Buradasınız

Anasayfa » Content

LİSE ÖĞRENCİLERİNİN GENEL SALDIRGANLIK DÜZEYLERİ BAĞLAMINDA ŞİDDET İÇEREN DAVRANIŞLARI SERGİLEME SIKLIKLARININ İNCELENMESİ

INVESTIGATION OF STATUS HIGH SCHOOL STUDENTS APPLYING FOR OF VIOLENCE

Journal Name:

  • Akademik Bakış

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study of high school students in terms of overall levels of violence, aggression, to examine the frequency of display behavior that item. The research population in the city center of Erzurum 2010-2011 academic year high school students who are receiving education and creating the working group mentioned in the appropriate sampling universe is defined as 460 high school students. Research to collect data Tuzgöl (1998) developed by the aggression scale and the personal information form was used by the researcher. The data obtained from the SPSS 16:00 package program were analyzed using arithmetic mean and t-test technique. Students' levels of aggression with the results of research over the last year to start a fight at school, being involved in a fight outside the school being involved in a fight, cutting tool to bring to school, taking the penalty discipline committee, organization, implementation and friends, verbal violence, gang activity shows significant differences in the state of being, alcoholic coming to school, be referred to the disciplinary board, police, police station or court, an episode which shows that there is a difference between being involved.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı lise öğrencilerinin genel saldırganlık düzeyleri açısından şiddet öğesi içeren davranışları sergileme sıklıklarının incelenmesidir. Araştırmanın evrenini Erzurum şehir merkezinde 201-2011 eğitim öğretim yılında öğrenim görmekte olan lise 4.sınıf öğrencileri oluştururken, çalışma grubunu sözü geçen evrenden uygun örneklem olarak belirlenen 460 lise öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak için Tuzgöl (1998) tarafından geliştirilen saldırganlık ölçeği ve araştırmacı tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 16.00 paket programında, aritmetik ortalama, standart sapma ve bağımsız örneklemler için t testi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonuçları öğrencilerin saldırganlık düzeylerinin son bir yılda okulda kavga çıkarma, bir kavgaya karışma, okul dışında bir kavgaya karışma, okula kesici alet getirme, disiplin kurulundan ceza alma, arkadaşlarına sözel şiddet uygulama, örgüt ve çete faaliyeti içinde olma durumuna göre anlamlı farklılaşma gösterdiğini, okula alkollü gelme, disiplin kuruluna sevk edilme, polis, karakol veya mahkemeye intikal eden bir olaya karışma durumuna göre ise anlamlı farklılaşma olmadığını göstermektedir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastrmx_9383_pp_.pdf
  • 36
  • Turkish

REFERENCES

References: 

