Buradasınız

Anasayfa » Content

İlköğretim Okullarının Değişime Hazır Bulunuşluk Düzeyleri (Uşak İli Örneği)

The readiness level of basic education schools for change (Uşak Case)

Journal Name:

  • Akademik Bakış

Publication Year:

  • 2010

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
This study aims to identify the perceptions of teachers on the readiness level of the basic education schools in USAK for change, in other words, to what extend teachers, school administrators, parents and the school infrastructure are ready for change. Besides, it was aimed to determine if there is a significant difference between the perceptions of teachers on the readiness of schools for change in four dimensions. The population of the study includes 1669 teachers who are employed in basic education schools located in the center of Usak and in its five counties. The sample is determined as 255 teachers. The teachers were administered a “personal information form” and “The readiness level of Basic Education Schools for Change form” developed by the researchers. The obtained data were analysed in the SPSS package program.T-test was conducted to determine if there is a significant gender difference between the perceptions of teachers on the dimensions of readiness level of basic education school. The findings of the teacher perceptions showed that the readiness level of teachers, school administrators, the physical and technological infrastructure of schools were ready for change in an “average” level. No significant differences were found between the perceptions of teachers on four dimensions of readiness level of schools in terms of gender.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırma, Uşak ili Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı ilköğretim okullarının değişime hazırbulunuşluk düzeylerini, öğretmenlerin, okul yöneticilerinin, okulların alt yapısının ve velilerin değişime hazır bulunuşluğu boyutlarında ne derece hazır olduklarını, öğretmenlerin görüşlerine göre saptamayı amaçlamaktadır. Bununla birlikte öğretmenlerin ilköğretim okullarının değişime hazır bulunuşluklarına ilişkin görüşlerinin cinsiyet değişkenine göre dört boyutta anlamlı bir farklılığın olup olmadığı saptanmak istenmiştir. Araştırmanın evrenini, Uşak ili merkez ve beş ilçesinde ilköğretim okullarında görev yapan 1669 öğretmen oluşturmaktadır. Bunları temsilen örnekleme girecek öğretmen sayısı 255 olarak belirlenmiştir. Örneklemi oluşturan öğretmenlere, araştırmacılar tarafından geliştirilen “Kişisel Bilgi Formu” ve “İlköğretim Okullarının Değişime Hazırbulunuşluk Ölçeği” uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS paket programında çözümlenmiştir. Öğretmenlerin görüşlerine göre ilköğretim okullarının değişime hazırbulunuşluk boyutlarındaki hazır bulunma düzeylerinin cinsiyete göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek için t-testi uygulanmıştır. Araştırma bulguları öğretmenlerin görüşlerine göre, ilköğretim okullarının değişime hazırbulunuşluk kapsamında, öğretmenlerin, okul yöneticilerinin, okulların fiziki ve teknolojik alt yapısının ve velilerin değişime hazırbulunuşluğunun “orta” düzeyinde olduklarını göstermektedir. Öğretmenlerin ilköğretim okullarının değişime hazır bulunuşluklarına ilişkin görüşlerinin cinsiyet değişkenine göre dört boyutta da anlamlı bir farklılığın olmadığı belirlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ilkogretim-okullarinin-degisime-hazir-bulunusluk-duzeyleri-usak-ili-ornegi.pdf
  • 21
1-30
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Helvacı, M. A. (2004). İlköğretim Okul Yöneticilerinin Değişimi Yönetme Yeterlikleri.
(Yayınlanmamış doktora Tezi). Ankara Ün. Eğitim Bilimleri Ens. Eğt. Bil. Anabilim
Dalı.
Helvacı, M. A. (2005). Eğitim Örgütlerinde Değişim Yönetimi, İlke, Yöntem ve Süreçler, 1.
Basım, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, (2005, Ocak).
Helvacı, M. A. ve Ak, M. (2007). Resmi İlköğretim Okul Yöneticilerinin Değişimi Yönetme
Yeterliklerinin Değerlendirilmesi. VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu,
Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi, (2007, Eskişehir), 618-623.
Helvacı, M. A. (2007). Changes Occouring in Schools and Roles of the School
Principals. Fourth Balkan Congress Education the Balkans Europe. 22-24 volume 3.
Helvacı, M. A. (2009). The Factors That Prevent Chance in Schools and the
Problems of School Administrators. Mediterrranean Journal of Educational Research.
Spring:2009, Year:2, Issue:5
Hesapçıoğlu, M. (2003). Okul, ‘New Public Management’ ve Toplam Kalite
Yönetimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. May 2003. Volume 3. Issue 1.
Kaptan, Z. (2001). Öğretmen Yetiştirmede Yeniden Yapılanma. 2000 Yılında Türk
Milli Eğitim Örgütü ve Yönetim. Eğitimde Yansımalar:IV Ulusal Sempozyumu.
Öğretmen H.H.Tekışık Eğitim Geliştirme Vakfı Yayınları: 4, Ankara.
