Buradasınız

Anasayfa » Content

ÖRGÜTSEL ZAMAN YÖNETİMİ

Organizational Time Management

Journal Name:

  • Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi

Publication Year:

  • 2002

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The best way for men to achieve their aims is to institute their activities in the form of organizations. These organizations need to have certain resources to better themselves and go ahead with their activities. One of these resources, which is quite different than others, is time. Managers, who are responsible for utilization of existing resources in these organizations, have to use time in the most effective way if they want to be successful. Time is not like other resources, because it can not be bought, sold, rent, stolen, borrowed, lent, stored, saved, multiplied, manufactured, or changed. All it can be done is spent. Time management means the effective use of individuals resources, including time, in such a way that that individuals are effective in achieving important personal goals. Time management has two dimensions; individual time management and organizational time management. This article contains organizational time management.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bireylerin amaçlarına ulaşabilmelerinin en iyi yolu faaliyetlerini örgüt yapısı içerisinde gerçekleştirmeleridir. Örgütler, bireylerin aktivitelerini gerçekleştirebilmeleri için çeşitli önemli kaynaklara ihtiyaç duyarlar. Bu kaynaklardan birisi, diğerlerinden oldukça farklı özelliklere sahip olan zaman kaynağıdır. Örgütün sahip olduğu kaynakları en etkin ve verimli şekilde kullanılmasından sorumlu olan yöneticiler, bu amacı gerçekleştirmede başarılı olmak istiyorlarsa zamanlarını en etkin şekilde kullanmak zorundadırlar. Zaman diğer kaynaklara benzemez. Çünkü, satın alınamaz, satılamaz, kiralanamaz, ödünç verilemez, ödünç alınamaz, depolanamaz, çoğaltılamaz, üretilemez, değiştirilemez. Yapılabilecek tek şey harcanmasıdır. Zaman yönetimi, zaman faktörü göz önünde bulundurularak, kaynakların etkin kullanımı demektir. Bireyler bu sayede bireysel amaçlarını başarmada etkin olurlar. Zaman yönetiminin iki boyutu vardır; kişisel zaman yönetimi ve örgütsel zaman yönetimi. Bu çalışmada örgütsel zaman yönetimi ele alınmaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-orgutsel-zaman-yonetimi.pdf
  • 1
25-46
  • Turkish

REFERENCES

References: 

