Buradasınız

Anasayfa » Content

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNDE ÖZ-DUYARLIK VE DUYGUSAL ZEKÂNIN İNCELENMESİ

THE INVESTIGATION OF SELF-COMPASSION AND EMOTIONAL INTELLIGENCE ON TEACHER TRAINEES

Journal Name:

  • Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

Publication Year:

  • 2012

Key Words:

Keywords (Original Language):

Author NameUniversity of AuthorFaculty of Author
Abstract (2. Language): 
The purpose of this study is to examine the explanation effect of self-compassion on emotional intelligence of teacher trainees. Participants were 347 university students who were enrolled at a mid-size state University, in Turkey. In this study, the Self-compassion Scale and the Bar-On Emotional Intelligence Scale were used. Self-compassion areas as self-kindness, awareness of common humanity, mindfulness, self-judgement, isolation, over-identification. Emotional intelligence areas are intrapersonal, interpersonal, stress management, adaptability, general mood and general emotional intelligence. In multiple regression analysis, it was found that the subscales of self-compassion had significant effects on the subscales of emotional intelligence. The increase on self-kindness and mindfulness resulted in an increase on emotional intelligence, whereas the increase on self-judgement and over-identification leaded to a decrease in coping with stress and general emotional state. There are significant differences on emotional intelligent areas according to gender but not on self-compassion. Results indicate that self-compassion is directly effective on emotional intelligence.
Bookmark/Search this post with
Abstract (Original Language): 
Bu çalışmanın amacı öz-duyarlığın duygusal zekâyı açıklayıcı etkisinin üniversite öğrencilerinde incelenmesidir. Araştırma 2008-2009 öğretim yılında Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesine devam eden 347 öğretmen adayının katılımıyla gerçekleşmiştir. Çalışmada Öz-duyarlık Ölçeği ile Bar-On Duygusal Zekâ ölçeği kullanılmıştır. Öz duyarlık alanları öz-sevecenlik, öz-yargılama, paylaşımların bilincinde olma, izolasyon, bilinçlilik ve aşırı özdeşleşmedir. Duygusal zekâ alanları bireysel beceriler, bireyler arası beceriler, uyumluluk, stresle başa çıkma, genel ruh durumu ile genel duygusal zekâdır. Çoklu regresyon analizi sonuçları, öz-duyarlık alt alanlarının duygusal zekânın alt alanları üzerinde istatistiksel olarak anlamlı etkileri olduğu ortaya koymaktadır. Ayrıca özsevecenlik ve bilinçlilik alanlarının duygusal zekâyı arttırdığı; özyargılama ve aşırı özdeşleşme alanlarının duygusal zekânın stresle başa çıkma ve genel ruh sağlığı alanlarını olumsuz etkilediği saptanmıştır. Duygusal zekâ alanlarında cinsiyete göre anlamlı farklılık olduğu ancak cinsiyetin öz-duyarlık alanlarında etkisi olmadığı saptanmıştır. Bu çalışmanın sonuçları, öz-duyarlığın duygusal zekâ üzerinde doğrudan etkili olduğunu ortaya koymaktadır.
FULL TEXT (PDF): 
PDF icon arastirmax-universite-ogrencilerinde-oz-duyarlik-duygusal-zekanin-incelenmesi.pdf
  • 1
  • Turkish

REFERENCES

References: 

