Buradasınız

Anasayfa » Content

Şiddetin İdeolojik Yüzü ya da Faşizmin Korunan Baltası

Ideological face of Violence or Protected ax of Fascism

Journal Name:

  • Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2009

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Objective of all the ideologies is to make happy mankind. Facism which has been assumed to emerge in the twentieth century should not be considered out of this generalisation. However, there is one aspect that distinguishes fascism from other ideologies. This aspect is that fascism is an ideology that abuses ideology. On the other hand fascism, which considers nearly all the methods as legal in order to reach its target, naturally uses violence as a tool. In fact, fascism is an ideology of violence. Both its fundamental notions and practises show this clearly. Fascist movements are dependent on leaders. Absolute obedience is an essence in fascism. Fascism is a movement that fundamentally oppose to democracy and liberalism.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bütün ideolojilerin amacı insanları mutlu etmektir. Yirminci yüzyılda ortaya çıktığı kabul edilen faşizmi de bu genellemenin dışında görmemek gerekir. Ancak faşizmi diğer ideolojilerden ayıran bir yön vardır. O da, faşizmin ideolojiyi kötüye kullanmasıdır. Diğer taraftan hedefe ulaşmak için hemen her yöntemi meşru kabul eden faşizm, doğal olarak şiddeti de bir araç şeklinde kullanmıştır. Aslında faşizm bir şiddet ideolojisidir. Hem temel kabulleri hem de pratiği bunu açıkça göstermektedir. Faşist hareketler lidere bağlı hareketlerdir. Faşizmde lidere mutlak itaat esastır. Faşizm, demokrasi ve liberalizme temelden karşı bir harekettir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-siddetin-ideolojik-yuzu-ya-da-fasizmin-korunan-baltasi.pdf
  • 1
1
10
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Hitler, A. (1992). Kavgam, Çev. A. Nejad, İstanbul: Toker Yay.
Krisztics, A. (1935). “Essential Principles of Socialism, Fascism, and Democracy”, Annals
of the American Academy of Political and Social Science, Vol. 180.
Douglas, A. (1984). “Violence and Fascism: The Case of the Faisceau”, Journal of Contemporary
History, Vol. 19, No. 4.
Heywood, A. (2003). Political Ideologies, New York: Palgrave Macmillan.
Vincent, A. (2006). Modern Politik İdeolojiler, Çev. A. Tüfekçi, İstanbul: Paradigma Yay.
Fromm, E. (1995). İnsandaki Yıkıcılığın Kökenleri II, Çev. Ş. Alpagut, İstanbul: Payel
Yay.
Balibar, E. (1993). Some Questions on Politics and Violence, Assemblage, No. 20, Violence,
Space.
Bataille, G. (1979). The Psychological Structure of Fascism, New German Critique,
No.16, Winter.
Sorel, G. (2002). Şiddet Üzerine Düşünceler, Çev. A. Hazaryan, Ankara: Epos Yay.
Singh, G. (1976). Politics and Violence, Social Scientist, Vol. 4, No. 11.
Marcuse, H. (1973). Reason and Revolution, London: Routledge&Kegan Paul.
Siclair, J.M. (2000). Collins English Dictionary (Gen.Cons.), Glasgow: Harper Collins
Publishers
Lipset, S.M. (2001). Political Philosophy, Washington D.C. CQ Pres.
Macciocchi, M-A. (2000). Faşizmin Analizi, Çev. Cemal Süreya, İstanbul: Payel Yay.
Sarıca, M. (1993). 100 Soruda Siyasi Düşünce Tarihi, İstanbul: Gerçek Yayınevi.
Türköne, M. (2005). Siyaset, Ankara: Lotus Yayınevi.
Reich, W. (2002). Faşizmin Kitle Ruhu Anlayışı, Çev. B. Onaran, İstanbul: Payel Yay.
Yayla, A. (2009, 8 Mayıs). ‘Liberaller, Kemalistler ve Faşizm’, Zaman Gazetesi. 24.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com