Buradasınız

RESMİ DAİRELERİN MAL VE HİZMET ALIMLARINDA DAMGA VERGİSİ MATRAHININ BELİRLENMESİNDE, HESAPLANAN KATMA DEĞER VERGİSİNİN DURUMU

The Situation of Calculated Value Added Tax While The Stamp Tax Base in Purchase of Good and Services Made By The Public Offices is Determined

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
Presently, tax revenues form the majority of public earnings. In Turkish Tax System, the stamp tax , type of tax taken over spendings, has fairly small portion in total tax revenues and it is taken over the papers mentioned in table 1 in Stamp Act No.488. The topic of this paper is the papers arranged according to goods and services purchase by public offices taken place in IV.1.a part of table 1. While the Public Office definition is given by Act No. 488, “goods” and “services” defined in Publice Procurement Law No.4734. The purpose of the study is to figure whether the calculated value added tax is subtracted or not while the stamp tax base in purchase of good and services made by the public offices is determined. Nevertheless, in the tax base calculated over the public offices’ goods and services purchases, decisions of the Council of State and the Court of Auditors may be contradicted with Act No.488 on whether the value added tax subjected of discount or not. In fact, the Stamp Tax General Notice No.30 practices published based on Council of State decisions conflict with Act No.488 is observed. In this context, addition to determination of the stamp tax base, the comparison of Act No.488, the interpretations of Council of State The Turkish Court of Accounts and the Stamp Tax General Notice No.30 decisions on stamp tax base is also mentioned.
Abstract (Original Language): 
Günümüzde vergi gelirleri kamu gelirlerinin en büyük bölümünü oluşturmaktadır. Türk vergi sisteminde harcamalar üzerinden alınan bir vergi türü olan damga vergisi, toplam vergi gelirleri içerisinde küçük bir payı oluşturmakta ve 488 sayılı Damga Vergisi Kanunu’nun (1) Sayılı Tablosu’nda belirtilen kağıtlar üzerinden alınmaktadır. Bu çalışmanın konusunu ise (1) Sayılı Tablo’nun IV.1.a. bölümünde yer alan ve resmi daireler tarafından yapılan mal ve hizmet alımlarına ilişkin olarak düzenlenen kağıtlar oluşturmaktadır. Resmi daire tanımı 488 Sayılı Kanun’da yapılmış iken, ‘mal’, ‘hizmet’ tanımları ise 4734 Sayılı Kamu İhale Kanunu’nda yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı, resmi daireler tarafından yapılan mal ve hizmet alımlarında damga vergisi matrahı belirlenirken, hesaplanan katma değer vergisinin indirilip indirilmeyeceğinin belirlenmesidir. Zira resmi dairelerin mal ve hizmet alımlarında belirlenecek vergi matrahında, katma değer vergisinin indirim konusu yapılıp yapılmayacağı konusunda, 488 sayılı Kanun ile Danıştay ve Sayıştay kararlarının çelişebildiği dikkati çekmektedir. Nitekim Danıştay kararları çerçevesinde yayımlanan 30 Seri Nolu Damga Vergisi Genel Tebliği uygulamalarının da 488 sayılı Kanun ile çeliştiği görülmektedir. Bu kapsamda çalışmada damga vergisi matrahının belirlenmesinde 488 sayılı kanun ile Danıştay, Sayıştay Kararları ve 30 Seri Nolu Genel Tebliğ’in karşılaştırılmasına da değinilmektedir.
35-54

REFERENCES

References: 

1. KAYNAKÇA
2. AKDOĞAN, Abdurrahman (1998), Türk Vergi Sistemi ve Uygulaması, Gazi
3. Kitabevi, 2.Baskı, Ankara.
4. ALTUN, Muhsin ve Abdullah ŞİMŞEK (2000), Vergi Mevzuatına İlişkin Sayıştay
5. Kararları ( 1950-1999), Barış Yayınevi, Ankara.
6. ARSLAN, Mehmet (2005), Vergi Hukuku, Yaklaşım Yayıncılık, Ankara.
7. COŞKUN, Kemal; Yasin BİLEN (2002), “Vergi Harcaması Kavramı ve Günümüz
8. Türkiye’sinde Vergi Harcamaları”, Vergi Dünyası, Sayı 246, Şubat.
9. Danıştay(2010),http://www.danistay.gov.tr/kerisim/ozet.jsp?ozet=metin&dokid=14
10. 406, (Erişim Tarihi: 26.10.2010).
11. DEDEOĞLU, Erdoğan (2008), “Özel Bütçeli İdareler İle Kişiler Arasında
12. Düzenlenen Kağıtların 488 Sayılı Damga Vergisi Kanunu Karşısındaki
13. Durumu”, Maliye ve Sigorta Yorumları Dergisi, Sayı:517.
14. DEĞER Nuri (2008), En Son Şekliyle Damga Vergisi Uygulaması, TÜRMOB
15. Yayınları-352, Ankara.
16. EREK, İsmail Cengiz (2008), “Düzenleyici ve Denetleyici Kurumlar, Sosyal
17. Güvenlik Kurumları İle Mahalli İdarelere Bağlı Kuruluşların Damga Vergisi
18. Karşısındaki Durumları”, Mali Hukuk Dergisi, Eylül-Ekim Sayı 137.
19. GÖK, Yaşar (2000), Yapı İşleri ve Hakediş Uygulaması, 2. Baskı, Ankara.
20. HEPAKSAZ, Engin; Burak ÇAMURDAN (2010), “Türk Mali Mevzuatındaki Dış
21. Ticaret İşlemlerine İlişkin Mali Yükümlülüklerin Vergi Harcaması
22. Uygulamaları Açısından Değerlendirilmesi”, Finans Politik& Ekonomik
23. Yorumlar, Cilt:47, Sayı:542.
24. KESKİN, Mustafa Burak (2010), “Damga Vergisinde ‘Resmi Daire’ Kavramı ve
25. Resmi Dairelerin Mükellefiyetleri/Sorumlulukları”, Maliye ve Sigorta
26. Yorumları Dergisi, Sayı:549.
27. KIZILOT, Şükrü (1999), “Vergi İhtilafları ve Çözüm Yolları”, Yaklaşım Yayınları,
28. Ankara.
29. KULUÇLU, Erdal; Engin HEPAKSAZ (2009), “Türkiye’de Bütçenin Kontrolü ve
30. Denetimi”, İçinde: Türk ve AB Bütçelendirme Süreçlerinin Karşılaştırmalı
31. Değerlendirilmesi, (Editör Ercan Sancaklı), Gazi Kitabevi, Ankara.
32. OLUŞ ÖZBALCI Mali Hukuk Bürosu (2008), Damga Vergisi Kanunu Yorum ve
33. Açıklamaları, Oluş Yayıncılık, Ankara.
34. ÖZBALCI, Yılmaz (1981), Damga Vergisi Kanunu, Gül Matbaası, İstanbul.
35. PEDÜK, Türkben (2006), “Negatif Vergi Harcaması”, Vergi Dünyası, Sayı: 297,
36. Mayıs.
37. Pozitifsmmm.com(2010),http://www.pozitifsmmm.com/damgavergisisozlesmesi.as
38. px, (Erişim Tarihi: 26.09.2010).
39. ŞENYÜZ, Doğan; M. YÜCE; A. GERÇEK (2010), Türk Vergi Sistemi Dersleri,
40. Ekin Kitabevi, Bursa.
41. YILDIRIM, Mehmet (1970), Damga Vergisi Kanunu Şerh ve İzahları, Özer Matbaası, II.Baskı, Karabük.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com