Buradasınız

SANATSAL İLETİŞİM MODELİ: SAHNE (PERFORMANS) SANATLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

ATISTIC COMMUNICATION MODEL: A STUDY ON THE PERFORMING ARTS

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
It is an artistic monument created from aesthetic indicators, a tool used to comprehend and interpret the universe. Art communication shows more changes in every period by adapting to the sphere of influence of popular culture in proportion to other communication elements, and leaves aesthetic impression on the visual, audio and kinesthetic senses of spectators. Communication, the indispensible element of socialization; introduces a very effective type of reaching masses, when unified with the common feature of art regarding this subject. The communication procedure created especially through stage unites with a dynamic reception by dynamically transferring the artistic element which is also dynamic themselves. Art is a planned way of communication. While every element in fictional mechanism contains artistic content, the one that transfers and the transmitted one are both inside the aesthetic atmosphere. Art communication is created by giving an artistic meaning to the artistic components in the basic communication sequence and by transferring indicators that have artistic elements to senses. The characteristic pattern of the notion of art is reflected by providing primarily a flow of senses instead of a flow of information. Information transferred through art become more memorable because they are apprehended through senses. The transfer of an artwork by the artist through stage, spectator reactions, influences and noises are the artistic indicators in the basic communication sequence. This article has tried to present the interactive communication with spectators during performance based shows in performing art, and a perceptive phase; through the artistic communication notion. This study that has been prepared based on the qualitative research method, aims to analyze and evaluate the aesthetic judgments of spectators.
Abstract (Original Language): 
Estetik göstergelerle oluşturulan sanatsal bir yapıt, evreni anlamaya ve yorumlamaya yarayan etkili bir araçtır. Sanat iletişimi, diğer iletişim unsurlarına oranla popüler kültürün etki alanına katılıp her dönemde daha fazla değişiklik göstererek seyircinin görme, işitme ve hissetme duyularında estetik izlenimler bırakmaktadır. Toplumsallaşmanın vazgeçilmez bir öğesi olan iletişim, sanatın bu konudaki ortak özelliğiyle bütünleştiğinde kitlelere ulaşma konusunda oldukça etkili bir türü ortaya çıkarmaktadır. Özellikle sahne kanalıyla oluşturulan bir iletişim süreci, dinamik olan sanatsal ögelerin dinamik bir şekilde aktarılarak yine bir dinamizm içinde karşılanması ile bütünleşmektedir. Sanat, planlı bir iletişim şeklidir. Kurgusal düzenekteki her öge sanatsal içerik taşırken, aktaran ve aktarılan, estetik atmosfer içinde yer almaktadır. Sanatsal iletişim, artistik bileşenlerinin temel iletişim dizgesindeki anlama sanatsal boyut kazandırması, sanatsal ögeler içeren göstergelerin duyulara aktarılmasıyla oluşmaktadır. Sanatta bilgi akışı yerine öncelikle duygu akışının sağlanması, sanat kavramının karakteristik dokusunu yansıtmaktadır. Sanat yoluyla aktarılan bilgiler, duygu aracılığı ile kavrandığından daha akılda kalıcıdır. Sanat eserinin sanatçı tarafından, sahne kanalıyla seyirciye ulaştırılması ve seyirci tepkileri, etki ve gürültüler, temel iletişim dizgesindeki öğelerin artistik göstergeleridir. Bu makalede sanatsal iletişim kavramı ile, sahne sanatlarındaki performansa dayalı gösteriler sırasında seyirci ile kurulan interaktif iletişim ve algısal bir evre ortaya konulmaya çalışılmıştır. Nitel araştırma yöntemine dayalı olarak oluşturulan bu çalışma, seyircinin estetik yargılarını çözümlemeye ve değerlendirmeye yöneliktir.
1-23

REFERENCES

References: 