ADAIR, John -Talbot ADAIR (1994). Zaman Yönetimi. Öteki Yayınevi, Ankara.
ALEXANDER, Roy (1993). “Starving Out the Time Gobblers”, Supervisory
Management. Volume: 38, Number: 3, ss. 8-10.
ALTINÖZ, Mehmet (1995). Günümüz İş Ortamında Sekreterlik. Yargı
Yayınları, Ankara.
ARKIŞ, Nurdoğan (1996). “Zaman Yönetimine Genel Bir Bakış”, TSE Tüketici
Bülteni. Yıl: 9, S. 99, ss. 11-13.
BALCI, Ali (1990). “Zaman Yönetimi”, A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi.
C. 23, S. 1, ss. 95-102.
BELKER, Loren B. (1996). Yöneticiliğe İlk Adım. (Çev: Şeyma
ŞENBABAOĞLU). İnkılap Kitabevi, İstanbul.
“Bir Toplantı Nasıl Yönetilir?” (1981), Görüş Dergisi’nden derleme, Yönetim
(Seçme Yazılar). Der: Şan ÖZ-ALP. İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayını,
ss. 38-41, Eskişehir.
BOND, William J. (1991). 199 Time Waster Situations and How To Avoid
Them. Fell Publishers, Inc., Florida - USA.
BRUNSMAN, Roger (1994). “Who’s in Charge When You’re Absent?”,
Supervisory Management. Volume: 39, Number: 4.
CAN, Halil (1994). Organizasyon ve Yönetim. Siyasal Kitapevi, Ankara.
COLEMAN, Ron - Giles BARRIE (1994). Yöneticinin Klavuzu. (Çev: Mehmet
HARMANCI). Remzi Kitabevi Yayınları, İstanbul.
COLLICOAT, Stephen (1973). “Shorter Hours for Top Executives”, Management
Review. Volume: 62, Number: 4, ss. 60-63.
DANIELSON, Lee E. (Spring 1963). “Management of Time”, Management of
Personnel Quarterly. Volume: 2, Number:1, ss. 14-18.
DİNÇER, Ömer ve Yahya FİDAN (1996). İşletme Yönetimi. Beta Yayınları,
İstanbul.
DOUGLAS, Merril and Donna N. DOUGLAS [t.y.]. Manage Your Time,
Manage Your Work, Manage Yourself. Amacom, London.
ERGENÇ, Alev (1984). “Yöneticilerin Astlarla İlgili Varsayımlarının
Değerlendirilmesi: KİT’lerdeki Durumun İncelenmesi”, Verimlilik
Dergisi.1984/2, ss. 81-98.
FERNER, Jack D. (1995). Successful Time Management. John Wiley & Sons,
Inc., USA.
FURMAN, Beyza Oba (1996). “Yeni Yönetim Paradigmaları”, Mercek Dergisi.
Yıl: 1, Sayı: 3, ss. 42-47.
JAY, Antony (Ekim - Aralık 1977). “Bir Toplantı Nasıl Yönetilebilir?”, (Çev:
Tülin HOŞGÖR), Verimlilik Dergisi. C. 7, S. 1, s. 103-130.
JOSEPH, Ray (1994). Zaman Yönetimi. (Çev: Özlem KOŞAR). Epsilon
Yayıncılık, İstanbul.
KARABULUT, Suat (1996). Yönetimde Üç Boyut. AKM Yayınları, İstanbul.
KARAKOÇ, Nihat (1990). “İşletmelerde Etkenliği Belirleyen Bir Kaynak:
‘Yönetsel Zaman’ ”, Verimlilik Dergisi. 1990/2, ss. 33-44.
KNIPPEN, Jay T. - Thad B. GREEN (April 1994). “What to Do About a Boss
Who Makes Decisions Too Fast”, Supervisory Management. Volume: 39,
Number: 4, ss. 6-7.
“Kocamın Bir Sekreteri Var, Onu Benden Çok Daha İyi Anlıyor!” (1981),
Tercüman Gazetesi, 15 Mart 1978’den derleme, Yönetim (Seçme Yazılar). Der:
Şan ÖZ-ALP. İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayını, ss. 224-226, Eskişehir.
KOÇEL, Tamer (1993). İşletme Yöneticiliği. Beta Yayınları, İstanbul.
MACKENZIE, R. Alec (1974). “Toward a Personalized Time Management
Strategy”, Management Review. American Management Associations, February
1974, ss. 10-15.
MACKENZIE, R. Alec (1985). Zaman Tuzağı. (Çev: Yakut GÜNERİ). İlgi
Yayıncılık, İstanbul.
MACKEY, Harvey (1993). İş Hayatında Köpek Balıklarıyla Yüzmek. (Çev:
Hasan ÇAĞLAYAN). Epsilon Yayıncılık, İstanbul.
MINTZBERG, Henry (1981). “Yöneticinin İşi: Efsane ve Gerçek”, (Çev: Tomris
SOMAY), Yönetim Dergisi. S. 13, ss. 77-83.
MUTLU, Esin (CAN) (1996). “Teknolojik Yeniliklerin İşletme Yöneticiliğine
Etkileri”, ÖNERİ. C. 1, S. 5, ss. 17-20.
NASAŞ Eğitim Merkezi (1986). Zaman Yönetimi Semineri. NASAŞ Eğitim
Merkezi Yayınları, İstanbul.
ONAL, Güngör (1988). “Time Management”, M.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler
Fakültesi Dergisi. C. V, S. 1-2, İstanbul.
ONCKEN, Jr., William and Donald L. WASS (1974). “Management Time: Who’s
Got The Monkey”, Harvard Business Review. November - December 1974, ss.
75-80.
PEKİN, Hüseyin (1982). “Toplantı ve Müzakere Teknikleri”, Verimlilik Dergisi,
1982/2, ss. 136-162.
SCOOT, Martin (1995). Zaman Yönetimi. (Çev: Aslı Çıngıl ÇELİK). Rota
Yayınları, İstanbul.
SCOTT, Dru (1993). Zamanı İyi Değerlendirmek. (Çev: Necati
AĞIRALİOĞLU). Kültür Bakanlığı Yayınları, Yayın No: 1465, Ankara.
SENGE, Peter M. (1996). Beşinci Disiplin. (Çev: Ayşegül İLDENİZ - Ahmet
DOĞUKAN). Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
Supervisory Management (1994). “How to Control Your Time”, Volume: 39,
Number: 7, July 1994, ss. 6-7.
TAŞKIN, Erdoğan (1992). “İşletmelerde Etkin İletişim”, Verimlilik Dergisi.
1992/3, ss. 109-130.
TEZEREN, Atilla (1988). “Zamanı Etken Kullanma”, Verimlilik(Aylık Bülten).
C. 7, S. 5, ss. 8-12.
Türkiye İş Bankası Eğitim Müdürlüğü (1993). Zaman Yönetimi. Türkiye İş
Bankası Eğitim Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
TÜRKMEN, İsmail (1988). “Sekreterle Çalışmayı Biliyor musunuz?”, Verimlilik
(Aylık Bülten). C. 17, S. 3, s. 24-27.
TÜRKMEN, İsmail (1984). “Organizasyonlarda Haberleşmenin Rolü ve Önemi”,
Verimlilik Dergisi. 1984/4, ss. 56-61.
van FLEET, James K. (1994). Yöneticilerin Yaptığı En Büyük 22 Hata. (Çev:
Ayça HAYKIR). Öteki Yayınları, Ankara.
WEBBER, Ross A. (1972). Time and Management. Van Nostrand Reinhold
Comp., New York.
Webster, Eric (1972). “Zamanı En İyi Nasıl Değerlendirebiliriz?”, İşveren Dergisi.
C. X, S. 11.
WELLS, Ronald G. (1993). Yetki Devri. (Çev: Vedat ÜNER). Rota Yayınları,
İstanbul.
YILMAZ, Abdullah (1998). “Örgüt İçinde Yöneticilerin Kişisel Zaman Yönetimi
Davranışları”, Dokuz Eylül Üniversitesi İşletme Fakültesi “Örgüt İçinde İnsan
Davranışları Yönetimi” Sempozyumu’na Sunulan Bildiri. Bildiriler Kitabı.
İzmir, 29 - 30 Nisan 1998, ss. 161-181.
YOZGAT, Osman (1984). İşletme Yönetimi. M.Ü. Nihad Sayar Yayın ve Yardım
Vakfı Yayınları, İstanbul

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com