Buradasınız

Anasayfa » Content

Yetişkinlerde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’nun Demografik Değişkenlere, Öfke ve Öfke İfade Tarzına Göre İncelenmesi

Analysis of ADHD according to Demographic Variables, Anger and Anger Expression in Adults

Journal Name:

  • Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The main object of this research is an analysis of ADHD according to Demographic Variables, Anger and Anger Expression among Adult samples. Survey searching model was used in this research. The participants of this study graduated from the University BA program and ongoing pedagogical formation program in 2010-2011 fall semester (n = 190). Their average age was 25. The personal information derived from Adult Attention Deficit Hyperactivity Scale and Trait Anger, and Anger Expression Scale was used as data collection tools. According to results of this study, as a subscales of ADHD, attention deficit had the most common and high level in the samples. In general sample, ratings of high level ADHD were %3. In this research it was found that there was a significant difference between male and female participants in ADHD Problem subscale. In addition, analysis of the ADHD Problem subscale data indicated that the Female participants were significantly more problem than the Male participants. There were no differences between marital status and smoking on the subscale and total point. On the problem subscale, in terms of Alcohol use, there were significant differences between the groups. Presence or absence of psychological disorder in the family with the attention deficit subscale showed a significant difference. It was found out that there were significant relationship between Participants’ attention deficit, hyperactivity points and ADHD sub-scale of the problem with total scores of trait anger and anger in and anger out. Anger control scores did not have a meaningful relationship with subscales and total score of ADHD.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın temel amacı, yetişkin örneklemde DEHB’nin demografik değişkenler ile öfke ve öfke ifade tarzına göre incelenmesidir. Araştırma tarama modelinde yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu 2010-2011 güz yarıyılında Kafkas Üniversitesi pedagojik formasyon programına devam eden lisans mezunu bireyler oluşturmaktadır (n=190). Katılımcıların yaş ortalamaları 25’tir. Veri toplama araçları olarak, Kişisel Bilgi Formu, Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Ölçeği ve Sürekli Öfke - Öfke İfade Tarzı Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda, DEHB alt ölçeklerinde üst düzeyde en sık görülen DEHB alt boyutunun dikkat eksikliği olduğu görülmüştür. Genel toplamda, üst düzey DEHB’nin oranı %3.7’ dir. DEHB, Sorun alt ölçeğinde cinsiyete göre anlamlı bir farklılık göstermiştir. Kadınların sorun davranışları erkeklere göre daha çok sergiledikleri görülmüştür. Gerek alt boyutlarda gerekse toplam puanda medeni duruma ve sigara kullanımına göre anlamlı bir farklılık ortaya çıkmamıştır. Alkol kullanımı ise, sorun alt ölçeğinde anlamlı bir farklılık göstermiştir. Ailede psikolojik bir rahatsızlığın olup olmaması ile dikkat eksikliği alt boyutunda anlamlı bir farklılık olduğu saptanmıştır. Katılımcıların dikkat eksikliği, aşırı hareketlilik, sorun alt boyutları ile DEHB toplam puanları ile sürekli öfke, içe yönelik öfke ve dışa yönelik öfke ile anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Öfke kontrol puanları gerek DEHB alt boyutlarında gerekse toplam puanda anlamlı bir ilişki vermemiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-yetiskinlerde-dikkat-eksikligi-hiperaktivite-bozuklugunun-demografik-degiskenlere-ofke-ofke-ifade-tarzina-gore-incelenmesi.pdf
  • 2
45
67
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Adam, C., Döpfner, M. & Lehmkuhl, G. (2002). “Der verlauf von aufmerksamkeitsdefizit-/
hyperaktivitaetsstörungen(ADHS) im jugend- und Erwachsenenalter”.
Kindheit und Entwicklung, 11 (2), 73-81.
Ateşçi, F., Tüysüzoğulları, H. D., Özdel, O. & Oğuzhanoğlu, N. K. (2010). “Erişkinlerde
Bipolar I Bozukluk ve Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Eştanısı:
Bir Ön Çalışma”. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 20(1), 66-73.
Aydın, H., Diler, R. S., Yurdagül, E., Uğuz, Ş. & Şeydaoğlu, G. (2006). “DEHB Tanılı
Çocukların Ebeveynlerinde DEHB Oranı”. Klinik Psikiyatri, 9, 70-74.
Aysev, A. & Öner, P. ( 2002). “Çocuklukta Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu
Tanısı Almış Olguların Ergenlik Dönemindeki Psikiyatrik Durumlarının
İncelenmesi”. Kriz Dergisi, 10 (2), 41-48.