Acar, F. T. (2001). Duygusal zekâ yeteneklerinin göreve yönelik ve insana
yönelik liderlik davranışları ile ilişkisi: banka şube müdürleri üzerine bir alan
araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
Adams, C. E. ve Leary, M. R. (2007). Promoting self-compassionate
attitudes toward eating among restrictive and guilty eaters. Journal of Social and
Clinical Psychology, 26 (10): 1120-1144.
Akboy, R., Argun, Y. ve İkiz, E. (2005). Psikolojik danışma ve rehberlik
lisans ve lisansüstü programında öğrenim gören öğrencilerin düşünme stilleri ve
benlik saygılarının farklı değişkenler açısından incelenmesi. Dokuz Eylül
Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005 (17): 283-292.
Akboy, R. ve İkiz, E. (2007). Psikolojik danışma ve rehberlikte çağdaş bir
anlayış. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Akın, A. (2008). Self-compassion and achievement goals: a structural
equation modeling approach. Eğitim Araştırmaları Dergisi-Eurasian Journal Of
Educational Research, 2008 (31): 1-15.
Akın, A. (2009). Özduyarlık ve boyun eğici davranış. Eğitim ve Bilim, 34
(152): 138-147.
Akın, A. (2010). Özduyarlık ve ilişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar.
Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi –H. U. Journal of Education. 2010
(39): 01-09.
Akın, Ü., Akın, A. ve Abacı, R. (2007). Öz-duyarlık ölçeği: Geçerlik ve
güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2007 (33):
01-10.
Alper, D. (2007). Psikolojik danışmanlar ve sınıf öğretmenlerinin duygusal
zekâ düzeyleri, iletişim ve empati becerilerinin karşılaştırılması. Yayınlamamış
yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Bar-On, R. (1997). Bar-on emotional quotient inventory: technical manual.
Toronto: Multi-Health Systems, Inc.
Bar-On, R. (2010). Emotional intelligence: an integral part of positive
psychology. South African Journal of Psychology, 40 (1): 54-62
Bandura, A. (1990). Reflections on nonability determinants of competence.
İçinde R. J. Sternberg ve J. Kolligian, Jr. (Ed.) Competence considered: 316–352.
New Haven, CT: Yale University Press.
Bennett-Goleman, T. (2001). Emotional alchemy: how the mind can heal
the heart. New York: Three Rivers Press.
Bishop, S. R., Lau, M., Shapiro, S., Carlson, L., Anderson, N. D.,
Carmody, J., Zindel, V. S., Abbey, S., Speca M., Velting, D. ve Devins, G. (2004).
Mindfulness: A proposed operational definition. Clinical Psychology: Science and
Practice, 11 (3): 230–241.
Brown, B. (1999). Soul without shame: a guide to liberating yourself from
the judge within. Boston: Shambala.
Blatt, S. J., Quinlan, D. M., Chevron, E. S., McDonald, C. ve Zuroff, D.
(1982). Dependency and self-criticism: psychological dimensions of depression.
Journal of Consulting and Clinical Psychology, 50 (1): 113–124.
Ciarrochi, J., Chan, E. Y. C. ve Bajgar, J. (2001). Measuring emotional
intelligence in adolescence. Personality and Individual Differences, 31 (7): 1105-1119.
Coopersmith, S. (1967). The antecedents of self-esteem. San Francisco: W.
H. Freeman.
Cox, J. E. ve Nelson, D. B. (2008). Quantifying emotional intelligence: the
relationship between thinking patterns and emotional skills. Journal of Humanistic
Counseling, Education and Development, 47 (1): 9-26.
Çetin, B., Gündüz, H. B. ve Akın, A. (2008). An investigation of the
relationships between self-compassion, motivation, and burnout with structural
equation modeling. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (2):
39-45.
Damon, W. (1995). Greater expectations: overcoming the culture of
indulgence in America’s homes and schools. New York: Free Press.
Denham, S. A. (2007). Dealing with feelings: how children negotiate the
worlds of emotions and social relationships. Cognition, Brain, Behavior, 11 (1): 1-48.
Deniz, M. E., Kesici, Ş. ve Sümer, A. S. (2008). The validity and reliability
of the Turkish version of the self-compassion scale. Social Behavior and
Personality, 36 (9): 1151-1160.
Deniz, M. E. ve Yılmaz, E. (2006). Üniversite öğrencilerinde duygusal
zekâ ve stresle başa çıkma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türk Psikolojik
Danışma ve Rehberlik Dergisi, 25 (1): 17-26.
Erdoğan, M. Y. (2008). Duygusal zekâ’nın bazı değişkenler açısından
incelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7 (23): 61-76.
Erkan, S. (2006). Okul psikolojik danışma ve rehberlik programlarının
hazırlanması. (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
Folkman, S., ve Moskowitz, J. T. (2000). Stress, positive emotion, and
coping. Current Directions in Psychological Science, 9 (4): 115–118.
Genç, S. Z. ve Kalafat, T. (2008). Öğretmen adaylarının demokratik
tutumları ile empatik becerilerinin değerlendirilmesi ü zerine bir araştırma. Manas
Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (19): 211-222.
Green, S. B. ve Salkind, N. J. (2008). Using SPSS for Windows and
Macintosh. analyzing and understanding data (5. Baskı). New Jersey: Upper
Saddle River.
Goleman, D. (1996). Duygusal zekâ neden IQ’dan daha önemlidir? (Çev.
B. S. Yüksel). İstanbul: Varlık Yayınları.
Goldenberg, I., Matheson, K. ve Mantler, J. (2006). The assessment of
emotional intelligence: a comparison of performance-based and self-report
methodologies. Journal of Personality Assessment, 86 (1): 33–45.
Hamachek, D. (2000). Dynamics of selfounderstanding and self-knowledge: acquisition, advantages and relation to emotional intelligence. Journal
of Humanistic Counseling, Education and Development, 38 (4): 230-243.
