Buradasınız

Anasayfa » Content

İLKÖĞRETİM ÖĞRETMENLERİNİN ÇATIŞMA YÖNETİM STRATEJİLERİ VE ÖFKE İFADE DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

RELATIONSHIP BETWEEN PRIMARY SCHOOL TEACHERS’ CONFLICT MANAGEMENT STRATEGY AND ANGER EXPRESSING LEVEL

Journal Name:

  • Akademik Bakış

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
The research is to determine, the styles of conflict resolution, continual-anger and the level of anger-expression of the teachers, employed both in the state and private primary schools, and to develop deductions and suggestions according to the data collected. The ‘Organizational Conflict Inventory II’ with its 28 Clauses which was developed by Rahim was implemented on 321 Elementary-Secondary school teachers in Istanbul. While proccessing the data obtained from the assesment tool, the multiple comparison tests ANOVA and Tukey have been used. In this study, two results have been analysed: Are there any effects of ‘Employment Period’ of teachers on ‘Conflict Management Styles’ and which of the ‘Conflict Management Styles’ are being used by teachers mostly? In the research results, it was observed that the compliance level of teachers who have been working since 0-10 years is lower than teachers who have been working since 21 years and more. Moreover, among the ‘Conflict Management Styles’, the ‘Fusion Inferior Dimension’ was the one that was used mostly. Furthermore, some suggestions have been made for schools, teachers and other authorised people regarding the roles they can have.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Araştırma, ilköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin; çatışma çözme stratejilerini, sürekli öfke ve öfke ifade düzeylerini belirlemek ve elde edilen verilere dayalı olarak sonuç ve öneriler geliştirmektir. Rahim (1983) tarafından geliştirilen yirmi sekiz maddelik ‘Örgütsel Çatışma Envanteri II’ İstanbul’da görev yapan 321 ilköğretim öğretmenine uygulanmıştır. Ölçme aracından elde edilen verilerin çözümlenmesinde Pearson Momentler Çarpımı Korelasyonu, ANOVA ve Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılmıştır. Çalışmada öğretmenlerin görev sürelerinin çatışma yönetim stratejilerini kullanmadaki etkisinin olup olmadığı ve öğretmenlerin hangi çatışma yönetim stratejilerini daha fazla kullandıkları belirlenmeye çalışılmıştır. Araştırma bulgularında görev süresi 0-10 yıl olan öğretmenlerin uyma düzeylerinin, görev süresi 21 yıl ve üzeri olan öğretmenlere göre daha düşük olduğu ayrıca çatışma yönetim stratejileri içinde en fazla kullanılanın ‘tümleştirme’ olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca yetkililere, okullara ve öğretmenlere düşen role ilişkin öneriler getirilmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ilkogretim-ogretmenlerinin-catisma-yonetim-stratejileri-ofke-ifade-duzeyleri-arasindaki-iliski.pdf
  • 23
1-12
  • Turkish

REFERENCES

References: 