- Casey, E. S. (1971). Expression and Communication in Art, The Journal of Aesthetics
and Art Criticism, USA: Blackwell Publishing on behalf of The American Society for
Aesthetics: 30, No 2.
- Collingwood, R. G. (1958). The Principles of Art, USA: Oxford University Press, NY.
- Çamurdan E. (1996). Çağdaş Tiyatro ve Dramaturgi, İstanbul: Tiyatro/Kültür Dizisi:
21.
- DeVito, J. A. (1995). The Interpersonal Communication Book, New York: Harper
Collins College Publishers, 7.Edition.
- Erdem, O. (2009). Duygusal İletişim ve Beden Dili, İstanbul: Yakamoz/Gelişim.
- Erinç, S. M. (1997) “Sanat ve Bilim”, Anadolu Sanat Dergisi, Sayı:6, Eskişehir:
Anadolu Üniversitesi Yayınları:990.
- Göldere, S. (2002). “Martha Graham ve Modern Dansta Alan, Zaman, Yapı, Form
İlişkisi”, Dans, Daima, Editör: Muzaffer Evci, Ankara: Favori Yayınları.
- Hanna, J.L. (1988). “Dance and Rituel”, Journal of Physical Education, Recreation
and Dance.
- Hirsch, E. (2003). The Demon and The Angel – Searching for the Source of Artistic
Inspiration, USA: Harcourt Publishing Co, Inc, Orlando Florida. XI-Preface.
- İmamoğlu, G.; Tarman, S. (2005). “Kavramsal Sanat Üzerine”, I. Buca Eğitim
Fakültesi Uluslararası Görsel Sanatlar Buluşması Bildirisi, 15-30 Eylül 2005, İzmir:
DEÜ Basımevi.
- Kagan, M. (1993). Estetik ve Sanat Dersleri, (Aziz Çalışlar Çev.), Ankara: İmge
Yayınları, 2. Baskı..
- Karahan, Ç. (2010) “Dil Dışı Gösterge Olarak Sanat”,
e- dergi.atauni.edu.tr/index.php/SBED/article/.../79
- Kocabaş, F.; Elden, M.; Yurdakul, N. (1999). Reklâm ve Halkla İlişkilerde Hedef
Kitle, İstanbul: İletişim Yayınları, 1. Baskı.
- Lin, C. M. (2005). Perception of Dance Instructors Regarding General Dance
Education Curricula in Taiwan, Unpublished Dissertation, Umi No: 3188198, USA:
The University of South Dakota.
- Mattelart, A., Mattelart, M. (2006). İletişim Kuramları Tarihi, (M. Zıllıoğlu Çev. ),
İstanbul: İletişim Yayınları.
- Nutku, Ö. (1980). Sahne Bilgisi, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Öngün, A. (2003). “Opera ve Balede Sahne Tasarımı; Sahne, Bina ve Teknik
Sorunlar”, I. Ulusal Müzik ve Sahne Sanatları Kongresi, 28-30 Mart 2001, İzmir: İBB
Kent Kitaplığı:38.
- Özkök, E. (1982). Sanat, İletişim ve İktidar, Ankara: Tan Kitap.
- Pavis, P.; Shantz, C. (1998). Dictionary of the Theatre: Terms, Concepts, and
Analysis, Canada: University of Toronto Press Incorporated.
- Peltekoğlu, F. B. (2004). Halkla İlişkiler Nedir, İstanbul: Beta Basım.
- Sayers, D. L. (2004). The Mind of the Maker, GB: Biddles Ltd, King’s Lynn Norfolk.
- Sillars, S. (1997). İletişim, (N. Akın Çev.), İstanbul: Milli Eğitim Basımevi, 2. Baskı.
- Tonbul, G. (2001). “Geleceğin Tiyatrosunda Beden Dili”, I. Ulusal Müzik ve Sahne
Sanatları Kongresi, 28-30 Mart 2001, İzmir: İBB Kent Kitaplığı:38.
- Tuncay, M. (2008). “Alkış Üstüne”, Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar
Fakültesi Hakemli Dergisi, Isparta: ART-E.
- Turgut, İ. (1991). Sanat Felsefesi, İzmir: Bilgehan Matbaası.
- Türkoğlu, N. (2007). Toplumsal İletişim, İstanbul: Kalemus Yayıncılık.
- Uz, N. “Bir Sanat Yapıtında Özne-Nesne Kavramı”, http://www.boltart.net/bir-sanatyapitinda-ozne-nesne-kavrami.
- Ziss, A. “İmge ve Gösterge-2”, http:
209.85.229.132/search/gorseldil/bildiri/sanatsal.pdf,.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com