Buradasınız

Eski Ahit’te Zaman

Time in the Old Testament

Journal Name:

Publication Year:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of Author
Abstract (2. Language): 
Judaism does not exist in the idea of eternity of Ancient Greek philosophy. Time is created after the universe in the Ancient philosophy. The main idea of the Old Testament appears at the moment of time after the creation of the universe. Time is within the universe, not vice versa. Time consists of forms in Judaism; like genesis [6 days of creation], seventh day, and circle of stars. Sabbath and holy days are significant periods of time for the Jews who want to escape from the restriction of time to achieve spiritual purification necessary for eternal life. Future priorities and recency in the context of the tradition of ancient Israel is not a priority, given the past. Old Jewish tradition favors the Past over the Present. In the context of finite-infinity relations finite is a quality of the universe whereas infinity is peculiarly Divine. Apocalypse is an essential term of the Old Testament. The term refers to the finite aspect of the universe.
Abstract (Original Language): 
Yahudilik Antik Yunan felsefesindeki zamanın ezeliliği anlayışına oldukça yabancıdır. Burada ana düşünce zamanın evrenin yaratılmasından sonra ortaya çıktığıdır. Yani evren zaman içinde değil; zaman evren içinde yaratılmıştır. Yahudilikte zaman hiç şüphesiz yapılandırılmış bir zamandır ve mesela yaratılış haftası, dinlenme günü ve yıldızların Tanrının isteğine göre hareket ettikleriyle ilgili farklı yapılandırmalar söz konusudur. Eski Ahit’te Şabat ve bayram zamanlarında zamanın hâkimiyetinden çıkarak -en azından bunu başarmaya çalışarak- Tanrı’nın dinginliğine katılmak ve o dinginlikten pay almak oldukça önemlidir. İnsanın, zamanın sonunu düşünerek zamansallıktan kurtulup; sonsuz hayat için huzura kavuşması oldukça önemli inanç esaslarından biridir. Eski İsrail geleneğinde geçmiş ve gelecek zamanın önceliği bağlamında öncelik geleceğe değil, geçmişe verilmektedir. Sonluluk-sonsuzluk ilişkisi açısından sonluluk tabiata ve bütün bir varlık âlemine has bir özellik iken; sonsuzluk ve bu anlamda başlangıçsızlık Tanrı’ya ait bir özellik olarak karşımıza çıkmaktadır. “Apokalipsi”, zaman kavramı bağlamında Eski Ahit’te karşımıza çıkan temel bir kavramdır. Bu kavram kâinatın sonunu, yani sonlu zamanın nihayete ermesini ifade eder.
165
178

REFERENCES

References: 

Augustinus (2006). Confessionen. Köln: Brill Verlag.
Brünnig, C.(1992). Mitten im Leben vom Tod umfangen, Psalm 102 als
Verganglichkeitsklage und Vertrauenslied. Frankfurt: Anton Main.
Bliscke, M.V. (2007). Die Eschalotogie in der Sapientia Salamonis. FAT II/26, Tübingen:
Mohr-Siebeck Verlag.
Bückers, H (1934). Die Unsterblichkeitslehre des Weisheitbuches. ATA, 13-14, Berlin:
De Gruyter.
178 / Arslan TOPAKKAYA
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü Dergisi 2012 16 (2): 165-178
Delitzsch, F (1894). Die Psalmen. Leipzig: Dörffling & Francke.
Das Alte Testament (2006). hrsg. Christopf Levin. 3. Auflage, München: C.H. Beck
Eliade, M.(2003). Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi. I, III, (Çev: Ali Berktay), İstanbul:
Kabalcı yayınevi.
Jenni, .E.(1952). “Das Wort Ewigkeit in alten Testament”. ZAW 64, 197-248, München:
H.C.Beck.
Jacob, B.(1943). Das erste Buch der Tora.Genesis. Berlin: De Gruyter.
Kitab-ı Mukaddes (1993). Yayınlayan: Birleşmiş Kitabı Mukaddes Cemiyetleri, İstanbul:
Kitabı Mukaddes Şirketi.
Rogers Payne, E. (1938). Sapentia Salamonis. Yale: Yale Univ. Press.
Stern, D. (2003). Time and Process in Ancien Judaism. Oxford: Oxford Ünv.Press.
Urbach, E. E. (1975). The Sages. Their Concepts and Bliefs. Hebrew: Magnes.
Topakkaya, A. (2008). “Geçmiş Zaman Gerçekten Geçmiş midir?”. Uluslararası Sosyal
Araştırmalar Dergisi, I (4), ss.566-573.
Wollf, H.W. (1973). Antropologie des Alten Testaments. Halle: Chr. Kaiser-Verlag

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com