American Academy of Pediatrics(1995). Media Violence, AAP Committe on Comminications
in Pediatrics, 95(6), 113,117
Alıcıgüzel, I. (2001). Çağdaş Okulda Eğitim ve Öğretim, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Alikaşifoğlu, M., Ercan, O., Erginöz, E., & Kaymak, D. A. (2004).
Violentbehavioramongturkishhighschoolstudents and correlate of
physicalfighting. European Journal of PublicHealth, 14 (2), 173-177.
Aral, N.(1997). Fiziksel İstismar ve Çocuk. Ankara: Tekışık Ofset.
Aras, Ş., Günay, T., Özan, S., & Orçun, E. (2007). İzmir İlinde Lise Öğrencilerinin Riskli
Davranışları Anatolian Journal of Psychiatry, 8, 188-196.
Artuk, M.E. (2002). Medya Şiddet ve Özellikle İntihar Haberlerinin Sunumunun Toplum
Üzerinde ki Etkileri ve Bunun Önlenmesi. Radyo ve Televizyonlarda Şiddet ve
İntihar Haberlerinin Sunumunun Toplum Üzerinde ki Etkileri Sempozyumu,
Ankara-Bilkent Hotel.
Anderson, C. Bushman, B.(2002).Human agression. AnnualRevievs of
Psychology, (53), 27-51.
Ando, M.,Asakura, T., Simons-M, B. (2007). A psychoeducationalprogram
topreventaggressivebehavioramongjapaneseearlyadolescents.
HealthEducation&Behavior. 34 (5): 765- 776.
Anne L.,Hoffman, S., Leschied, A. W. (2004). A
psychoeducationalgroupforaggressiveadolescentgirls. The Journal forSpecialists
in GroupWork. 29 (3): 285-299.
Aytek, H. (1999). Grup rehberliğinin ortaöğretim basamağındaki öğrencilerin öfke
davranışlarının kontrolü üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi
Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,Adana.
Baş, A.,kabasakal, t. (2010). İlköğretim okullarında saldırganlık ve şiddet davranışlarının
yaygınlığı.İlköğretim-Online, 9(1):93-105
Baymur, F.(1983). Genel Psikoloji. Ankara: İnkılâp ve Aka Kitabavi.
Bilge, F. (1996). Danışandan hız alan ve bilişsel-davranışçı yaklaşımlarla yapılan grupla
psikolojik danışmanın üniversite öğrencilerinin kızgınlık düzeyleri üzerindeki
etkileri. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü.
Breunlin, D. C.,Cimmarusti, R. A., Bryant, E. T., Hetherington, J. S. (2002).
Conflictresolutiontraining as an alternativetosuspensionforviolentbehaviour.
Journal ofEducationalResearch, 95(6): 349-358
Cevher, M. (2007). Suça sürüklenen çocuklar; Çocuk suçluluğuna genel bir bakış içinde
Solak. A (Ed), Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçlululuğu (19-35). Ankara; Hegem
Yayınları.
Craig, W. M. ve Pepler, D. J. (2003). Identifying and targeting risk forinvolvement in bullying
and victimization.The Canadian Journal of Psychiatry, 48, 577–82.
Çetinkaya, S., Nur, N., Ayvaz, A., Özdemir, D., Kavakcı, Ö. (2009). Sosyoekonomik durumu
farklı üç ilköğretim okulu öğrencilerinde akran zorbalığının depresyon ve benlik
saygısı düzeyiyle ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10, 151-158
Dahlberg. H., Gürsoy, F.(1998). Anne yoksunu olan çocukların saldırganlık
eğilimlerinin incelenmesi. Çukurova üniversitesi eğitim fakültesi
dergisi, 75-74, 60,64.
Dilekmen, M.,Ada, Ş., Alver, B. (2011). İlköğretim 2. kademe öğrencilerinin saldırganlık
özellikleri. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 10(2):927-944
Dodge, K. A,.Coie, J. D. (1987). Social ınformationprocessingfactors in reactive and
proactiveaggression in children’speergroups. Journal of Personality and Social
Psychology 53: 1146-1158.
Eroğlu, Sursan, E. (2009). Saldırganlık davranışlarının boyutları ve ilişkili olduğu faktörler:
lise ve üniversite öğrencileri üzerine karşılaştırmalı bir çalışma. Selçuk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21: 205-221.
Efîlti, E.(2006).Ortaöğretim kurumlarında okuyan öğrencilerin saldırganlık,
denetim odağı ve kişilik özelliklerinin karşılaştırmalı olarak
incelenmesi. Yayınlanmamışdoktora tezi. SelçukÜniversitesi, Sosyal
Bilimler Enstitüsü.
Genç, H. (2007). Grupla öfke denetimi eğitiminin lise 9.sınıf öğrencilerinin sürekli öfke
düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi.
Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Güner, I. (2007), Çatışma çözme becerilerini geliştirmeye yönelik grup
rehberlik programının lise 4. sınıf öğrencilerinin saldırganlık ve
problem çözme becerisi üzerine etkisi. Yüksek lisans tezi. İnönü
Üniversitesi.
Gündoğdu, R. (2010) 9. sınıf öğrencilerinin çatışma çözme, öfke ve saldırganlık düzeylerinin
bazı değişkenler açısından incelenmesi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi. 19(3):257-275
Gürsoy, F.(2002). Annesi çalışan ve çalışmayan çocukların saldırganlık eğilimlerinin
incelenmesi.Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi. 7(6), 7-15
Gökçakan, N. (2010). Mersin ilinde 2005-2009 yılları arasında çocuk suçları oranının
incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,(6), 133-143.
Gökdaş, İ. (2007). İlköğretimde Şiddet. İçinde, Solak. A (Ed), Okullarda şiddet ve çocuk
suçlululuğu (263-295). Ankara; Hegem Yayınları.
Gözütok, F.D., Karacaoğlu, C., Er, O. (2007). Çocuklar evde de okulda da dövülüyor İçinde,
Solak. A (Ed), Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçlululuğu(133-149). Ankara; Hegem
Yayınları.
Gözütok, F.D(2001). Okulda Dayak. Ankara: 72 Ofset.
Herrmann, D. S. ve McWhirter, J. J. (2003). Anger&aggressionmanagement in
