Buradasınız

Story-Telling in Ma Rainey’s Black Bottom and Fences

Ma Rainey’s Black Bottom ve Fences’de Hikâye Anlatımı

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Çağdaş Amerikan tiyatrosunda yazarlar çeşitli neden ve amaçlarla hikâye anlatımına yer verirler. Örneğin, Edward Albee, David Mamet, Sam Shepard, David Rabe ve August Wilson gibi çağdaş Amerikan tiyatrosunun önde gelen yazarları başyapıtlarında hikâye anlatıcıları yaratırlar. Geçmiş ve günümüz, ben ve öteki, yaşam ve ölüm arasındaki gerilimi vurgulamak ve bireyin içinde bulunduğu değişken ortamda yaşadığı şaşkınlık, şüphecilik, kendini sorgulama gibi içsel duygularını anlatabilmek amacıyla yazarlar, hikâye anlatımına sıkça başvururlar. Sahnede hikâye anlatımı uygulamakla yazar, sahnenin şimdiki zaman ve mekân sınırlarının dışında kurgusal bir alan yaratmış olur. Böylece yazar, sahnede gerçek ile kurgusal ya da tam tersini sunma olanağı bulur. August Wilson’un yapıtlarında hikâye anlatımı, Afrikalı-Amerikalı toplumun sözlü anlatım deneyimleriyle sunulur. Bu çalışma Ma Rainey’s Black Bottom ve Fences adlı yapıtlarda hikâye anlatımının fonksiyonlarını ve karakterlerin hikâye yoluyla kendilerini ve öznel dünyalarını nasıl yansıttıklarını araştırmayı amaçlamaktadır. Ma Rainey’s Black Bottom’da Toledo ve Fences’de Troy Maxson Wilson’un tipik hikâye anlatıcılarına örnektir.
Abstract (Original Language): 
Story-telling has been used for various reasons and variety of purposes of the authors in contemporary American drama. The most distinctive contemporary American authors such as Edward Albee, David Mamet, Sam Shepard, David Rabe, and August Wilson to name only the few create story-tellers in their prominent plays. The tensions between past and present, self and other, life and death, and the subjects as confusion, self-doubt, and self-questioning in an unstable and infinitely changeable state of insights fill the narrative form of contemporary American dramatists through story-telling. Employing stories as stage narrative, the authors can have a fictional space outside stage time and stage space, and the authors can make fact a fiction or vice versa. Story-telling as dramatic narrative can specifically be seen in the dramas of August Wilson as part of the oral narrative experiences of African-Americans. This study attempts to reflect the functions of story-telling in Ma Rainey’s Black Bottom and Fences, and analyze how the characters reveal themselves and their subjectivity in stories. Wilson’s typical story-tellers are Toledo in Ma Rainey’s Black Bottom and Troy Maxson in Fences.
151
158

REFERENCES

References: 

Blumenthal, Anna S. (Spring 2000). “More Stories than the Devil Got Sinners: Troy’s
Stories in August Wilson’s Fences”. American Drama, 9 (2), 74-95.
Hanlon, John J. (Spring 2002). “‘Niggers got a Right to be Dissatisfied’: Postmodernism,
Race, and Class in Ma Rainey’s Black Bottom,” Modern Drama, 45/1, 95-
122.
Menson-Furr, Ladrica (2005), “Booker T. Washington, August Wilson and the Shadows
in the Garden,” in Mosaic: A Journal for the Interdisciplinary Study of
Literature, 38/4, 175-181.
Pereira, Kim. (1995a). August Wilson and the African-American Odyssey, Urbana and
Chicago: University of Illinois Press.
Shannon, Sandra G. (1995). The Dramatic Vision of August Wilson, Washington D.C.:
Howard University Press.
Shannon, Sandra G. (2003). August Wilson’s Fences, Westport, Connecticut and London:
Greenwood Press.
Wilson, August. (1991). Ma Rainey’s Black Bottom, in August Wilson Three Plays,
Pittsburgh: University of Pittsburgh Press.
Wilson, August (1986). Fences. London and New York: Samuel French, Inc.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com