Buradasınız

Anasayfa » Content

Bir Devlet Hastanesinde Hemşirelerde Örgütsel Sessizlik Üzerine Bir Araştırma

A Research on Organizational Silence of Nurses in a Public Hospital

Journal Name:

  • Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2014

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to introduce the issues that the nurses remain silent, the reasons why they are silent and the perceptional consequences of silence with regard to nurses and hospital management. The study was done between January and February 2013 at a public hospital in Ankara. The questionnaire, which was developed by Çakıcı (2010), was used. The questionnaire form delivered to 200 nurses which chosen random sampling. 137 nurses responded the form. The questionnaires were conducted face to face. Data were analyzed with descriptive statistics. According to the results of the study it was determined that most nurses (65.7%) remain silence to their managers. The issues that most nurses remain silent is “molestation” (75.2%) on the other and the most effective reason why they remain silent is that administrators seem like “as if” they were interested (18.2%).When nurses couldn’t talk with their managers they prefer talk to their colleagues (64.2%). Although silence is a popular but relatively new topic, further studies are needed in the healthcare field. The topics such as reasons of the silence, consequences of silence, its effect of organizational performance, reflection on organizational behavior of employees could be suggested.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı; hemşirelerin sessiz kaldığı konuların neler olduğunu, sessizleşme nedenlerini ve sessizleşmenin hem hemşire ve hem de hastane yönetimi açısından algılanan sonuçlarını ortaya koymaktır. Çalışma Ocak-Şubat 2013 tarihleri arasında Ankara’daki bir devlet hastanesinde yapılmış ve Çakıcı (2010) tarafından geliştirilmiş olan anket formu kullanılarak, basit rastgele örnekleme yöntemiyle seçilen 200 kişiden geri dönüş yapan 137 hemşireye uygulanmıştır. Anket yüz yüze gerçekleştirilmiştir. Verilerin analizinde betimsel istatistikler yapılmıştır. Araştırma sonucunda hemşirelerin çoğunun (%65,7) yöneticilerine karşı sessiz kaldıkları saptanmıştır. Hemşirelerin en az sessiz kaldıkları konu“taciz olayları” (%75,2) olurken, sessiz kalmalarında en çok etkili olan neden “yöneticilerin sözde ilgileniyor görünmesi” (%18,2) olmuştur. Hemşirelerin yöneticilerle konuşamadığı durumlarda, öncelikle konuştuğu kişiler kendi meslektaşları olmuştur (%64,2).Yeni bir konu olan sessizlik konusunda, sağlık alanında daha fazla araştırma yapmak gerektiği, yapılacak araştırmalarda sessizliğin nedenleri, sonuçları ve kurum performansına etkileri, çalışanların örgütsel davranışına yansımalarının ele alınması önerilebilir.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-bir-devlet-hastanesinde-hemsirelerde-orgutsel-sessizlik-uzerine-bir-arastirma.pdf
  • 2
61
84
  • Turkish

JEL Codes:

REFERENCES

References: 

Barçın, N. (2012). İşletmelerde Örgütsel Sessizliğin Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri ve Dinamikleri. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1),145-162. Çakıcı, A. (2008). Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1),117-134. Çakıcı, A.(2010). Örgütlerde İşgören Sessizliği. Ankara: Detay Yayıncılık. Durak, İ.(2012). Korku Kültürü ve Örgütsel Sessizlik. Bursa: Ekin Yayınevi. Dyne, L.V. Ang, S. ve Botero, IC. (2003). Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Constructs. Journal of Management Studies,40(6),1359-1392. Erigüç, G. (2012). Sağlık Kurumlarında İnsan Kaynakları Yönetimi ve Tıbbi Personelin Önemi. M. Tatar (Ed.). Sağlık Kurumları Yönetimi-1 içinde (192-220). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını. Erigüç, G., Özer, Ö., Turaç, İS. ve Sonğur, C. (2014). Organizational Silence Among Nurses: A Study of Structural Equation Modeling, International Journal of Business, Humanities and Technology, 4(1), 150-162. Eroğlu, A.H., Adıgüzel, O. ve Öztürk, U.C. (2011). Sessizlik Girdabı ve Bağlılık İkilemi: İşgören Sessizliği İle Örgütsel Bağlılık İlişkisi ve Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 97-124.
G. Erigüç, Ö.Özer, C. Sonğur & İ.S.Turaç Güz/Fall 2014
Cilt 4, Sayı 2, ss.61-84 Volume 4, Issue 2, pp.61-84
83
Gül, H. ve Özcan, N. (2011). Mobbing ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler: Karaman İl Özel İdaresinde Görgül Bir Çalışma. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1(2), 107-134. Henriksen, K. ve Dayton, E. (2006). Organizational Silence and Hidden Threats to Patient Safety. HSR: Health Services Research, 41(4),1539-1554. Hirschman, O. (1970). Exit, Voice, and Loyalty: Responses to Declines in Firms, Organizations and States. Cambridge: Harvard University Press. Kahveci, G. (2010). İlköğretim Okullarında Örgütsel Sessizlik İle Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişkiler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Elazığ: Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kalay, F. ve Oğrak, A. (2012). Örgütsel Sessizlik, Mobbing ve Örgütsel Sinizm İlişkisi: Örnek Bir Uygulama. 20. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, 492-495, İzmir. Milliken, F.J. ve Morrison, E.W. (2003). Shades of Silence: Emerging Themes and Future Directions for Research on Silence in Organizations. Journal of Management Studies, 40(6), 1563-1568. Moaşa, H. (2011). Voice and Silence In Organizations. Bulletin of the Transilvania University of Brasov Series VII. Social Sciences, 4(53), 33-40. Morrison, E.W. ve Milliken, FJ. (2000). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in A Pluralistic World. Academy of Management Review, 25(4), 706-725. Morrison, F.J., Milliken, E.W. and Hewlin, P.F. (2003). An Exploratory Study of Employee Sılence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward And Why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476. Nikmaram, S., Yamchi, H.G., Shojaii, S., Zahrani, M.A. ve Alvani, S.M. (2012). Study on Relationship Between Organizational Silence and Commitment in Iran. World Applied Sciences Journal, 17(10), 1271-1277. Pinder, C.C. ve Harlos, K.P. (2001). Employee Silence: Quiescence and Acquiescence as Responses to Perceived Injustice. Personnel and Human Resources Management, 20:331-369. Şehitoğlu, Y. ve Zehir, C. (2010). Türk Kamu Kuruluşlarında Çalışan Performansının, Çalışan Sessizliği ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Bağlamında İncelenmesi. Amme İdaresi Dergisi, 43(4), 87-110.
Çankırı Karatekin Üniversitesi Çankırı Karatekin University
İktisadi ve İdari Bilimler Journal of The Faculty of Economics
Fakültesi Dergisi and Administrative Sciences
84
Taşkıran, E. (2011). Liderlik ve Örgütsel Sessizlik Arasındaki Etkileşim. İstanbul: Beta Yayıncılık. Tikici, M., Derin, N. ve Kalkın, G. (2011). Örgütsel Sessizliğin Duygusal Tükenmişliğe Etkisi. 7.Kobi’ler ve Verimlilik Kongresi Bildiri Kitabı, TC İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları Yayın No: 155. Vakola, M. ve Bouradas, D. (2005). Employee Relations Emerald Article: Antecedents And Consequences Of Organizational Silence: An Empirical Investigation. Employee Relations, 27(5), 441-458.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com