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
64 / Enstitüsü Dergisi 2012 16 (2): 45-67 Suna Kaymak ÖZMEN
Ahmet ÖZMEN
Barkley, R. A. (2004). “Driving Impairments in Teens and Adults with Attention-deficit
/ Hyperactivity Disorder”. Psychiatric Clinics of North America, 27,
233–260.
Bonekamp, E. & von Salisch, M. (2007). “Aergerregulierung bei Jungen Mit ADHS”. Zeitschrift
für Psychiatrie, Psychologie und Psychotherapie, 35 (3), 189-198.
Budak, S. (2000). Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2009). Bilimsel
Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. & Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli
İstatistik. Ankara: Pegem Akademi.
Ceylan Özkan, A., Çulha, M. & Karakaş, S. (2008). „The effect of Tendency for Attention
Deficit Hyperactivity Disorder on Personality Traits.“ International Journal
of Psychophysiology. 69, 207-241.
Doğan, S., Öncü, B., Saraçoğlu, G. V. & Küçükgöncü, S. (2008). “Üniversite Öğrencilerinde
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Belirti Sıklığı ve Belirti
Düzeyi ile İlişkili Gelişimsel, Akademik ve Psikolojik Etmenler”. Türkiye’
de Psikiyatri, 10(3), 109-115.
Doğan, S., Öncü, B., Varol-Saraçoğlu, G. & Küçükgöncü, S. (2009). “Erişkin Dikkat
Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Kendi Bildirim Ölçeği (ASRS-v1.1):
Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirliği”. Anadolu Psikiyatri Dergisi,
10, 77-87.
DuPaul, G. J., Schaughency, E. A., Weyandt, L. L., Tripp, G., Kiesner, J., Ota, K. &
Stanish, H. (2001). “Self-Report of ADHD Symptoms in University Students:
Cross-gender and Cross-national Prevalence”. Journal of Learning
Disabilities,34, 370-379.
Duran, Ş. (2006). Psikiyatri Polikliniğine Başvuran Hastalarda Erişkin Dikkat Eksikliği-
Hiperaktivite Bozukluğu Sıklığı ve Eştanı Durumları. (Psikiyatri uzmanlık
tezi), İstanbul: Haydarpaşa Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Psikiyatri Kliniği.
Durukan, İ., Erdem, M., Türkbay, T. & Cöngöloğlu, M. A. (2009). “Dikkat Eksikliği Hiperaktivite
Bozukluğu Olan Çocukların Klinik Belirtilerinin Annelerinin
Öfke Düzeyleri ve Öfke İfade Tarzları ile İlişkisi”. Gülhane Tıp Dergisi,
51, 101-104.
Döpfner, M., Frölich, J. & Lehmkuhl, G. (2000). Ratgeber hyperkinetische störungen.
Göttingen: Hogrefe.
65
Yetişkinlerde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’nun Demografik
Değişkenlere, Öfke ve Öfke İfade Tarzına Göre İncelenmesi
Güçlü, O. & Erkıran, M. (2005). “Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı
Alan Çocukların Ebeveynlerinde Kişilik Bozuklukları”. Klinik Psikiyatri
Dergisi, 8 (1), 18-23.
Günay, Ş., Savran, C., Aksoy, U. M., Maner, F., Yargıç, İ. & Turgay, A. (2005). “Bipolar
Bozukluk ve Erişkin DEHB Olan Hastalarda DEHB Belirtileri”. Türkiye’de
Psikiyatri, 7(2), 61-66.
Günay, Ş., Savran, C., Aksoy, U. M., Maner, F., Turgay, A. & Yargıç, İ. (2006). “Erişkin
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Ölçeğinin (Adult ADD/ADHD DSM-IV
Based Diagnostic Screening and Rating Scale) Dilsel Eşdeğerlilik, Geçerlik,
Güvenirlik ve Norm Çalışması”. Türkiye’de Psikiyatri, 8(2), 98-107.
Kessler, R. C., Adler, R. A., Gruber, M. J., Sarawate, C. A., Spencer, T., Van Brunt, D.
L. (2007). “Validity of the World Healt Organization Adult Adhad Self-
Report Scale (ASRS) Screener in a Representative Sample of Health Plan
Members”. International Journal of Methods in Psychiatric Research, 16,
52-65.
Kessler, R. C., Green, J. G., Adler, L. A., Barkley, R. A., Chatterji, S., Faraone, S. V.,
Finkelmann, M., Greenhill, L. L., Gruber, M. J., Jewell, M., Russo, L. J.,
Sampson, N. A. & Van Brunt D. L. (2010). “Structure and Diagnosis of
Adult Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder: Analysis of Expanded
Symptom Criteria from The Adult ADHD clinical Diagnostic Scale”. Archives
of General Psychiatry, 67 (11), 1168-1178.