Ho, R. (2006). Handbook of univariate and multivariate data analysis and
interpretation with SPSS. Florida: Chapman and Francis Group.
Isen, A. M. (2000). Some perspectives on positive affect and self-regulation. Psychological Inquiry, 11 (3): 184–188.
İşmen, A. E. (2001). Duygusal zekâ ve problem çözme. Marmara
Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2001 (13): 111-124.
Kahyaoğlu, M. ve Yangın, S. (2007). İlköğretim öğretmen adaylarının
mesleki özyeterliklerine ilişkin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 15 (1): 73-84.
Leadbeater, B. J., Kuperminc, G. P., Blatt, S. J. ve Hertzog, C. (1999). A
multivariate model of gender differences in adolescents’ internalizing and
externalizing problems. Developmental Psychology, 35 (5): 1268–1282.
Marlatt, G. A. ve Kristeller, J. L. (1999). Mindfulness and meditation.
İçinde W. R. Miller (Ed.) Integrating spirituality into treatment: 67-84.
Washington, D.C.: American Psychological Association.
Martin, J. R. (1997). Mindfulness: a proposed common factor. Journal of
Psychotherapy Integration, 7 (4): 291–312.
Mavroveli, S., Petrides, K. V., Rieffe, C. ve Bakker, F. (2007). Trait
emotional intelligence, psychological well-being and peer-reted social competence
in adolescence. British Journal of Developmental Psychology, 25 (2): 263-275.
Mayer, J. D., Salovey, P. ve Caruso, D. R. (2004). Emotional intelligence:
theory, findings, and implications. Psychological Inquiry, 15 (3): 197–215.
Neff, K. D. (2003a). Self-compassion: an alternative conceptualization of a
healthy attitude toward oneself. Self and Identity, 2 (2): 85-101.
Neff, K. D. (2003b). The development and validation of a scale to measure
self-compassion. Self and Identity, 2 (3): 223-250.
Neff, K. D., Kirkpatrick, K. L. ve Rude, S. S. (2007a). Self-compassion
and adaptive psychological functioning. Journal of Research in Personality, 41 (1):
139-154.
Neff, K. D., Rude, S. S. ve Kirkpatrick, K. L. (2007b). An examination of
self-compassion in relation to positive psychological functioning and personality
traits. Journal of Research in Personality, 41 (4): 908-916.
Neff, K. D. ve McGehee, P (2010).Self-compassion and psychological
resilience among adolescents and young adults. Self and Identity, 9 (3): 225-240.
Neff, K. D. ve Vonk, R. (2009). Self-compassion versus global self-esteem: two different ways of relating to oneself. Journal of Personality, 77 (1):
23-50.
Nolen-Hoeksema, S. (1987). Sex differences in unipolar depression:
evidence and theory. Psychological Bulletin, 101 (2): 259–282.
Nolen-Hoeksema, S. (1991). Responses to depression and their effects on
the duration of depressive episodes. Journal of Abnormal Psychology, 100 (4):
569–582.
Nolen-Hoeksema, S., Larson, J. ve Grayson, C. (1999). Explaining the
gender difference in depressive symptoms. Journal of Personality and Social
Psychology, 77 (5): 1061–1072.
Petrides, K. V., Sangareau,Y., Furnham, A. ve Frederickson, N. (2006).
Trait emotional intelligence and children’s peer relations at school. Social
Development, 15 (3): 537-547.
Rosenberg, M. (1979). Conceiving the self. New York: Basic Books.
Rosenberg, M. B. (2000). Nonviolent communication: a language of
compassion. Encinitas, CA: PuddleDancer Press.
Salzberg, S. (1997). Lovingkindness: the revolutionary art of happiness.
Boston: Shambala.
Schwab, J. (2009). “Multiple regression, assumptions and outlies” (Ders
Notları), http://www.utexas.edu/courses/schwab, (02/06/2010).
Schutte, N. S., Malouff, J. M., Hall, L. E., Haggerty, D. J., Cooper, J. T.,
Golden,C. J. ve Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of
emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 25 (2): 167-177.
Schutte, N. S., Malouff, J. M., Thorsteinsson, E. B., Bhullar,N. ve Rooke,
S. E. (2007). A meta-analytic investigation of the relationship between emotional
intelligence and health. Personality and Individual Differences, 42 (6): 921–933.
Seligman, M. E. (1995). The optimistic child. Boston: Houghton Mifflin.
Salovey, P. ve Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination,
Cognition and Personality, 9 (3): 185–211.
Van Rooy, D. L., Alonso, A. ve Viswesvaran, C. (2005). Group differences
in emotional intelligence scores: theoretical and practical implications. Personality
and Individual Differences, 38 (3): 689–700.
Van Rooy, D. L. ve Viswesvaran, C. (2004). Emotional intelligence: a
meta-analytic investigation of predictive validity and nomological net. Journal of
Vocational Behavior, 65 (1): 71–95.
Wallace, B. A. (1999). Boundless heart: the four immeasurables. Ithaca,
NY: Snow Lion Publications.
Wood, J. V., Saltzberg, J. A., Neale, J. M. ve Stone, A. (1990). Self-focused attention, coping responses, and distressed mood in everyday life. Journal
of Personality ve Social Psychology, 58 (6): 1027–1036.
Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zekâ ve eğitim açısından doğurguları.
Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 7 (25): 139-146.
Yeşilyaprak, B. (2003). Eğitimde rehberlik hizmetleri gelişimsel yaklaşım.
Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Yücel, S., İnce, H. H. ve Oral, B. (2006). Diyarbakır’da değişik
branşlardaki Fen-Edebiyat ve Eğitim Fakültesi mezunu biyoloji öğretmenleri ile
biyoloji öğrencilerinin zekâ alanlarının incelenmesi. Dicle Üniversitesi Ziya
Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 2006 (7): 31-46.

Thank you for copying data from http://www.arastirmax.com