NON-AGRICULTURAL MARKET ACCESS NEGOTIATIONS AND TURKEY
Journal Name:
- Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi
Keywords (Original Language):
| Author Name |
|---|
Abstract (2. Language):
This essay tries to analyse Turkey’s position and constraints in the WTO Non-agricultural Market Access Negotiations (NAMA) especially vis-à-vis developing countries.
It basically, underlines Turkey’s unique negotiating position; de jure developing, de facto
an advanced economy status in the WTO Doha NAMA negotiations.
At Doha Ministerial Meeting in 2001, WTO members agreed to initiate
negotiations to further liberalize trade, among other areas, on non-agricultural goods. For
this purpose, the Negotiating Group on Market Access (NGMA) was created at the first
meeting of the Trade Negotiations Committee of the WTO, in early 2002. Turkey has been
quite active since then in NAMA negotiations in calibrating its position between offensive
and defensive negotiation interests although its offensive market access interests largely
outweigh defensive one.
Turkey has also been propagating an offensive non-linear tariff cutting Swiss
Formula approach at the WTO to curb the international high tariffs, tariff peaks and
escalations. Having a strong offensive market access interests, Turkey mainly aims at large
developing country markets diversifying its trade portfolio away from traditional markets
towards large developing economies.
From the perspective of governance, Turkey has serious constraints on its trade
and industry policy space stemming from the Turkey-EU Customs Union (CU). Although
Turkey is a de jure developing country in the WTO and will have all legal rights and
obligations stemming from the outcome of the DOHA, in practice, Turkey will have to
implement the same applied common external tariffs of the EU. Despite the constraints and
dilemmas stemming from the EU-Turkey customs union, it can be strongly argued that, it is
in Turkey’s industrial interests to be actively involved in the WTO to tackle the high tariffs,
tariff peaks and escalations which hinders Turkey’s exports to the world markets
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language):
Bu çalışma Dünya Ticaret Örgütü Tarım Dışı Ürünler (Sanayi) Pazara Giriş
Müzakerelerinde özellikle Gelişme Yolundaki Ülkeler karşısında pozisyonu ve açmazlarını
incelemeyi amaçlamaktadır. Temel olarak, Türkiye’nin Tarım Dışı Ürünler Pazara Giriş
Müzakerelerinde, aslında DTÖ hukukunda bir gelişme yolunda ülke statüsünde
bulunmasına rağmen, fiiliyatta, bir gelişmiş ülke gibi müzakere yapmak zorunda kaldığına
özel vurgu yapmaktadır.
Tarım Dışı Ürünlerde Müzakerelerin başlatılması kararı Doha Bakanlar
Konferansında alınmış; DTÖ Ticaret Müzakereleri Komitesi 2002 yılının başlarında
Müzakereleri başlatma kararı almıştır. Bilahare, Türkiye müzakerelerde aktif bir şekilde
katılarak Türk sanayine yeni pazarlar açılmasına yönelik ofansif çıkarları başta gelmek
üzere, “ofansif” ve “defansif” çıkarlarını dengelemeye çalışmıştır.
Türkiye yüksek tarife ve tarife basamaklarının tasfiyesi amacıyla doğrusal
olmayan radikal indirim gerçekleştiren İsviçre Formülünü aktif bir şekilde savunmuş, bu
yaklaşımla da temel olarak Gelişme Yolundaki ülkelerin yüksek gümrük vergilerinin
aşağıya çekilmesi ve bu pazarlara daha fazla ihracat yapabilmeyi amaçlamıştır.
Türkiye-AB Gümrük Birliğinin getirdiği yükümlülükler sebebiyle Türk Dış ticaret
ve sanayi politikası manevra alanında ciddi kısıtlar bulunmaktadır. Türk sanayisi AB’nin
en zengin endüstrilerine karşı vergi uygulamamaktadır. DTÖ hukukunda bir gelişme
yolunda ülke olmanın getireceği esneklik avantajlarından müzakerelerin uygulanma
sürecinde faydalanamayacaktır. Türkiye’nin istisnai pozisyonunun getirdiği tüm bu
açmazlar ve problemlere rağmen, Türkiye’nin başta GYÜ pazarlarındaki yüksek vergiler
olmak üzere uluslar arası sanayi ürünleri ticaretteki engelleri kaldırmaya yönelik ofansif
müzakere stratejisi izlemeye devam etmesinin Türk sanayinin geleceği için doğru bir
yaklaşım olduğu değerlendirmektedir
- 2
141-176