Krause, K. H., Krause, J. & Trott, G. E. (1998). “Das Hyperkinetische Syndrom (Aufmerksamkeitsdefizit-/
Hyperaktivitätsstörung) des Erwachsenenalters”.
Nervenarzt, 69, 543-556.
Kılıçoğlu, A., Çalık, E., Kurt, İ., Karadağ, F., Çelik, N., Yeter, K., Değirmen, N., Öztürk,
S. & Ülkgün, N. (2009). „Üniversite Öğrencilerinde Kendilerini Bildirdikleri
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Belirtilerinin Değerlendirilmesi“.
Anadolu Psikiyatri Dergisi, 10, 88-93.
Kitchens S. A., Rosèn,L. A. & Braaten, E. B. (1999). “Differences in Anger, Aggression,
Depression, and Anxiety between ADHD and non-ADHD Children”. Journal
of Attention Disorders July,(3)2 77-83.
Lauth, G. W. & Heubeck, B. (2006). Kompetenztraining für eltern sozial auffälliger Kinder
(KES). Göttingen: Hogrefe Verlag.
Lauth, G. W. & Naumann, K. (2009). ADHS in der schule. Weinheim: Beltz PVU.
Lauth, G. W. & Schlottke, P. F. (2001). Hyperkinetische störungen. In G. W. Lauth, U.
B. Brack, & F. Linderkamp, (Eds.), Verhaltenstherapie mit kindern und jugendlichen:
Praxishandbuch (ss. 202-211). Weinheim: Beltz PVU.
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler
66 / Enstitüsü Dergisi 2012 16 (2): 45-67 Suna Kaymak ÖZMEN
Ahmet ÖZMEN
Lauth, G. W. & Schlottke, P. F. (2002). Training mit aufmerksamkeitsgestörten Kindern.
Weinheim: Beltz PVU.
Lulofs, R. S. & Chan, D. D. (2000). Conflict from theory to action. United States of
America: Aperson Education Company.
Öktem, F. & Sonuvar, B. (1993). “Dikkat Eksikliği Tanısı Alan Çocukların Özellikleri”.
Türk Psikiyatri Dergisi, 4, 267-272.
Öncü, B. & Ölmez, Ş. (2004). “Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Olan Erişkinlerde
Nöropsikolojik Bulgular”. Türk Psikiyatri Dergisi, 15(1), 41-46.
Öncü, B., Ölmez, Ş. & Şentürk, V. (2005). “Wender-utah Derecelendirme Ölçeği Türkçe
Formunun Erişkin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu’ Nda Geçerlik
ve Güvenirlik Çalışması”. Türk Psikiyatri Dergisi, 16 (4), 252-259.
Özer, A. K. (1994). “Sürekli Öfke (sl- öfke) ve Öfke İfade Tarzı (Öfke-Tarz) Ölçekleri Ön
Çalışması”. Türk Psikoloji Dergisi, 9 (31), 26-35.
Özmen, A. (2004). Seçim Kuramına ve Gerçeklik Terapisine Dayalı Öfkeyle Başa Çıkma
Eğitim Programının Ve Etkileşim Grubu Uygulamasının Üniversite
Öğrencilerinin Öfkeyle Başa Çıkma Becerileri Üzerindeki Etkisi. (Yayımlanmamış
Doktora Tezi). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Ankara.
Ramirez, C.A., Rosen, L.A., Deffenbacher, J.L., Hurst, H., Nicoletta, C., Rosencranz,
T. & Smith, K. (1997). “Anger and Anger Expression in Adults with High
ADHD Symptoms”. Journal of Attention Disorders, 2 (2), 115-128.
Reimherr, F. W., Marchant, B. K., Strong R E., Hedges, D. W., Adler, L., Spencer, T. J.,
West, S. A. & Soni, P. (2005). “Emotional Dysregulation in Adult ADHD
and Response to atomoxetine”. Biological Psychiatry, 58(2), 125–131
Rösler, M. & Retz, W. (2006). “Aufmerksamkeitsdefizit-/Hyperaktivitätsstörungen (adhs)
im Erwachsenenalter”. Zeitschrift für Psychiatrie, Psychologie und Psychotherapie,
54 (2), 77-86.
