AÇIKALIN, A. (1998). Bilgi toplumunun eğitim sistemi ve geleceğe yönelik eğilimler. Yeni
Türkiye, s. .829-836.
AÇIKALIN, A. (1998). Teknik ve toplumsal yönleriyle okul yöneticiliği,Ankara: Pegem
Yayıncılık.
AKGÜL, M.K. VE YILDIRIM, F. (1995). Eğitim Araçlarının Kullanımında Ergonomik
Ölçülerin Önemi. 5. Ergonomi Kongresi, Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları
Serisi.
ARSLAN, M. (2000)“Cumhuriyet dönemi ilköğretim programları ve belli başlı özellikleri
üzerine bir makale. Milli Eğitim Dergisi, Sayı : 146.
ASLAN, B. (2005) “Öğretim (‘Müfredat’)Programları’nın Hazırlanmasına Dayanak
Oluşturan Cumhuriyet Dönemi’nin Dinamikleri Ve 1968 – 2005 İlköğretim
Programları’nın Sınırlı Bir Karşılaştırılması.” XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri
Kongresinde Sunulan Bildiri. Pamuk Kale Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
AVCI, N. (1993). Enformasyon Toplumu ve Eğitim Sistemlerine Etkileri. Ankara: Milli
Eğitim Bakanlığı Yayınları.
AYDIN, A. (2000) Sınıf Yönetimi, Ankara, Anı Yayıncılık, 2. Baskı, 27-28.
BALCI, A. (1993). Etkili Okul. Kuram,Uygulama Ve Araştırma, Ankara Üniversitesi Eğitim
Bilimleri Fakültesi Yayınları, Ankara.
BAŞAR, H. (2001). Sınıf Yönetimi, Ankara, Pegem A Yayıncılık, 5. Baskı.
BAŞARAN, İ. E. (1999). Okulöncesi Eğitimde ve İlköğretimde Yeniden Yapılanmaya İlişkin
Öneriler. Eğitimde Yansımalar 21.Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi. Ankara.
BİNBAŞIOĞLU, C. (2009). Başlangıçtan Günümüze Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Anı
Yayıncılık.
BURSALIOĞLU, Z. (1981). Eğitim Yöneticisinin Yeterlikleri, A.Ü. Eğt. Fak. Yay. No:93,
Ankara.
CERİT, Y. (2001). Bilgi Toplumunda İlköğretim Okulu Müdürlerinin Rolleri. (Doktora
Tezi). Abant İzzet Baysal Üniversitesi.
CRAMER, J.E VE BROWNE, G.S (1982). ÇağdaşEğitim.(Çev. A. Ferhan Oğuzkan),
İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
AKADEMİK BAKIŞ DERGİSİ
Sayı: 34 Ocak – Şubat 2013
Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi
ISSN:1694-528X İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi, Türk Dünyası
Kırgız – Türk Sosyal Bilimler Enstitüsü,Celalabat – KIRGIZİSTAN
http://www.akademikbakis.org
17
ÇAĞLAR, A. (1999). 75. Yılında Cumhuriyet’in İlköğretim Birikimi”; 75 Yılda Eğitim;
Türkiye İşBankası Ve Tarih Vakfı Yayınları, İstanbul.
ÇELİK, V. (1999). Eğitimsel Liderlik. Ankara:Pegem Yayınları.
ÇINGIR, Ş. (1996). Okul Büyüklüğünün Öğrenci Başarısı İle İlişkisi. (Yüksek Lisans Tezi).
Ankara Üniversitesi.
DİNÇSOY, Ö. (1995). Türk Eğitim Sistemi, Ankara: Ekin Matbaacılık.
ERDEM, A. R. (2005). İlköğretimimizin Gelişimi Ve Bugün Gelinen Nokta. Bilim, Eğitim
Ve Düşünce Dergisi.Haziran, Cilt 5, Sayı 2.
ERDEM, A.R. (1998). Nasıl Bir İnsan Modeli Yetiştirelim. Ankara: Anı Yayıncılık.
FINDIKÇI, İ. (1996). Bilgi Toplumunda Yöneticilerde Kendini Geliştirme. İstanbul: Kültür
Koleji Eğitim Vakfı Yayınları.
GÜNBAYI, İ. (1999). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin İşDoyumu. (Doktora Tezi).
Hacettepe Üniversitesi.
