Buradasınız

Türkiye Türkçesinde Yazım Kılavuzlarında (1928-2005) Nispet i’li Renk Adlarının Yazımı ve Kullanım Özellikleri

The Writing and the Usage Characteristics of Colour Names with Suffix of Relation in Turkey Turkish Spelling Books (1928-2005)

Journal Name:

Publication Year:

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
One of the areas, in which suffix of relation that not only makes a contribution to the vocabulary of Turkish but also we come across in West origin vocabularies besides East origin languages such as Arabic and Persian is used, is colour names. In Turkey Turkish the usage of suffix of relation in the acknowledgment of ” ... coloured” is very common. The important parts of vocabularies that are produced in that way went out of date, forgotten and even are no longer used. In this study that aims to examine the characteristics of writing and usage of colour names with suffix of relation in 1928-2005 dated spelling book, 34 colour names has been determined in total and the issue has been handled and evaluated in terms of writing unity and origin.
Abstract (Original Language): 
Türkçenin söz varlığına katkıda bulunan ve Arapça, Farsça gibi Doğu kaynaklı dillerin yanı sıra Batı kaynaklı sözcüklerde de karşımıza çıkan nispet i’sinin kullanıldığı alanlardan biri de renk adlarıdır. Türkiye Türkçesinde renginde (olan)”, renkte (olan)”, renkli” karşılığı kullanılan nispet i’sinin kullanımı son derece yaygın olup bu şekilde türetilen sözcüklerin önemli bir kısmı zaman içerisinde eskimiş, unutulmuş hatta ağızlarda kullanımdan düşmüştür. 1928-2005 yılları arasında basılan yazım kılavuzlarında nispet i’li renk adlarının yazım ve kullanım özelliklerini incelemeyi amaçlayan bu çalışmada toplam 34 renk adı tespit edilmiş ve mesele yazım birliği ve köken açısından ele alınarak değerlendirilmiştir.
93-114

REFERENCES

References: 

ATALAY, Besim (çev.) (1998), Divanü Lügati’t-Türk Tercümesi, C.l, Türk Dil Kurumu
Yayınları, Ankara.
ATALAY, Besim (çev.) (1999), Divanü Lügati’t-Türk Tercümesi, C.3, Türk Dil Kurumu
Yayınları, Ankara.
BAHAEDDİN, Mehmed (1997), Yeni Türkçe Lügat, Akçağ Yayınları, Ankara.
DOĞAN, Enfel (2003), “Türkiye Türkçesinde Nispet Ekini Karşılama Yolları”, İÜEF, Türk
Dili ve Edebiyatı Dergisi, C. XXX, İstanbul, s. 189-207.
EREN, Haşan (1999), Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, 2. Baskı, Ankara.
GÖVSA, İbrahim Alâettin (1930), Yeni Türk Lügati, Cilt 1-2, Amedî Matbaası, İstanbul.
GÜLENSOY, Tuncer (2007), Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi
Sözlüğü, C.l, A-N, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
GÜRSES, Reşide (2001), “Türk Dilinin Telâffuzu ve İmlâsı Üzerine Bazı Düşünceler
(Düzeltme, İnceltme ve Uzatma İşareti Olarak Adlandırılan (A) İşareti)”, Türk Yurdu,
Cilt 21, Sayı: 162-163, s. 175-176.
İMLÂ KILAVUZU (1941), İmlâ Lûgati’nin İkinci Basımı, T.D.K., Cumhuriyet Basımevi,
İstanbul.
İMLÂ KILAVUZU (1962), Türk Dil Kurumu Yayınlarından, Sayı: 192, Yedinci Baskı, Türk
Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
İMLÂ KILAVUZU (1985), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 525, Hazırlayan: Prof. Dr.
Haşan Eren, Türk Tarih Kurumu Basım Evi, Ankara.
İMLÂ KILAVUZU (1988), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 525, Gözden Geçirilmiş Yeni
Baskı, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
İMLÂ KILAVUZU (1993), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 525, Gözden Geçirilmiş Yeni
Baskı, Türk Tarih Kurumu Basım Evi, Ankara.
İMLÂ KILAVUZU (1996), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 525, Genişletilmiş ve Gözden
Geçirilmiş Yeni Baskı, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
İMLÂ KILAVUZU (2000), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 525, Genişletilmiş ve Gözden
Geçirilmiş Yeni Baskı, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
İMLÂ LÜGATİ (1928), Dil Encümeni Tarafından Tertip Edilmiştir, Devlet Matbaası,
İstanbul.
KAYMAZ, Zeki (1997), “Türkiye Türkçesi ve Ağızlarında Renk Bildiren Kelimelerin
Kullanılışı ve Sistematiği”, TDAY, Belleten, Ankara, s. 251-341.
PARLAKYILDIZ, Hayrettin (2008), “Atatürk ve İmlâ”, Turkish Studies, Lnternational
Periodical Fort he Languages, Literatüre and History o f Turkish or Turkic, Volüme
3/6 Fail 2008, s. 536-547.
STEUERWALD, Kari (1998a), Türkçe Almanca Sözlük, ABC Kitabevi, İstanbul.
STEUERWALD, Kari (1998b), Almanca Türkçe Sözlük, ABC Kitabevi, İstanbul.
ŞEMSETTİN SAMİ (1978), Kâmûs-ı Türkî, Çağrı Yayınları, İstanbul.
ŞEMSETTİN SAMİ (2010), Kamus-ı Türkî, (hzl. Paşa Yavuzarslan) Türk Dil Kurumu
Yayınları, Ankara.
TEMEL TÜRKÇE SÖZLÜK (1985), Sâdeleştirilmiş ve Genişletilmiş Kâmus-ı Türkî, C. 1,
A-F, İstanbul.
TÜRKÇE SÖZLÜK (1945), Türk Dil Kurumu, C.III, I., Türk Dil Kurumu Lügat Kolu
Çalışmalarıyla Hazırlanmıştır, Cumhuriyet Basımevi, İstanbul.
TÜRKÇE SÖZLÜK (1988), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
TÜRKÇE SÖZLÜK (1998), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
TÜRKÇE SÖZLÜK (2005), Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara.
TÜRKİYE’DE HALK AĞZINDAN DERLEME SÖZLÜĞÜ (1963), C. I, A, Türk Dil
Kurumu Yayınları, Ankara.
YAZIM KILAVUZU (2005), Türk Dil Kurumu Yayınlar, Sayı: 859, 24. Baskı, Ankara.
YENİ İMLÂ KILAVUZU (1965), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 235, Türk Tarih Kurumu
Basımevi, Ankara.
YENİ YAZIM (İMLÂ) KILAVUZU (1970), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 309, Altıncı
Baskı, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
YENİ YAZIM KILAVUZU (1975), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 309, Sekizinci Baskı,
Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
YENİ YAZIM KILAVUZU (1977), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 309, Yeniden
Düzenlenmiş Dokuzuncu Baskı, İlkyaz Basımevi, Ankara.
YENİ YAZIM KILAVUZU (1981), Türk Dil Kurumu Yayınları, Sayı: 309, 11. Basım, Türk
Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
ZÜLFİKAR, Hamza (1991), “İmlâmızın Geçirdiği Evrelerden Örnekler”, Türk Dili, Sayı 470,
Ankara, s.65-76.
Yararlanılan İnternet Adresleri
http://tdkterim.gov.tr/bts/
http://tdkterim.gov.tr/

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com