Schmidt, S., Brücher, K. & Petermann, F. (2006). “Komorbiditaet der Aufmerksamkeitsdefizit-/
Hyperaktivitätsstörung (adhs) im Erwachsenenalter”. Zeitschrift
für Psychiatrie, Psychologie und Psychotherapie, 54 (2), 123-132.
Schweitzer, J. B., Cummins, T. K. & Kant, C. A. (2001). „Attention-deficit/Hyperactivity
Disorder”. Medical Clinics of North America, 85 (3), 757-777.
Simon, V., Czobor, P., Balint, S., Meszaros, A. & Bitter, I. (2009). “Prevalence and Correlates
of Adult Attention-deficit Hyperactivity Disorder: Meta-analysis”.
The British Journal of Psychiatry, 194, 204-211.
Sevinç, E., Şengül, C., Çakaloz, B. & Herken, H. (2010). “Psikiyatri Polikliniğinde Erişkin
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Tanısı Konan Hastalarda Eştanı”.
Nöropsikiyatri Arşivi, 47, 139-143.
67
Yetişkinlerde Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’nun Demografik
Değişkenlere, Öfke ve Öfke İfade Tarzına Göre İncelenmesi
Şengül, C., Efe, M., Alaçam, H. & Herken, H. (2009a). “Bir Genel Psikiyatri Polikliniğinde
Erişkin DEHB Tanısıyla İzlenen Hastaların Değerlendirilmesi”. Anadolu
Psikiyatri Dergisi, 10 (Ek 1), 62-62.
Şengül, C., Şengül, C. B., Öz, A., Çaylı, H., Kaya, K. & Herken, H. (2009b). “Alkollü
Araç Kullanımı Sebebiyle Ehliyetine El Koyulan Sürücülerde Erişkin Tip
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu”. Türkiye’de Psikiyatri, 11 (3),
122-125.
Şengül, C. B., Şengül, C., Telci, Ş. & Dilbaz, N. (2004). “Erken Erişkinlikte Tanı Konan
İki Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Olgusu”. Klinik Psikiyatri,
7, 51-56.
Taner, E., İlhan, M. N., Taner, Y., Bakar, E. E. ve Şenlik, Z. B. (2007). “Tıp Fakültesi
Altıncı Sınıf Öğrencilerinde Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu
Yaygınlığı Ve Eğitim Hayatı Üzerine Etkileri”. Fırat Üniversitesi Sağlık
Bilimleri Dergisi, 21(2), 59-62.
Toros, F. ve Tataroğlu, C. (2002). “Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu: Sosyodemografik
Özellikler, Anksiyete ve Depresyon Düzeyleri”. Çocuk ve
Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 9(1), 23-31.
Torun, N. Y., Özşahin, A. & Sütçügil, L. (2009). “Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu’
Nun Yetişkinlikteki Yansımaları”. Klinik Psikiyatri, 12, 43-50.
Tuğlu, C. (2010). “Bipolar Bozukluk ve Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu Arasındaki
İlişki”. Duygudurum Dizisi, 5, 247-251.
Tuğlu, C. ve Şahin, Ö. Ö. (2010). “Erişkin Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu:
Nörobiyoloji, Tanı Sorunları ve Klinik Özellikler”. Psikiyatride Güncel
Yaklaşımlar, 2 (1), 75-116.
Tufan, A. E. ve Yaluğ, İ. (2010). “Erişkinlerde Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu:
Türkiye Verilerine Dayalı Bir Gözden Geçirme”. Anadolu Psikiyatri
Dergisi, 11, 351-359.
Yarpuz, A.Y., Ölmez, Ş., Öncü, B. ve Atbaşoğlu, C. (2004). “Erişkin Bir Dikkat Eksikliği
Hiperaktivite Olgusunun Klinik ve Nöropsikolojik Değerlendirilmesi”.
Türkiye Klinikleri Psikiyatri Dergisi, 5(2), 105-111.
Wender, P. H. (2002). Aufmerksamkeits-und Aktivitaetsstörungen bei Kindern, Jugendlichen
und Erwachsenen. Stuttgart: Verlag W. Kohlhammer.
Weyandt L. L. & DuPaul G. (2006). “ADHD in College Students”. Journal of Attention
Disorders, 10 (1), 9-19.
Wodarz, N., Lange, K., Laufkötter, R. & Johann, M. (2004). Aufmerksamkeitsdefizithyperaktivitätssyndrom
(ADHS) und Alkoholabhängigkeit. In Bundesverband
Aufmerksamkeitsstörung/Hyperaktivität e. V. (BV-AH e. V.), ADHS
wird erwachsen. Was tun? (pp. 51-60) Karlsruhe: Präzis Druck GmbH.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com