AN INVESTIGATION ON THE 'BEAUTIFUL'
CONCEPT İN AHMET HAMDİ TANPINAR’S POEMS
Journal Name:
- Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi
Key Words:
Keywords (Original Language):
Author Name | University of Author | Faculty of Author |
---|---|---|
Abstract (2. Language):
Ahmet Hamdi Tanpınar is an author who reflected the beauty
phenomenon on various based within aesthetical aspects. Kant
philosophy like understanding of beauty is what is seen in him at first
sight. Kant perceives the beauty apart from benefit or from good and
right and gives idependent meaning to it. Tanpınar considering the
abstract ad concrete beauties on this base, his poems show us the
exact beauty in one sense. Within this scope, beauty in his poems is so
dimensioned that it is almost like the beauty itself is depicted. In
Tanpınar’s poems beautiful is not only the nice but also the dream,
the mystery, the eternity and the night. From this point the reader
perceives the objects existing in the natüre as if a concrete beauty is
wearing a dress. As the nature for the poet is so beautiful, all the
beauties around him resembles to the nature for him. Especially in
some poems the two terms-nature and beauty- are used
interchangeably.This study is designed as an investigation on the meanings implied by
the term beauty in the poets’s poems.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Ahmet Hamdi Tanpınar, şiirlerinde güzel olgusunu estetik boyutlar
içinde çeşitli düzlemlerde yansıtmış bir yazardır. Onda görülen, her
şeyden önce Kant felsefesine benzeyen, bir güzellik anlayışıdır. Kant,
güzeli çıkardan, yani iyiden doğrudan ayrı olarak algılamış ve ona
bağımsız bir anlam vermiştir. Tanpınar, somut ve soyut güzellikleri bu
düzlemde gördüğünden, şiirleri bir anlamda bize mutlak güzeli
gösterir. Bu çerçevede güzellik, şairin şiirlerinde o kadar çok
boyutlandırılır ki, adeta güzel ve güzellik resmedilmiş gibi olur. Onun
şiirlerinde, güzel yalnızca hoş olan değildir, aynı zamanda; hayaldir,
gizemdir, sonsuzluktur, gecedir. Bu göz ile bakıldığında okuyucu;
çevresinde, özellikle doğada var olan nesneleri, elbise giymiş birer
somut göstergeli güzellik olarak algılar. Çünkü doğa, şairin gözünde
öylesine güzeldir ki, artık çevresinde güzellik adına ne varsa hepsi
onun için doğaya benzer. Nitekim bazı şiirlerinde bu iki kavram, doğa
ve güzellik birbirinin yerine geçecek kadar özdeşleşir.
Bu çalışma şairin şiirlerinde geçen güzel kavramına yüklenen
anlamlara dair bir inceleme olarak tasarlandı.
FULL TEXT (PDF):
- 22