Buradasınız

Anasayfa » Content

Programlı Bir Ses Eğitimi Kapsamında Dil-Konuşma Öğesi

Language-Speaking Element in Programmed Voice Training Range

Journal Name:

  • Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi

Publication Year:

  • 2013

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
If we think music education as a heart which is the source of every living activities from birth to death, voice training can be said to be one of the major arteries feeding heart. Therefore voice training is one of the most important stepping stones of the music education process. This step includes language and speaking training as well as singing and song training. Speaking is the most important even the primary means of communication whereby people convey their thoughts and emotions.During voice training process lots of studies directed towards speaking including breathing right, resonance and voice articulation have been carried out. That Turkish Language is spoken according to its phonetic structure is vital for the productivity of voice training process. During song training process while singing many errors resulting from speaking defect have been encountered and this has caused a singing tune which is unsuitable to the prosodic structure of the song. In addition to this, many problems coming from wrong posture and breath or regional accents cause a speaking way which is not suitable for Turkish phonetics and also causes incorrect articulation of letters. Therefore aimed voice training behavirous have not been able to be achieved. This process is thought to be effective for the people who use their voice actively as well as the institutes which provide music education. Today especially teachers, lawyers, speakers and orators who use their voices for their jobs should be informed about how to use their voice properly and effectively. In this way both correct voice using suitable to Turkish can be achieved and the problems related to voice health can be eliminated. This study performed in this direction focuses on the importance of language-speaking elements which have very significant position in voice training.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Müzik eğitimini, insanın doğumundan ölümüne kadar, her türlü yaşamsal faaliyetinin kaynağı ve en hayati organı olan kalp olarak düşünecek olursak, ses eğitiminin de kalbi besleyen en temel damarlardan biri olduğu söylenebilir. Dolayısıyla ses eğitimi, müzik eğitimi sürecinin en önemli basamaklarından biridir. Bu basamakta şarkı ve şan eğitiminin yanı sıra, dil ve konuşma eğitimi de yer almaktadır. İnsanların duygu ve düşüncelerini aktarabildiği en önemli hatta birincil iletişim yolu, konuşmadır. Ses eğitimi süreci içerisinde, nefes, rezonans, ses üretme- yaymanın yanı sıra konuşmaya yönelik pek çok çalışma yapılmaktadır. Türk dilinin fonetik yapısına uygun bir şekilde konuşulması ses eğitimi sürecinin verimli gerçekleştirilebilmesi açısından çok önemlidir. Şarkı eğitimi sürecinde Türkçe ve yabancı dilde bestelenen pek çok eserin seslendirilmesi sırasında, konuşma kaynaklı hatalarla karşılaşılmakta, zaman zaman bu sorunlar parçanın prozodik yapısına uygun olmayan bir seslendirmeye neden olmaktadır. Buna ilaveten bazı öğrencilerde yanlış postür ve nefes, söyleyiş farklarından kaynaklanan yöresel ağızlar gibi pek çok nedenden ötürü karşılaşılan sorunlar, Türkçe fonetiğe uygun konuşulmaması, harflerin doğru artiküle edilmemesine neden olmaktadır. Bu yüzden ses eğitimi boyutunda kimi zaman hedeflenen davranışlara da ulaşılamamaktadır. Müzik eğitimi veren kurumların dışında, seslerini aktif olarak kullanan kişiler için de bu sürecin etkili olduğu düşünülmektedir. Özellikle günümüzde, seslerini mesleki anlamda kullanan spiker, avukat, hatip ve öğretmenlerin de sesin doğru ve etkili kullanımı konusunda bilgilendirilmeleri gerekmektedir. Böylelikle hem Türkçeye uygun, yerinde bir ses kullanımı gerçekleşmiş, hem de ses sağlığı ile ilgili bir problem yaşanmamış olacaktır. Bu doğrultuda yapılan çalışmada, ses eğitimi kapsamında önemli bir yere sahip olan dil-konuşma öğeleri üzerinde durulmuştur.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon 4.pdf
  • 5
50-60
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Akarsu, B. (1998). Dil-Kültür Bağlantısı, İstanbul: İnkılap Yayınevi.
Akbayır, S. (2007). Dil ve Diksiyon, Yazılı ve Sözlü Anlatım Bozuklukları (4.Baskı), Ankara:
Akçağ Yayınları.
Ceran, D. (2012). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Konuşma Eğitimi Dersine Yönelik
Tutumlarının Değerlendirilmesi, The Journal of Academic Social Science Studies, Publication
