Buradasınız

Anasayfa » Content

Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerisine Yönelik Öz Yeterlik Algıları

Pre-service Teachers’ Self-efficacy Perception of their Speaking Skills

Journal Name:

  • Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Publication Year:

  • 2014
DOI: 
10.14686/BUEFAD.201428177

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of the present study is to determine pre-service teachers’ self-efficacy perception of their speaking skills in relation to different variables. For this purpose, pre-service teachers’ self-efficacy perceptions of their speaking skills in relation to variables of gender, type of the program attended and grade level were investigated. Survey model was employed in the present study. As a data collection tool, “Scale of Pre-service Teachers’ Self-efficacy Perception of Speaking Skills” was used. The sampling of the study consists of 884 pre-service teachers who participated in the study on voluntary basis from the Education Faculty of Kırıkkale University. In the analysis of the data, descriptive statistics, independent samples t-test and one-way variance analysis were used. The analyses revealed that the pre-service teachers’ general perception of their speaking skills is high and self-efficacy perception of speaking skills varies significantly depending on gender and type of the program attended; yet, grade level does not have a significant effect on their self-efficacy perception.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu araştırmanın amacı, öğretmen adaylarının konuşma becerisine yönelik öz yeterlik algılarının çeşitli değişkenlere göre belirlenmesidir. Bu amaç doğrultusunda öğretmen adaylarının konuşma öz yeterlik algı düzeyleri cinsiyet, öğrenim görülen program ve sınıf düzeyi bakımından incelenmiştir. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak “Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Kırıkkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan ve araştırmaya gönüllü olarak katılan 884 öğretmen adayı oluşturmaktadır. Verilerin analizinde betimsel istatistik, bağımsız gruplar için t-testi ve tek yönlü varyans analizinden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda öğretmen adaylarının genel konuşma öz yeterlik algılarının yüksek düzeyde olduğu, konuşma öz yeterlik algısının cinsiyete ve öğrenim görülen programa göre istatistikî bakımdan anlamlı farklılık gösterdiği ancak öğrenim görülen sınıf düzeyinin konuşma öz yeterlik algısı üzerinde anlamlı farklılığa neden olmadığı belirlenmiştir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-ogretmen-adaylarinin-konusma-becerisine-yonelik-oz-yeterlik-algilari.pdf
  • 2
174
195
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akkaya, A. (2012). Öğretmen Adaylarının Konuşma Sorunlarına İlişkin Görüşleri. Mustafa Kemal
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20), 405-420.
Aktaş, Ş. ve Gündüz, O. (2009). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Akçağ.
Altunçekiç, A., Yaman, S., ve Koray, Ö. (2005). Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlik İnanç
Düzeyleri Ve Problem Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Kastamonu İli Örneği).
Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 93-102.
Arslan, A. (2012). Üniversite Öğrencilerinin “Topluluk Karşısında Konuşma” İle İlgili Çeşitli
Görüşleri (Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi örneği). Turkish Studies, 7(3), 221-223.
Arslan, F. (2010). Türkçe Ve Sınıf Öğretmenlerinin Konuşma Eğitimi Ve Konuşma Etkinlikleri
Hakkındaki Görüşleri: Kırıkkale İli Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kırıkkale
Üniversitesi, Kırıkkale.
Ayan, S., Katrancı, M. ve Melanlıoğlu, D. (2014). Awareness Level of Teacher Candidates in
Terms of Theır Turkish Language Sufficiency: A Qualitative Research. International
Journal of Academic Research, 6 (2), 137-143.
Bandura, A. (1986). Social Foundations of Thought And Action: A Social Theory. Englewood
Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (2002). Exercise of Personal And Collective Efficacy in Changing Societies. Albert
Bandura (Ed.), In Self Efficacy in Changing Societies (pp. 1-45). Cambridge: Cambridge
University Press.
Bandura, A. and Locke E. A. (2003). Negative Self-Efficacy And Goal Effects Revisited. Journal
of Applied Psychology, 88(1), 87-99.
Başaran, M. ve Erdem, İ. (2009). Öğretmen Adaylarının Güzel Konuşma Becerisi İle İlgili
Görüşleri Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(3), 743-754.
Çetinkaya, Z. (2011). Türkçe Öğretmen Adaylarının İletişim Becerilerine İlişkin Görüşlerinin
Belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19 (2), 567-576.
Çiftçi, S. ve Taşkaya, S. M.(2010). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlik ve İletişim Becerileri
Arasındaki İlişki. E-Journal of New World Sciences Academy, 5 (3), 921-928.
Dilekmen, M., Başçı, Z. ve Bektaş, F. (2008). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin İletişim Becerileri.
Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 223-231.
Erözkan, A. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Lisans.
Flannagan, J. S. (2007). A Study of Student Achievement Based On Autonomous Learning And
Self-Efficacy. Unpublished Doctor of Education Thesis. Regent University Philosophy In
The Graduate College, Arizona.
Fraenkel, J. R. and Wallen, N. E. (2003). How to Design And Evaluate Research in Education.
New York: McGraw-Hill.
191
Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerisine Yönelik Öz Yeterlik Algıları
Mehmet KATRANCI
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 3, Sayı 2, s. 174 - 195, Kış 2014, BARTIN – TÜRKİYE
Bartin University Journal of Faculty of Education Volume 3, Issue 2, p. 174 - 195, Winter 2014, BARTIN – TURKEY
Günay, K. (2003). Sınıf Yönetiminde Öğretmenlerin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi.
Yayımlanmamış Yüksel Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Adana.
Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel.
Hackett, G. (2002). Self-Efficacy in Career Choice And Development. Albert Bandura (Ed.), In
Self Efficacy in Changing Societies (pp. 232-258). Cambridge: Cambridge University
Press.
İşcan, A. (2013). Diksiyon, Ses Bilgisi ve Ses Eğitimi. Aziz Kılınç ve Abdullah Şahin (Ed.), Konuşma
Eğitimi içinde (s. 59-118). Ankara: Pegem.
Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.
Katrancı, M. ve Melanlıoğlu, D. (2013). Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Öz Yeterlik
Ölçeği: Geçerlik Ve Güvenilirlik Çalışması. The Journal of Academic Social Science
Studies, 6 (6), 651-665.
Kılcıgil, E., Bilir, P., Özdinç, Ö., Eroğlu, K. ve Eroğlu, B. (2009). İki Farklı Üniversitenin Beden
Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin İletişim Becerilerinin Değerlendirilmesi.
Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 7 (1), 19-28.
Oğuz, A. (2009). Öğretmen Adaylarının Sözlü ve Yazılı Anlatım Becerilerine İlişkin Öz Yeterlik
Algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8(30), 18-42.
Özbay, M. (2005). Ana Dili Eğitiminde Konuşma Becerisini Geliştirme Teknikleri. Kafkas
üniversitesi Dergisi, 16, 177-184.
Özbay, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
Özerbaş, M. A., Bulut, M. ve Usta, E. (2007). Öğretmen Adaylarının Algıladıkları İletişim Becerisi
Düzeylerinin İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi
(KEFAD), 8 (1), 123-135.
Özerkan, E. (2007). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik Algıları İle Öğrencilerin Sosyal Bilgiler Benlik
Kavramları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi,
Edirne.
Özgen, K. ve Bindak, R. (2011). Lise Öğrencilerinin Matematik Okuryazarlığına Yönelik Öz-
Yeterlik İnançlarının Belirlenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2), 1073-
1089.
Pehlivan Baykara, K. (2005). Öğretmen Adaylarının İletişim Becerisi Algıları Üzerine Bir Çalışma.
İlköğretim Online, 4 (2), 17-23.
Rader, L. A. (2003). An İnquiry The Relationship Between Self-Concept, Self-Esteem, Locus of
Control, Self-Efficacy And Self-Determination of Students With And Without Physical
Disabilities. Unpublished Doctor of Education Thesis. Columbia University, Education of
Teacher College, Columbia.
Sargın, M. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Değerlendirilmesi (Muğla İli
Örneğinde). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Muğla.
Schunk, D. H. (1984). Enhancing Self-Efficacy And Achievement Through Rewards And Goals:
Motivational And İnformational Effects. Journal of Educational Research. 78(1), 29-34.
192
Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerisine Yönelik Öz Yeterlik Algıları
Mehmet KATRANCI
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 3, Sayı 2, s. 174 - 195, Kış 2014, BARTIN – TÜRKİYE
Bartin University Journal of Faculty of Education Volume 3, Issue 2, p. 174 - 195, Winter 2014, BARTIN – TURKEY
Schunk, D. H. and Zimmerman, B. J. (2007). Influencing Children’s Self-Efficacy And Self-
Regulation of Reading And Writing Through Modeling. Reading & Writing Quarterly,
23, 7-25.
Tekin, H. (2000). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Yargı.
Ülper, H. ve Bağcı, H. (2012). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Dönük Öz
Yeterlik Algıları. Turkish Studies, 7(2), 1115-1131.
Wood, R. and Bandura, A. (1989). Impact of Conceptions of Ability on Self-Regulatory
Mechanisms And Complex Decision Making. Journal of Personality and Social
Psychology. 56(3), 407-415.
Yılmaz, İ. ve Çimen, Z. (2008). Beden Eğitimi Öğretmen Adaylarının İletişim Beceri Düzeyleri.
Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 10 (3), 3-14.
Yılmaz, M., Üstün, A. ve Odacı, H. (2009). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının İletişim Becerileri
Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Giresun Üniversitesi Karadeniz
Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (1), 8-19.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com