GÜVEN, S. (2008). Sınıf Öğretmenlerinin Yeni İlköğretim Ders Programlarının
Uygulanmasına İlişkin Görüşleri. Milli Eğitim Dergisi. Sayı: 177.
İŞMAN, A. (2001). Sakarya İli Öğretmenlerinin Eğitim Teknolojileri Yönündeki
Yeterlilikleri, Http://Www.Tojet.Net/Articles/1110.Htm.
MEB. (2010); Eğitim Kurumlarının Kademelere Görev Okul, Öğrenci Ve Öğretmen Sayısı;
Http://Sgb.Meb.Gov.Tr/İstatistik/Meb_İstatistikleri_Orgun_Egitim_2008_2009.Pdf.
Http: //İogm.Meb. Gov.Tr. Erişim Tarihi; 16.09.2010 11.50.
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Talim Ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2005). İlköğretim Hayat
Bilgisi Dersi Öğretim Programı Ve Kılavuzu (1,2, Ve 3. Sınıflar).Ankara: Devlet
Kitapları Müdürlüğü Basımevi.
ONAT, E. (1990). Mekânsal Organizasyonlarda İhtiyaç Programlaması. Ankara, Teknik
Yayınevi.
ÖZDEMİR, S. (1998). Eğitimde Örgütsel Yenileşme, Ankara: Pegem Yayıncılık.
ÖZDEN, Y. (1998). Eğitimde Dönüşüm.Ankara:Pegem Yayınları.
Pre-School And Primary Education İn The European Union (2000). P1 Of 4.
Http://Www.Eurydice.Org/ Documents/ Preschool-N-Primary/En/C11pe1’en.Htm.
ROSOVSKİ, H. (1990).Üniversite. Çev: Süreyya Ersoy. Tubitak Yayınları.14.Basım.
SABUNCUOĞLU, Z. Ve TÜZ, M. (2001) Örgütsel Psikoloji. Bursa, Ezgi Kitabevi, 3. Baskı.
SAĞLAM, M. (1998). 21.Yüzyılda Eğitim. Yeni Türkiye.
SAĞLAM, M.(1999). Avrupa Ülkelerinin Eğitim Sistemleri.Eskişehir: Anadolu Üniversitesi
Yayınları.
SENEMOĞLU, N. Ve ÇELİK, K. (2000); İlköğretimde Sayısal Gelişmeler Ve 2000’li
Yıllarda Nitelik Geliştirme. Süleyman Demirel Üniversitesi Burdur Eğitim Fakültesi
Dergisi, Sayı 1, Burdur.
AKADEMİK BAKIŞ DERGİSİ
Sayı: 34 Ocak – Şubat 2013
Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi
ISSN:1694-528X İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi, Türk Dünyası
Kırgız – Türk Sosyal Bilimler Enstitüsü,Celalabat – KIRGIZİSTAN
http://www.akademikbakis.org
18
ŞİMŞEK, N. (1991). Ortaöğretimde Okul Binalarının Kullanım Etkililiği: Mekân Ve Zaman
Boyutları Açısından Değerlendirme. (Yüksek Lisans Tezi), Ankara .
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Tebliğler Dergisi(Ağustos 2004). Cilt: 67, Sayı: 2563.
TAŞ, A. (2000). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Öğretimsel Liderliği Gerçekleştirme
Düzeyleri. YayınlanmamışDoktora Tezi. Gazi Üniversitesi.
TÜSİAD (1998) Sekiz Yıllık Eğitime Adım Adım. Tüsiad Yayın Organı, Sayı:36, Temmuz-Ağustos.
ÜNAL, S. (1991). Eğitim Yöneticilerinin Okulda Eğitim Ve Öğretimin Niteliğini Geliştirecek
Şekilde Eğitilmeleri. Eğitimde Nitelik Geliştirme Sempozyumu.
ÜSTÜNDAĞ, N. (1999). Akıllı Binaların Tesis Yönetimi Ve İşYaşamı Kalitesi Üzerindeki
Etkileri. (Doktora Tezi), İstanbul Üniversitesi.
YALIN, H. İ.(2001). Hizmet İçi Eğitim Programlarının Değerlendirilmesi, Milli Eğitim
Dergisi.150.
YENAL, O. (1999). Ulusların Zenginliği Ve Uygarlığı – Eğitim Boyutu. Türkiye İşBankası
Kültür Yayınları, Ankara
Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com