of Association Esprit, Société et Rencontre Strasbourg/FRANCE, Volume 5 Issue 8,
December 2012, 337-358.
Cevanşir, B. ve Gürel, G. (1982). Foniatri (Sesin Oluşumu, Bozuklukları ve Korunmasından
Temel İlkeler), İstanbul: İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Yayınları.
Çağlar, G. (1980). Bildirişme ve Dilin Nitelikleri, DilBilim ve Dilbilgisi Konuşmaları I, Türk
Dil Kurumu Yayınları, Ankara,16-32.
Çevik, S. (1999). Koro Eğitimi ve Yönetim Teknikleri, Ankara: Yurtrenkleri Yayınevi.
Demirezen, M. (1987). Articulatory Phonetics and The Principles of Sound Production,
Revised and Enlarged Second Edition, Ankara: Yargı Publications.
Egüz, S. (1999). Toplu Ses Eğitimi I Temel Konular, Ankara: Doğuş Matbaacılık.
Er, S.(2009). Temel Konuşma Teknikleri-Diksiyon, İstanbul: Hayat Yayınları.
Evren, G.F. (2006). Ses Eğitimi Yöntemlerinin Ses Hastalıklarının Tedavisinde Kullanımı,
Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Evren, G.F. (2011). Ses Eğitimi Çalışmalarının İngilizce Konuşma Sorunlarının
Giderilmesindeki Etkisi, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü,
Konya.
Evren, G. F. (2013). Programlı Bir Ses Eğitimi Kapsamında Dil-Konuşma Öğesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(5), 50-60.
59
Evren, G.F. (2012). Müzik Eğitimi Veren Kurumlarda Ses Eğitimi Derslerinde
Kullanılabilecek Bedensel ve Zihinsel Gevşeme Yöntemleri, The Journal of Academic Social
Science Studies, Publication of Association Esprit, Société et Rencontre
Strasbourg/FRANCE, Volume 5, Issue 8, December 12, 563- 572.
Gürzap, C. (2009). Söz Söyleme ve Diksiyon (13.Basım), İstanbul: Remzi Kitabevi.
Helvacı, A. (2003). Ses Eğitiminde Register ve Rezonans Bölgelerinin Kullanım
Özelliklerinin Ses kalitesine Yansıması, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri
Enstitüsü, Ankara.
Kansızoğlu, H. B., (2012). Konuşma Dili ve Yazı Dili Etkileşimi, Bartın Üniversitesi Eğitim
Fakültesi Dergisi Cilt 1, Sayı 1, Bartın, 217- 235.
Kaya, A. (2007). Etkili ve Güzel Konuşma Sanatı (2. Baskı), Konya: Eğitim Kitabevi
Yayınları.
Kartal, M. (2007). Konuşmacılar ve Şarkıcılar için Ses Teknikleri (2.Baskı), İstanbul: Sistem
Yayıncılık.
Kartal, M. (2011). Nefes Alma Sanatı, Sistem Yayıncılık, İstanbul.
Kurudayıoğlu, M. (2003). Konuşma Eğitimi Ve Konuşma Becerisini Geliştirmeye Yönelik
Etkinlikler, Gazi Üniversitesi Eğitimi Bilimleri Enstitüsü, Tübar-X, III, 287-389.
Manchester, Arthur L. (1990). Ses Üretiminin Temelleri Üzerine Oniki Ders, Dans- Müzik-Kültür, Çeviri ve Araştırma Dergisi, Sayı:59, İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Matbaası.
Ömür, M. (2001). Sesin Peşinde, İstanbul: Pan Yayıncılık.
Özbay, M. (2005). Ana Dili Eğitiminde Konuşma Becerisini Geliştirme Teknikleri,
http://journal.qu.edu.az/article_pdf/1037_486.pdf, Erişim Tarihi: 10.01.2013.
Özdemir, E. (2003). Güzel ve Etkili Konuşma Sanatı, Sekizinci Basım, İstanbul: Remzi
Kitabevi.
Perçin, Y. (2004). Müzik Öğretmeni Yetiştiren Kurumlarda Bireysel Ses Eğitimi Dersinde
Diksiyon Eğitiminin Önemi, 1924-2004 Musiki Muallim Mektebinden Günümüze Müzik
Öğretmeni Yetiştirme Sempozyumu Bildirisi, SDÜ, Isparta.
Say, A. (2001). Müziğin Kitabı. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Temizyürek, F., Erdem, İ. Ve Temizkan, M. (2007). Konuşma Eğitimi, Ankara: Öncü
Basımevi.
Tosun, C. (1980). Dil,Dildeğişkesi (Lehçe), Ağız ve Dil Akrabalıkları, DilBilim ve Dilbilgisi
Konuşmaları I, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara,75-78.
Töreyin, A.,M. (2000). Türkiye Türkçesine Uygun Şan Eğitimi, Türk Dili, S.:583, 83-91.
Töreyin, A.,M. (2008). Ses Eğitimi Temel Kavramlar- İlkeler- Yöntemler, Ankara: Sözkesen
Matbaacılık.
Uçan, A. (1996). İnsan ve Müzik, İnsan ve Sanat Eğitimi, Ankara: Müzik Ansiklopedisi
Yayınları.
Evren, G. F. (2013). Programlı Bir Ses Eğitimi Kapsamında Dil-Konuşma Öğesi. Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2(5), 50-60.
60
Uçgun, D. (2007). Konuşma Eğitimini Etkileyen Faktörler, Niğde Üniversitesi Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 22, Yıl: 2007/1, 59-67.
Vardar, B. (1982). Dilbilimin Temel Kavram ve İlkeleri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Vural, B. (2005). Uygulama ve Örneklerle Doğru ve Güzel Konuşma Sanatı, Fonetik-Diksiyon-Artikülasyon. İstanbul: Bilge Matbaacılık.
Yiğit, N. (1998). Fonasyon Sistemindeki Anatomik Yapıların Ses Üzerindeki Etkileri,
Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Zsiga, E. (2006). The Sounds of Language. (Editörler: Ralph Fasold and Jeff Connor-Linton.
An Introduction to Language and Linguistics. New York: Cambridge University Press, 13-53

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com