youngadolescents; an experimentalvalidationof the SCARE program. Education
And Treatment of Children, 26(3): 273-302.
Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Kültürel Psikoloji Bağlamında İnsan ve Aile. İstanbul:
Evrim Yayınevi.
Karahan, T., Özcan, F., Ağlamaz, T. (2009). Lise 4. sınıf öğrencilerinin saldırganlık
düzeylerinin anne babanın birliktelik durumu, öz ve üvey oluşu ve yaşamda
öncelikli en önemli değer algısı açısından incelenmesi. Uludağ Üniversitesi
Eğitim FakültesiDergisi, 22(1):211-229.
Karasar, N. (1998). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Karataş, Z.,Gökçakan, Z. (2010). Psikodramateknikleri kullanılarak yapılan grup
uygulamasının ergenlerin çatışma çözme becerilerine etkisinin incelenmesi. Türk
Psikiyatri Dergisi, 20(4):357-366.
Karataş, Z. (2009). Bilişsel davranışçı teknikler kullanılarak yapılan öfke yönetimi
programının ergenlerin saldırganlığını azaltmadaki etkisi. Pamukkale Üniversitesi
Eğitim Fakültesi, (26):12-24.
Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk eğitiminin ilköğretim düzeyindeki bir grup öğrencinin
çatışma çözme davranışlarına etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek
lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü, Ankara.
Martino, S.C.,Ellickson, P.L., Klein, D.J., McCaffrey, D., &Edelen, M.O. (2008).
Multipletrajectories of physicalaggressionamongadolescentboys and girls.
AggressiveBehavior, 34, 61-75.
Miller, G.E. (1994). School violenceminiseriesimpressions and implications. School
Psychology Review, 23(2): 257-261.
Nansel, T.,Overpeck, N. (2001). Bullyingbehaviorsamong U.S. youth, JAMA, 285, 16.
İpek, C. (2007). Okullarda şiddet bağlamında ilköğretim programına konulan medya
okuryazarlığı dersi, İçinde, Solak. A (Ed), Okullarda Şiddet Ve Çocuk
Suçlululuğu.(133-149). Ankara; Hegem Yayınları.
Pişkin, M. (2003). Okullarımızda Yaygın Bir Sorun: Akran Zorbalığı. VII.Ulusal PDR
Kongresi, Bildiri Özetleri, 125, Ankara: Cantekin Matbaası.
Rutherford JR. Robert B.,MathurSarup R. ve Quinn Mary M. (1998).
Promotingsocialcommunicationskillsthroughcooperativelearning and
directınstruction. Education and Treatment ofChildren. 21 (3): 354-370
Saldırım, M. (2007). Ceza infaz kurumundan eğitim kurumuna. İçinde, Solak. A (Ed),
Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçlululuğu(77-97). Ankara; Hegem Yayınları
Solak, A. (2011). Türkiye’nin Suç Haritası; Çocuk Suçluluğu. Ankara: Hegem Yayınları.
Söylemez, S. (2007). Ergenlerde problem çözme becerisini geliştirmeye yönelik bir grup
çalışması içinde Erkan, S., Kaya, A. (Ed) Deneysel Olarak Sınanmış Grupla
Psikolojik danışma ve Rehberlik Programları III. Ankara: PegemAYayıncılık.
Sütçü, T.,Aydın, S. (2010). Ergenlerde öfke ve saldırganlığı azaltmak için bilişsel davranışçı
bir grup terapisi programının etkililiği. Türk Psikoloji Dergisi, 25(66):57-72
Tuzgöl, M. (1998). Ana-baba tutumları farklı lise ögrencilerinin saldırganlık düzeylerinin
çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Psikolojik Danışma ve Rehberlik
Dergisi, 39-48.
Odacı, H. (2007). Çocuk suçları ve şiddet Olayları. İçinde, Solak. A (Ed), Okullarda şiddet
ve çocuk suçlululuğu (55-76). Ankara; Hegem Yayınları.
Olweus, D., Mona E. S. (2003). Prevalanceestimationooschoolbullyingwith the Olweus /
bullyquestionnaire, AggressiveBehavior, 29, 239–68.
Ögel, K., Tarı, I., Eke, C. (2006). Okullarda Suç ve Şiddeti Önleme Klavuzu. İstanbul,
Yeniden Yayınları.
Uludağlı, N. ve Uçanok, Z. (2005). Akran zorbalığı gruplarında yalnızlık ve akademik başarı
ile sosyometrik statüye göre zorba/kurban davranış türleri. Türk Psikoloji Dergisi,
20(56), 77–92.
Uysal, A. (2003). Şiddet karşıtı programlı eğitimin öğrencilerin çatışma çözümleri, şiddet
eğilimleri ve davranışlarına yansıması. Yayınlanmamış doktora tezi, Ege
Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
Uysal, Z. (2006). Çatışma çözme eğitim programının ortaöğretim dokuzuncu sınıf düzeyindeki
öğrencilerin çatışma çözme becerilerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi,
Çukurova Üniversitesi Sosyal BilimlerEnstitüsü.
Üstün, A., Yılmaz, M., Kırbaş, Ş. (2007). Gençleri şiddete yönelten nedenler. İçinde, Solak.
A (Ed), Okullarda şiddet ve çocuk suçlululuğu (109-131). Ankara; Hegem
Yayınları
Vera, E. M.,Shin, R.Q., Montgomery, G. P., Mildner, C., Speight, S. L. (2004).
Conflictresolutionstyles, self-efficacy, self-control, and futureorientation of urban
adolescents. Professional School Counseling, 8 (1): 73-80
Weir, E. (2005). PreventingViolence in Youth. CanadianMedicalAssociation Journal,
172(10): 1291- 1292.
Williams, S. Myers, S.(2004). AdolescentViolence. The ABFN Journal, 31-34.
Yavuzer, H.(1986). Çocuk ve Suç. İstanbul: Remzi Kitabevi
Yavuzer, Y. (2010). Okullarda saldırganlık-şiddet: okul ve öğretmenle ilgili risk faktörleri ve
önleme stratejileri.Milli Eğitim Degisi, 192, 43-56
Yavuzer, Y.,Üre, Ö. (2010) Saldırganlığı önlemeye yönelik psiko-eğitim programının lise
öğrencilerindeki saldırganlığı azaltmaya etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, (24):389-405

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com