AYDIN, M. (1998). Eğitim Yönetimi, Hatipoğlu Yayınevi, Ankara.
BAKİOĞLU, A. & YAMAN, E. (2004). Araştırma Görevlilerinin Kariyer Gelişimleri:
Engeller ve Çözümler, Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Dergisi,
20, 1-20.
BALKAYA, F. & ŞAHİN, N.H. (2003). Çok boyutlu öfke ölçeği, Türk Psikiyatri Dergisi,
14(3), 192-202.
BİLGE, F. (1997). Eğitim Bilimleri Öğrencilerinin Sürekli Kızgınlık Düzeyleri ve
Kızgınlıklarını İfade Biçimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi,
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 75-80
BREWER, N., MITCHELL, P. & WEBER, N. (2002). Gender Role Organizational Status,
And Conflict Management Styles, The International Journal of Conflict
Management, 13(1), 78-94.
CÜCELOĞLU, D. (2000). İnsan ve Dvranışı, Remzi Kitabevi, İstanbul.
DİNÇER, Ö. & FİDAN, Y. (1996). İşletme Yönetimi, Beta, İstanbul.
ERDOĞAN, İ. (2000). Okul Yönetimi ve Öğretim Liderliği, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
EREN, E. (1998). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi, Beta, İstanbul.
GENÇTAN, E. (1995). Psikanaliz ve Sonrası, Remzi Kitabevi, İstanbul.
GENÇTAN, E. (1999). İnsan Olmak, Remzi Kitabevi, İstanbul.
IVANCEVICH, G. & KONOPASKE, D. (2003). Organizations Behavior, Structure,
Processes, United States: Mcgraw-Hill Com.
KARASAR, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Nobel Yayıncılık, Ankara.
KARATAŞ, S. (2007) Afyonkarahisar İli Merkez İlköğretim Okullarında Görev Yapan Sınıf
ve Branş Öğretmenlerinin Kurumiçi Çatışmaları Yönetim Biçemine İlişkin
Görüşleri, Bilim Eğitim Düşünce Dergisi, 7(2).
KARİP, E. (2003). Çatışma Yönetimi, Pegem Yayıncılık, Ankara.
KOÇEL, T. (2001). İşletme Yöneticiliği, Beta, İstanbul.
NAVARO, L. (2000). Bir Cadı Masalı, Kızgınlık, Güç Ve Cinsel Roller Üzerine, Remzi
Kitabevi, İstanbul.
OATLEY, K. (2004). Emotions: A Brief History, United Kingdom: Blackwell Publishing.
ÖNER, U. (2000). Çatışma Çözme ve Arabuluculuk Eğitimi, İlköğretimde Rehberlik, (Ed.) Y.
Kuzgun, Nobel Yayıncılık, Ankara.
ÖZMEN, A. (2006). Öfkeyle Başa Çıkma Eğitiminin ve Etkileşim Grubu Uygulamasının İçe
Yönelik Öfke Üzerine Etkisi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,
30(2), 175-185.
RAHİM, M.A. (1983). A Measure of Styles of Handling Interpersonal Conflict, Academy of
Management Journal, 26(2), 368-376.
ROBBINS, S.P. (1978). Conflict management and conflict resolution are not synonymous
terms, California Management Review, 21(2), 67-75.
SAVAŞIR, I. & ŞAHİN, N.H. (1997). Bilişsel Davranışçı Terapilerde Değerlendirme: Sık
Kullanılan Ölçekler, Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Ankara.
SOYKAN, Ç. (2003). Öfke ve Öfke Yönetimi, Kriz, 11(2), 19-28.
STARNER, T.M. & PETERS, R.M. (2004). Anger Expression and Blood Pressure in
Adolescents, The Journal of School Nursing, 20(6), 335-342.
ŞAHİN, N.H. (1997). Öfke: O Sizi Kontrol Edeceğine Siz Onu Kontrol Edin, Türk Psikoloji
Bülteni, 3(7), 79-85.
ŞENDUR, F. (2006). Örgütsel çatışma ve çatışma yönetimi, Yüksek Lisans Tezi, Çağ
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
VAROL, M. (1990). Örgütlerde Gruplar ve Örgütsel Çatışma Üzerine Notlar, Ankara
Üniversitesi SBF Dergisi, 45(1-4), 185-187.
YAMAN, E. (2007). Üniversitelerde Bir Eğitim Yönetimi Sorunu Olarak Öğretim
Elemanlarının Maruz Kaldığı İnformal Cezalar: Nitel Bir Araştırma,
Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
Enstitüsü.
YAMAN, E. (2009). Yönetim Psikolojisi Açısından İşyerinde Psikoşiddet -Mobbing-, Nobel
Yayınları, Ankara.
YAMAN, E. (2010). Psikoşiddete (Mobbinge) Maruz Kalan Öğretim Elemanlarının Örgüt
Kültürü ve İklimi Algıları, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(1), 567-
578.
YAMAN, E. & IRMAK, Y. (2010). Yöneticiler ve Öğretmenler Arasındaki Güç Mesafesi,
Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(13), 164-172.
YAMAN, E., VİDİNLİOĞLU, Ö & ÇİTEMEL, N. (2010). İşyerinde Psikoşiddet, Motivasyon
Ve Huzur: Öğretmenler Çok Şey Mi Bekliyor? Psikoşiddet Mağduru Öğretmenler
Üzerine, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(1), 1136- 1151.
ZAPF, D. (1999). Organisational, Work Group Related and Personel Causes of
Mobbing/Bullying at Work. International Journal of Manpower, 20(1-2), 70-85.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com