Karip, E. (1996). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Eğitim Yönetimi 2: 245-
257.
Kurşunoğlu, A. Ve Tanrıöğen, A. (2006). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin
Örgütsel Değişmeye İlişkin Tutumları. Ulusal IV. Eğitim Bilimleri Kongresi
Kotter, J.P. (1996). Leading Change. Harvard Business School Press. Boston,
Massachhusetts.
Morrison, K. (1998). Management Theories for Educational Change. Paul
Chapman Publishing Ltd. London.
Özdemir, S. (1995). Eğitimde Örgütsel Değişme. Ders Geçme ve Kredili Sistem Üzerine
bir Araştırma. MEB: Eğitim Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı. Ankara.
Peterson, K. (1995). Critical Issue : Leading andManaging Change and
Improvement. University ofWisconsin Madison. Date Posted:1995. www.
NCREL.org. 10.05.2002
Sabuncuoğlu, Z., Tüz, M. (1998). Örgütsel Psikoloji. Bursa. Alfa Yayınları.
Sağlam, M.(1982). Örgütsel Değişme. TODAİE
Açıkalın, A. (1995). 2020 Yılında Benim Okulum. Eğitim Yönetimi Dergisi, l(1), 7–21, (1995,
Kış).
Alıç, M.(1990). Genel Liselerde Örgütsel Değişme İhtiyacı. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınlan. No:15.
Alkan, M.(1992). Ortaöğretimde Yenileşme. Ankara: Türk Eğitim Derneği
Yayınları.
Balcı, A. (200 l). Etkili Okul ve Okul Geliştirme. İkinci Baskı. Ankara: PEGEM A
Yayıncılık.
Bursalıoğlu, Z.(2000). Eğitim Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara:
PEGEM Yayınları.
Cafoğlu, Z. (1996). Değişen Eğitim Sistemindeki Değişmezlik. Yeni Türkiye. Eğitim
Ozel Sayısı. Ankara: Yeni Türkiye Medya Hizmetleri yayınları. OcakŞubat. Yıl:2.
Sayı7.
Çalık, T. (1997). Türk Milli Eğitiminin Örgütsel Değişme İhtiyacı. G.Ü. Gazi Eğitim
Fakültesi Dergisi. Cilt 17, Sayı 2.
Çelikten, M. (2000). Okul Müdürlerinin Değişim Yönetimi Becerileri. 9.Eğitim Bilimleri
Kongresi Sözlü Bildirisi.
Çetin, K. ve Yalçın, M. (2002). Milli Eğitim Bakanlığı Yönetici Eğitimi Programlarının
Değerlendirilmesi. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu. (1617
Mayıs). Ankara: Ank.Ün. Eğitim Bilimleri Fak. Yayınları, Yayın No: 191.
Erdoğan, M. (2005). Yeni Geliştirilen Beşinci Sınıf Fen Ve Teknoloji Dersi Müfredatı: Pilot
Uygulama Yansımaları. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni İlköğretim Programlarını
Değerlendirme Sempozyumu, (2005, 14–16 Kasım), Erciyes Üniversitesi Sabancı
Kültür Sitesi, Kayseri.
Erçetin, Ş. ve Demirbulak, D. (2002). Türkiye’deki Sekiz Yıllık Zorunlu Eğitimin Dördüncü
Yılında Okulların Değişime Hazırlık Düzeyine İlişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri.
Educational Research Quarterly, 26(2), 3–12.
Fullan, M.(1991). The New Meaning of Educational Change. New York, Teachers’
College Press.
Gökçe, F. (2007). Değişmenin Kavramsal Modelleri ve Değişme Sürecinde Eğitim
Yöneticisinin Yeterlikleri. Milli Eğitim Dergisi, (177), 237–252, (2007, Kış).
Gödek, Y. (2005). Öğretmen Eğitiminde Yeniden Yapılanma, Problemler ve Bazı Öneriler.
XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı Bildirileri, İnönü Üniversitesi, Eğitim
Fakültesi, Malatya, 355-360, (2005, Temmuz).
Yayınları. Yayın No:185, Ankara.
Sparks, D.(1993). 13 Tips for Managing Change in Schools. Education Digest, Feb93,
Vol.58 Issue 6, p13. Database: Academic Search Primier.
Spitulnik, N.R. (2001). How Elementar Principals Perceive the Changes in Their Roles
and Their Schools As a Result of Massachusetts Education Reform.
Summak, M. S. (2006). Eğitim Denetimi Dersi Ders Notları. Eğitim Bilimleri Yüksek
Lisans Programı, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tanrıöğen, A.(1995). Değişikliğe Karşı Direnme ve Eğitim Yöneticilerinin Direnme
Karşısındaki Rolleri. Çağdaş Eğitim, 211, ss:8 12
Taymaz, H. (1997). Uygulamalı Okul Yönetimi. Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri
Fak.Yayınlan. No :180.
Titiz, M.T. (1999). Ezbersiz Eğitim “Yol Haritası”. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Toklucu, E.(2001). MEB. Merkez Teşkilatının Yapısına Ait Sorunlar ve Çözüm
Önerileri. 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetim. Eğitimde
Yansımalar:IV Ulusal Sempozyumu. Öğretmen H.H.Tekışık Eğitim Geliştirme Vakfı.
Ankara.
Toptan, K.(2001). Yeniden Yapılanma. 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Orgütü ve
Yönetim. Eğitimde Yansımalar:IV Ulusal Sempozyumu. Öğretmen H.Tekışık Eğitim
Geliştirme Vakfı. Ankara.
Türk, E. (1998). Cumhuriyet Döneminde Milli Eğitim Bakanlığı Merkez Orgütünde
Yapı Boyutundaki Değişmeler. (Yayınlanmarnış Yüksek Lisans Tezi). A.Ü. Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Karip, E. (1996b). Etkili eğitim sistemlerinin geliştirilmesi. Eğitim Yönetimi 2: 245-257.
Kıcıroğlu, B. (2010). İlköğretim Okullarının Değişime Hazır Bulunuşluk Düzeyleri.
Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Ens.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com