. Faktör analizi sonucunda ölçeğin beş faktörde toplandığı ve belirlenen faktörlerin varyansın (% 61,78)’ini açıkladığı saptanmıştır. Elde edilen bulgulara dayanarak yapı geçerliliğine sahip, 20 madde ve 5 faktörlü yapıya sahip bir ölçek oluşturulmuştur. Geliştirilen ölçek alanda yürütülecek araştırmarda ve engelli bireylerin eğitim gördüğü kurumlarda hizmet verecek personelin belirlenmesinde fikir vermesi açısından fayda sağlayacağı düşünülmektedir.
211
226

REFERENCES

References: 

Anderson L.W. (1988). “Attitudes and their measurement” in Keeves P.J. (Ed). Educational Research, Methodology and Measurement: An İnternational Handbook.
Bakırcıoğlu, R. (1994) İlköğretim ortaöğretim ve yükseköğretimde rehberlik ve psikolojik danışma. Ankara: Turhan Kitapevi Basım Yayınları.
Balcı, A. (1997). Sosyal bilimlerde araştırma; yöntem, teknik ve ilkeler (2. Baskı). Ankara.
Batu, S. (1998). Özel gereksinimli öğrencilerin kaynaştırıldığı bir kız meslek lisesindeki öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüş ve önerileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Eskişehir, Anadolu Üniversitesi.
Bilir, Ş. (1999). Özürlü çocuklar ve eğitimleri, Hacettepe Üniversitesi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Bölümü Yayınları, Ankara.
Büyüköztürk, Ş. (2003). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (3. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Cavkaytar, A, (2008). Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar ve özel eğitim. İbrahim H. Diken (Eds.) Özel eğitime gereksinimi olan çocuklar ve özel eğitim (ss:1-26). Ankara:Pegem Akademi Yayınları.
Cüceloğlu, D. (1996) İnsan ve Davranışı Psikolojinin Temel Kavramları. (6. baskı). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Ertem, Seçil (2010) Avrupa Birliği Ülkelerinde Engellilere İlişkin Güncel Politikalar ve Uygulamalar. İzmir Ticaret Odası Yayınları.
Güler, N. (2012). Eğitimde ölçme ve değerlendirme (3. baskı), Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
İsman, Hande (2010). Özel Eğitim Hakkı. Öz-Veri. Türkiye Özürlüler İdaresi Başkanlığı Dergisi, Cilt (7), Sayı (2), ss:1605-1619.
Kağıtçıbaşı, C. (1999) Yeni İnsan ve İnsanlar Sosyal Psikolojiye Giriş. (10. baskı). Sosyal Psikoloji Dizisi:1, İstanbul: Evrim Yayınevi.
222 Engelli Bireylerin Eğitilmesine Yönelik Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi… İ. Kösterelioğlu
MEB (1990). Milli Eğitim Bakanlığı Eğitilebilir Çocuklar İlkokul Programı, Özel Eğitim ve Rehberlik Dairesi Başkanlığı, Ankara.
Özdamar, K. (2004). Paket Programlar ile İstatistiksel Veri Analizi 2. Eskişehir: Kaan Kitabevi.
Özgüven, İ. E. (1998) Psikolojik Testler. PDREM Yayınları, Ankara: Sistem Ofset.
Petty, E. R. ve Caciopp, T. J. (1996) Attitudes and Persuasion: Classic and Contemporary Approaches. Ohio State Univesity, Westview Press, Oxford.
Tavşancıl, E. (2002). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS İle Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayınları.
T.C. Özürlüler İdaresi Daire Başkanlığı.(1997). Özürlülük Eğitimi: Toplum Özürlülüğü Nasıl Anlıyor Temel Araştırması. 15.08.2012 tarihinde http://www.ozida.gov.tr/default20.aspx?menu=guncel&sayfa=nasilanliyor adresinden alınmıştır.
Tezbaşaran, A. (1996). Likert Tipi Ölçek geliştirme Kılavuzu. Ankara, Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Ulutaşdemir, Nilgün (2007) Engellilerin Eğitimi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, Cilt:2, Sayı:5.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com