Buradasınız

Anasayfa » Content

EĞİTİM-SİYASAL EĞİLİM İLİŞKİSİ: MERSİN ÖRNEĞİ

The Relationship Between Education And Political Participation : In Case Of Mersin

Journal Name:

  • Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2011

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Education has been considered as one of the significant factors that has effects on political activities of individual, such as informing them about political issues, developing their political consciousness, increasing their political participation and forming/changing their political preferences. Most of the researches carried out concerning the relationship have found and argued that individuals with low levels of education, except voting behavior, participates politics less and support mostly conservative and right-wing political parties. The raise of the educational levels on the other hand increases their political participation and changes their political preferences, and then they vote for left and social democratic parties. The research carried out in the case of Mersin in this study has confirmed the similar findings concerning the relationship between education and voting behavior motioned above.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Eğitim, bireylerin siyasal bilinç düzeylerini arttırarak, onların siyasal tercihlerini oluşturmalarına katkıda bulunur. Böylece eğitim, hem bireylerin siyasete daha aktif katılımını sağlayan etkenlerden biri olurken, hem de bireylerin siyasal görüşlerinin oluşmasında çok önemli görevler üstlenmektedir. Bu nedenle de bireylerin eğitim seviyeleri yükseldikçe, siyasal tercihlerinde değişiklikler ortaya çıkabilmektedir. Yapılan araştırmaların büyük çoğunluğunda, eğitim seviyesi düşükken bireylerin, oy verme davranışı hariç, siyasete daha az katıldıkları ve daha çok muhafazakar ve sağ partileri destekledikleri, bireylerin eğitim seviyelerinin yükselmesiyle bu defa hem siyasete daha yoğun katıldıkları ve hem de tercih değiştirerek, daha çok sol ve sosyal demokrat partilere oy verdikleri görülmektedir. Mersin ölçeğinde yaptığımız çalışmada da bu anlatılanlara uygun bir sonucun çıktığını söylemek mümkündür.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-egitim-siyasal-egilim-iliskisi-mersin-ornegi.pdf
  • 1
313-328
  • Turkish

REFERENCES

References: 

1. ALKAN, Turan ve Doğu ERGİL(1984), Siyaset Psikolojisi, Turan Kitabevi,
Ankara.
2. ÇAM, Esat. (1998), Siyaset Bilimine Giriş, Der Yayınları, İstanbul.
3. ÇAHA, Ömer, Metin TOPRAK ve İbrahim DALMIŞ (1996), “Siyasal Parti
Üyelerinde Siyasal Katılım Düzeyi: Kırıkkale Örneği”, Yeni Türkiye
Dergisi, sayı.9; 205-247.
4. ÇUKURÇAYIR, M.Akif. (2000), Siyasal Katılma ve Demokrasi, Yargı Yayınları,
Ankara.
5. DAHL,A.Robert (1969),Modern Political Analysis, Prentice Hall.Inc., New Jersey.
6. ERGUN,Doğan (2006), 100 Soruda Sosyoloji El Kitabı, İmge Yayınları, Ankara.
7. ER GÜLMEN,Yüksel (1979), Türk Seçmen Davranışı (1960-1970), İst.
Ünv.İkt.Fak.Yay.,İstanbul.
8. GÜMÜŞ, Burak (2006), Eğitim Düzeyinin Seçmen Davranışındaki Rolu ve
Antalya Örnek Olayı (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Antalya.
9. KALAYCIOĞLU,Ersin (1983), Karşılaştırmalı Siyasal Katılım:Siyasal Eylemin
Kökenleri Üzerine Bir İnceleme, İstanbul Ünv.SBF Yayınları, İstanbul.
10. KAPANİ, Munci (1996), Politika Bilimine Giriş, Bilgi Yayınları, Ankara.
11. KIŞLALI, Ahmet Taner (1995), Siyasal Çatışma ve Uzlaşma, İmge Yayınları,
Ankara.
12. KIŞLALI, Ahmet Taner (1996), Siyaset Bilimi, İmge Yayınları, Ankara.
13. LIPSET, Seymour (1963), Political Man, Anchor Book, Newyork.
14. MANZA,Jeff;MİCHAELHout ve CLEM Brooks,(1995), “Class Voting in
Capitalist Democracies Since World War II”, Annuel Review Social,ss.137-162
15. MİLBARTH, Lester. W. (1965), Political Participation, Chicago.
16. MİLLER, Arthur.H. (1974), “Political İssues and Trustin Government:1964-1970”,
American Political Science Revieu;951-972.
17. NARLI, Nilüfer ve Narlı YAŞAR, (1999), “Türkiye’de Hemşehri Derneklerinin
Siyasete Katılması ve Demokratikleşme Sürecine Etkileri: Bursa Örneği”,
Yeni Türkiye Dergisi, sayı 29;176-184
18. ÖZ, Esat (1992), Tek Parti Yönetimi ve Siyasal Katılım, Gündoğan Yayınları,
Ankara.
19. ÖZBUDUN, Ergun (1975), Türkiye’de Sosyal Değişme ve Siyasal Katılma,
A.Ü.Hukuk Fak.Yay., Ankara.
20. ÖZBUDUN, Ergun (1976), Social Change and Political Participation in Turkey,
Princeton Üniversity Pres, Princeton and New Jersey;4-13
21. ÖZTEKİN, Ali (2007), Siyaset Bilimine Giriş, Siyasal Yayınları, Ankara.
22. SARIBAY, Ali Yaşar (1994), Siyasal Sosyoloji, Der Yayınları, İstanbul.
23. SEZEN, Saim (1994), Seçim ve Demokrasi, Gündoğan Yayınları, Ankara.
24. SİTEMBÖLÜKBAŞI, Şaban (2001), Parti Seçmenlerinin Siyasal Yönelimlerine
Etki Eden Sosyo-Ekonomik Faktörler: Isparta Örnek Olay Araştırması,
Nobel Yayınları, Ankara.
25. TATAR, Taner (1997), Siyasal Sosyoloji, Turan Yayınları, İstanbul.
26. TEKELİ, Şirin (1983), Kadınlar ve Siyasal Toplumsal Hayat, Birikim Yayınları,
İstanbul.
27. TURAN, İlter (1986), Siyasal Sistem ve Siyasal Davranış, Der Yayınları, İstanbul.
28. TÜSES (2003), Türkiye’de Siyasi Partilerin Yandaş/Seçmen Profili, TÜSES
Yayınları, İstanbul.
29. YEŞİLORMAN, Mehtap (2006), “Siyasal Sosyalizasyon Sürecinde Sosyo-
Ekonomik Faktörlerin Rolü”, Bilig Dergisi, sayı1;1-46
30. YÜCEKÖK, A.Nedim (1987), Siyasetin Toplumsal Tabanı, A.Ü SBF Yayınları,Ankara.
31. YÜCEKÖK, A.Nedim (1997), Dinin Siyasallaşması, Afa Yayınları, İstanbulGUN,Mustafa(2008),“Eğitim Sosyolojisi”, (www.bekirhoca.com), (14.02.2008)

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com